به گزارش خبرنگار خبرگزاری«حوزه»، مهدی اصفهانی پیش از ظهر امروز در چهارمین همایش سلامت معنوی با ذکر این مطلب که سلامت، علی رغم برخوداری از مسایل مختلف یک مفهوم یک پارچه است، گفت: اگر می‎خواهیم از طب اسلامی سخن بگویم، باید از بهترین تجارب گذشته و امر و نهی الهی و اجتهاد مستمر و رهنمودهای اسلامی و الهی در عرصه سلامت و پیشرفت‎های فعلی و آینده استفاده کنیم.

استاد دانشگاه تصریح کرد: تعاریفی که از سلامت معنوی بیان می‎شود، بیشتر در خصوص اعتدال مطرح شده؛ سلامت انسان در واقع با این اعتدال بین عرصه‎های درونی و جسمی و بیرونی به دست می‎آید.

وی گفت: قرآن مفهوم رضایت را به جای رفاه که آخرین حد گفتمان غربی است، بیان می‎کند و اگر به شمول رضایت بنگریم مشاهده می‎کنیم که چقدر این مفهوم متعالی تر از رفاه است.

سخنران این همایش علمی عنوان کرد: احادیث ما توجه و تاکید بسیاری بر مسایلی روحی داریم؛ وراثت غیرکرموزومی در تفکرات اسلامی بیان شده که دانش روز این مساله را بلد نیست؛ این بحث که نیت‎ها همیشه قوای بدنی را تقویت می‎کند در دین ما وجود دارد که علم پزشکی به آن نرسیده است.

این استاد دانشگاه بیان کرد: اساس کار پزشکی پیشگیری و حفظ و ارتقای سلامت و بعدها درمان بیماری که عارض شده، می ‏باشد و این مساله در بین حکمای اسلامی نیز مطرح است.

وی گفت: حیات نباتی، حیوانی و ملکوتی سه حیطه اصلی است که در سه عرصه آن نیز انسان حضور دارد؛ حیطه حیات ملکوتی، حیطه روحی و روحانی است که تنها انسان در آن حضور دارد.

اصفهانی بیان کرد: بسیاری از کتبی که در پزشکی و غیر پزشکی نوشته شده توسط مسیحیانی نوشته شده که در کتب خود به هیچ عنوان به نقش خدا در سلامت توجه نکرده‎اند.

استاد دانشگاه تصریح کرد: بخش مهم حیات انسان، یعنی حیات روحانی انسان و آنکه هویت انسان را حفظ می‎کند، این بحث دیده می‎شود؛ مدت زندگی دو انسانی که در مکاتب لائیک و دینی رشد کرده‎اند متفاوت است زیرا کسی که در محیط لائیک به دنیا می‎آید، تنها از زمان لقاح تا مرگ را می‎توان عمر کلی او تعریف کرد، ولی انسان مومن به حیات پس از مرگ می‎رسد.

وی افزود: انسان غایت نظام خلقت است که در غایت خود به عبادت خدا می‎پردازد و همه کائنات نیز در اختیار انسان قرار می‎گیرد و در همین عرصه است که کرامت انسان مطرح می‎شود و به همین جهت عرصه‎های مختلف سلامت وی مد نظر قرار می‎گیرد.

وی گفت: انسانی که در مکاتب الهی تعریف می شود، خداجو و معتقد به حیات پس از مرگ و دارای هویت روحانی و متاله است نه صرفا ناطق؛ جهان آفرینش دست ساخته خداست و در این عرصه تکوین و تشریع را به عهده گرفت؛ در این زمینه برخی در عرصه پزشکی یک چشم را بستند و در عرصه تکوین وارد شدند و به علم پزشکی رسیدند و چشم خود را به عرصه خدایی و تشریعی بستند.