به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حدود سه سال پس از پخش سریال موفق دودکش، همان تیم سازنده و بازیگران ، این شب ها در قالب سریال "پادری" روایتگر ادامه ماجراهای قالیشویی مشتاق و فعل و انفعالات میان شخصیت های اصلی داستان شده اند.

سریالی که البته قرار بود در نوروز امسال و در قالب 13 قسمت پخش شود اما دقیقه 90 از باکس نوروزی سیما کنار گذاشته شد تا این که دو ماه و اندی بعد با افزوده شدن بر قسمت هایش، مهمانِ رمضانی مردم از شبکه اول سیما باشد.

رمضان سال 92 سریال دودکش ساخته محمد حسین لطیفی توانست به محبوبیت قابل توجهی در نزد مخاطبان دست یابد به طوری که تا مدت ها تکیه کلام های شخصیت های اصلی آن یعنی "نصرت" و "فیروز" و "بهروز" به سان آثار کمیک و محبوب مهران مدیری، نقل کوچه و بازار بود، با این حال به نظر می رسد مجموعه پادری که باید آن را دودکش 2 نامید – هر چند سازندگانش و به خصوص مدیران سیما از این عنوان ناخشنود هستند- آن گونه که باید و شاید نتوانسته موفقیت مجموعه اول را تکرار کند.

نخستین علت در چرایی این قضیه را باید در نداشتن قصه جذاب سریال پادری دانست؛ به این معنا که این بار خرده قصه های جذابی در کنار یک قصه اصلی به درستی تعریف نشده اند و بار سریال کماکان به جدل های کلامی نصرت و فیروز با بازی قابل توجه آقایان "هومن برق نورد" و "بهنام تشکر" برمی گردد.

در این میان هر چند که برخی شوخی ها و تکیه کلام ها در این سریال تکراری و گاه بیش از حد نیاز تکراری است اما باز هم در وضعیت کنونی سیما که چندان سریال تازه و جذابی در آن به روی آنتن نمی رود ، بخش قابل توجهی از مردم، مشتری این سریال هستند و ماجراهای وضعیت آمپاسی دو خانواده قصه را در این شب ها دنبال می کنند.

نکته مهم دیگر این که اگر از کنار برخی پیام های به اصطلاح گل درشت اخلاقی سریال بگذریم که این روزها به پاشنه آشیل محصولات سریالی سیما تبدیل شده اند، نقطه قوت آخرین ساخته لطیفی، بی برو برگرد نشان دادن واقعیت های زندگی و به ویژه تصویر کشیدن امیدواری به زندگی در یک خانواده معمولی ایرانی برای مقابله با مشکلات به ویژه تنگناهای مالی است.

از سویی همین که فضای کلی سریال در بطن جامعه می گذرد و تحولات آن صرفاً زاییده ذهن نویسنده یا کارگردان نیست ، نکته بسیار مهمی است که نباید از آن غفلت کرد.

نقد ضمنی رویای پولدار شدن یک شبه و در عین حال نشان دادن تلاش مرد خانواده برای کسب رزق و روزی حلال از جمله نقاط قوتی است که فیلمساز و عوامل تا حدود زیادی در ارایه این پیام موفق عمل کرده اند.

همچنین طبیعی بازی کردن هنرپیشه های نقش اصلی سریال همچون دودکش یکی دیگر از وجوه متمایز کننده این سریال است به گونه ای که به طور مثال وقتی خانواده ها بنا بر درخواست نصرت که به تازگی در یک هولدینگ به ظاهر معتبر استخدام شده ، دعوت به یک رستوران بسیار شیک می شوند، تعجب و واکنش بازیگران از دیدن این رستوران مجلل و غذاهای گران قیمت آن بسیار طبیعی از کار درآمده است که این مساله البته خود نشان دهنده هوش کارگردان در چگونگی بازی گرفتن از بازیگران خود است.

شاید یکی از نقاط ضعف سریال پادری را ارتباط نه چندان مناسب تم و مضمون سریال با ماه مبارک رمضان دانست؛ مساله ای که در سریال برادر که این شب ها از شبکه دوم سیما پخش می شود، تا حدودی مورد توجه قرار گرفته است.

با تمام این اوصاف به نظر می رسد که سریال سازان باید یک بازنگری جدی برای ایجاد تحول در آثار نمایشی تلویزیون به ویژه در ایام مناسبتی چون ماه مبارک رمضان داشته باشند، چه آن که عدم توجه به خلاقیت و نیازهای روز باعث می شود که آنها کماکان در ورطه تکرار و تکرار بیفتند و این امر باعث ناراضی تر شدن مخاطبان بشود.

در واقع فیلمسازان و عوامل فیلم ها و سریال ها باید به سمت تولید آثار جدید و جذابی بروند که بتواند مخاطب سال های میانی دهه 90 جعبه جادو را راضی نگاه دارد، آن هم خاصه در مقطعی که علاوه بر سریال های ماهواره ای، شبکه نمایش خانگی نیز به رقیبی جدی و هماورد طلب برای تلویزیون تبدیل شده است.