آیت الله محمد جواد فاضل لنکرانی، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در گفت و گو با خبرگزاری«حوزه»، با اشاره به جایگاه ممتاز زیارت اربعین حسینی در کلام اهل بیت(ع) گفت: زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) در منابع روایی ما دارای جایگاه بسیار مهم و ویژه ای است به طوری که علمای برجسته شیعه به خصوص محدثین ، روایات متعددی در این خصوص بیان کرده اند.
وی افزود: تعابیری که در این باره آمده خود به وضوح مؤید آن است که زیارت اباعبدالله الحسین (ع) در طول سال به ویژه روز اربعین مستحب موکد دارد ، هر چند که برخی نیز همچون شیخ انصاری صاحب رسائل معتقد به وجوب کفایی آن است.
رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) اظهارداشت: حضرات معصومین(ع) در این خصوص آن چنان تاکید کرده اند که حجت بر همه ما تمام شده است، به عنوان مثال رییس مذهب جعفری امام صادق(ع) در سجده خویش برای زوار قبر مطهر سیدالشهدا(ع) دعا می کند و تاکید می فرمایند به این نکته که کسانی که اموال خود را برای زیارت سیدالشهدا(ع) و یا پذیرایی از زوار ایشان صرف می کنند و نیز افرادی که بدن های خود را در این مسیر به زحمت می اندازند، قبل از هر چیز خدا و رسولش را شاد و خرسند می سازند که بی شک اجر و ثوابی عظیم برای این عمل آن ها لحاظ شده است.
استاد حوزه علمیه ادامه داد: از آن سو نیز در برخی احادیث حتی داریم کسی که با وجود توانایی زیارت حضرت را ترک کند در روز قیامت به افسوس و حسرت بزرگی دچار می شود به این خاطر که به عینه مشاهده می کند که چه میزان زایران امام حسین(ع) دارای اجر و قرب نزد پروردگار عالم و ائمه اطهار(ع) هستند.
وی بیان کرد: در بعضی از روایات همچنین به این موضوع اشاره شده که اگر فردی ولو این که بارها به حج رفته باشد، اما به زیارت امام حسین(ع) نرود یکی از حقوق مسلم رسول خدا(ص) را نادیده گرفته و حتی گاهی بیان شده که چنین فردی مورد عاق پیامبر اکرم(ص) قرار می گیرد.
آیت الله فاضل افزود: در باب استحباب پیاده روی برای زیارت حضرت اباعبدالله(ع) در روز اربعین نیز به روایات معتبر زیادی برمی خوریم، به این معنا که تاکید شده هر کس از هر نقطه ای برای زیارت امام حسین(ع) قدم بردارد و ترک وطن کند برای هر قدم او ثواب و حسنه ای در نظر گرفته می شود و همین قدم برداشتن هایش نیز موجب از بین رفتن گناهان می گردد.
عضو جامعه مدرسین گفت» جای بسی تاسف است که گاهی عده ای به اسم روشنفکری و در حقیقت از سر جهل، خُرده می گیرند که چرا باید این همه جمعیت به صورت پیاده به زیارت اربعین بروند و این در حالی است که در روایات شیعه به طور خاص بر اهمیت مشی به معنای پیاده روی در زیارت سیدالشهدا(ع) تاکید شده است.
وی افزود: جالب این که این رسم و سنت پسندیده مربوط به امروز و دیروز و این چند سال اخیر هم نیست، بلکه از ده ها سال پیش و با وجود همه سختی ها و مزاحمت های حاکمان ظالم و ستمگر در عراق، شیعیان و به ویژه علما به صورت پیاده در چنین ایامی به سمت کربلا حرکت می کرده اند و ما حتی امروز تصاویری از حدود صد سال پیش در اختیار داریم که افراد پیاده از نجف به کربلا می رفته اند.
استاد حوزه بیان داشت: نکته حایز اهمیت دیگر این که استحباب مؤکد زیارت حسین بن علی(ع) یک مساله شخصی و صرفاً عاطفی و احساسی نیست، بلکه فراتر از این ها، نشانگر وجهه اجتماعی شیعه است چه آن که اهل بیت(ع) به این طریق می خواستند، با بیان این احادیث و روایات، شکوه شیعه و عظمت خویش را با محوریت قبر مطهر سیدالشهدا(ع) نشان دهند.
آیت الله فاضل گفت: از سویی زیارت اربعین امام حسین(ع) خودش هم تولی است و هم تبری ؛ به این معنا که به واسطه این زیارت، شیعه و محب اهل بیت(ع) غیظ و عداوتی نسبت به دشمنان ائمه اطهار(ع) در خود پدید می آورند و از ظلم و بی عدالتی و ستمگری آن ها تبری جسته و با امام حسین(ع) و یارانش که در مسیر اقامه حق و برپایی فریضه امر به معروف و نهی از منکر به شهادت رسیدند، تجدید پیمان می کنند.
