در سال 64 ه به دستور يزيد خانه كعبه را با منجنيق خراب كردند. اين فاجعه يازده روز قبل از هلاكت يزيد به وقوع پيوست. تتمه المنتهی: ص 63
به گزارش سرویس علمی وفرهنگی خبرگزاری حوزه سوم ربیع الاول یاد آور هجوم لشکریان یزید به کعبه و تخریب آن می باشد .شیخ عباس قمی در کتاب وقایع الایام در این خصوص می نویسد:
در روز سوم ، سال 64ه ق، واقعه به آتش کشیدن مكه اتفاق افتاد.
مسلم بن عقبه با لشكر شام به قصد قتل‌عام اهل مدينه و سرکوب قیام آنان حرکت کرد و 28 ذىحجه با حمله به مدینه، ظلم های بسیار و قتل‌عام‌های فجیعی انجام داد و پس از آن به امر یزید به قصد دفعِ قیام عبدالله بن زبير به سوی مكه حرکت کرد.
ابن زبير از كسانى است كه بعد از مرگ معاويه با یزید بيعت نکرد و با حضور در مکه مردم را به بيعت خويش فرا خواند.
چون ابن عقبه به مکانی معروف «بقديد» رسيد، به درک واصل شد . حُصَيْن بن نُمَيْر پس از او امير لشكر شد و با آن گروه به مكه رفت و دور مكه را احاطه كرد.
عبدالله بن زبير با مختار بن ابى عبيده و جمعى ديگر كه با وى بيعت كرده بودند، به خانه خدا پناه بردند.
لشكر شام در بالاى كوههاى مكه كه مشرف بر خانهها و مسجدالحرام بود، اجتماع كردند و با منجنيق، پيوسته سنگ و نفت بر مكه و مسجد مىافكندند پارچه هایی از پنبه و كتان به نفت آلوده مىساختند و بر خانه خدا مىانداختند و آنها را آتش می زدند تا آنكه كعبه معظّمه سوخت و بناى آن منهدم گشت و ديوارهاى آن فرو ريخت و شاخهاى گوسفندى كه به جهت فداى اسماعيل آمده بود و بر سقف آويخته بودند، هم سوخت»
ابوحَرّه مدينى در این خصوص شعری سروده است:
ابن نَميرٍ بِئسَ ما تَوَلّى قَد أحرَقَ المُقامَ وَالمُصَلّى
پسر نمیر چه کار زشتی را انجام داد که مقام ابراهیم و محل نماز را آتش زد
بعد از این حادثه خداوندِ منتقمِ قهّار، يزيد را مهلت نداد و به جهنم فرستاد وقتی خبر مرگش به مكه رسيد. ابن نمير دست از جنگ برداشت و با لشكر خويش به جانب شام روانه شد.
البته بعد از این ماجرا، هنگامی که عبدالملک بن مروان به فرمانروایی رسید در سال 72 ه ق برای شکست دادن عبدالله بن زبیر به مکه حمله کرد و بعد از هشت ماه محاصره آنجا، کعبه را ویران نمود و عبدالله بن زبیر را کشت(تاریخ طبری ج 6 ص 189)
