به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام مهدی درگاهی پژوهشگر پژوهشگاه بین المللی المصطفی، در نشست علمی «سب در فقه مذاهب اسلامی و موارد جواز آن» که در سالن اجتماعات پژوهشگاه بین المللی المصطفی برگزار شد، تصریح کرد: منطق قرآن و سنت نبوی، بر پایه دلیل و برهان و ترك حربة بی­ حاصل سبّ و دشنام نسبت به مخالفان و معتقدات آنان استوار است.

وی در ادامه به آیه (وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ) اشاره نمود و اظهار داشت: قرآن کریم با صراحتِ تمام، در آیهء مذکور، از سبّ و دشنام و به طور کلی ناپاکی در گفتار و زبان نهی کرده و رعايت اصول ادب و عفت و نزاكت در بيان را، حتى در برابر خرافى­ترين و بدترين عقاید (شرک)، به دلالت التزامی، لازم مى­شمارد.

پژوهشگر پژوهشگاه بین المللی المصطفی افزود: آیات الهی به مسلمانان گوشزد می­کند که با دشنام و ناسزا نمى­توان كسى را از مسير غلط باز داشت، بلكه به عكس، تعصب شديد آميخته با جهالت كه در اينگونه افراد است، سبب مى­شود كه به اصطلاح روى دنده لجاجت افتاده، در آئينِ باطل خود راسختر شده و زبان به بدگويى و توهين به مَحبوبان سابّ (سبّ کننده) بُگشايند.

حجت الاسلام درگاهی خاطرنشان کرد: متاسفانه امروزه، برخی هنگامى كه از معتقدات گروهی دیگر از مسلمانان ناراحت می­شوند، سعى دارند طرف را به هر قيمتى كه شده، ناراحت كنند، حتى اگر از طريق بدگويى به معتقدات مشترك تمام مسلمانان باشد.

وی اظهار داشت: «آلوسى» نقل مى­ كند كه بعضى از عوامِ جاهل هنگامى که مشاهده می­ کنند بعضى از شيعيان [جاهل]، سبّ شيخين مى ­كنند، ناراحت شده و به اهانت به مقام على(علیه السلام) روی می­ آورند، هنگامى كه از آن­ها سؤال می ­شود که چرا به على(علیه السلام)، كه مورد احترام همه مسلمانان است، اهانت مى­ كنید؟ در جواب می­گ ویند: می­ خواستیم شيعه‌ها را ناراحت كنیم، زيرا هيچ چيز را ناراحت كننده­ تر از اين موضوع براى آنها نديدیم!.

سخنران این نشست علمی حفظ احترام مقدسات جامعه دينى و پرهیز از اهانت، ناسزا و يا مسخره کردن را مهمترین مولفه های التزام به ادب دينى عنوان کرد و ابراز داشت: غرائز انسانی ایجاب می کند تا آدمی از حريم مقدسات خود دفاع نموده با كسانى كه به حريم مقدساتش تجاوز كنند به مقابله برخيزد؛ چه بسا شدّت خشم، او را به فحش و ناسزاى به مقدسات آنان وادار سازد.

حجت الاسلام درگاهی خاطرنشان کرد: مفاد آیات الهی بر حرمت سبّ مقدسات هر آئین و دین و مذهبی دلالت دارد، و سبّ به آن را سبّ به مقدسات خود سبّ کننده می­ داند.

پژوهشگر پژوهشگاه بین المللی المصطفی یادآور شد: آیات و گزاره های روایی بسیاری وجود دارد که مومنان و مسلمانان را به پاکی زبان و کلام نیکو امر می ­کند.

وی افزود: قرآن‌کریم، به مسلمانان در مواجهه با مشرکان و کفّار دستور می­دهد تا آنچه را که نیکوتر است بر زبان آورند، و با اهل کتاب، مادامی که ظلمی در حق کسی روا نکرده­اند، به جدال احسن و دعوت به سوی مشترکات، فرا ­خوانند.

حجت الاسلام درگاهی اذعان داشت: روایات الهی در تبیین شیوه برخورد با جاهلان، به بکارگیری واژه سلام ـ که از اسماء حُسنای الهی است ـ در پاسخ به آنان اشاره می­کند.

وی یاداور شد: در تعامل با یتیمان نیز به کلامی ملائم و سرشار از محبت و عواطف انسانی امر کرده و همگان را به گفتاری سنجيده و لطيف و بزرگوارانه با پدر و مادر توصیه کرده و از هر گونه بدزبانی با آن­ها بر حذر می­دارد.

پژوهشگر پژوهشگاه بین المللی المصطفی خاطرنشان کرد: آیات و روایات الهی در حکمی کلی، خطاب به همه مؤمنان و مسلمانان، تکلّم با سخنان نیکو را سرمشق زندگی دانسته، تأکید بر رعایت پاکیزگی در کلام و گفتار و نیز پرهیز از هرگونه ناپاکی سخن، مخصوصا سبّ و دشنام، را مورد سفارش قرار داده اند.

حجت الاسلام درگاهی در پایان اظهار داشت: حکم نهی در نگاه فقهای مذاهب مختلف اسلامی که بر پایه گزاره های فقهی است، فی الجمله بوده، سبّ و شتم کسانی که مُستحق استخفاف هستند همچون بدعت­گذار، ضالّ و متجاهر به فسق با رعایت اصول اسلامی در نظر ایشان حرمتی ندارد.