به گزارش خبرگزاری «حوزه»، به زودی فرصت 20 روزه تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری آغاز می شود تا در سایه وزن کشی های سیاسی و تلاش های فردی و جمعی کاندیداها، یک نفر یا در 29 اردیبهشت ماه و یا یک هفته بعد از آن به عنوان رییس جمهور دولت دوازدهم راهی ساختمان معروف پاستور شود.

جدای از تحولات سیاسی مرسوم ، آنچه در یکی دو دوره اخیر انتخابات ریاست جمهوری بسیار جذاب و قابل توجه بوده ، ظرفیت بالای فضای مجازی در امر اطلاع رسانی و تبلیغات انتخاباتی است به طوری که به جرات می توان گفت در بسیاری از عرصه ها، فضای مجازی و شبکه های اجتماعی گوی رقابت را از مجاری رسمی تبلیغات و حتی گاه صدا و سیما نیز ربوده اند.

به هر صورت آنچه مسلم است این که در شرایط کنونی، فضای مجازی به یکی از تاثیرگذارترین عوامل پیروزی یا شکست کاندیداها در این آوردگاه مهم تبدیل شده ، چه آن که به هر حال حضور دست کم 25 میلیون ایرانی در تلگرام و نیز 15 میلیون نفر در اینستاگرام، شرایطی را فراهم کرده که هیچ کاندیدا و جریان سیاسی به نوعی نمی تواند خود را بی نیاز و مبرا از فعالیت در این عرصه بداند.

دقیقاً از همین روست که از هفته ها و بلکه ماه ها پیش، تبلیغات انتخاباتی در فضای غیررسمی شکل گرفته و هواداران اشخاص و جریان های غالبِ سیاسی به فعالیت در این ورطه مشغولند.

این را هم بد نیست بدانیم که بنا بر آمار شورای عالی فضای مجازی در حال حاضر بیش از 40 میلیون ایرانی از گوشی های هوشمند استفاده می کنند و حضور این جمعیت انبوه در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی علاوه بر آن که نشانه یک نیاز جدی در امر اطلاع رسانی نوین است، خود دارای فرصت ها و تهدیداتی است که به هیچ وجه نباید از آن ها غافل شد.

درباره فرصت های فضای مجازی البته سخن بسیار گفته شده اما در باب تهدیدات آن ها خاصه در موعد انتخابات باید به آفت تشدید برخی بداخلاقی ها و بی تقوایی ها در فضای رسانه ای اشاره کرد.

این مساله به ویژه از این حیث حایز اهمیت و دقت نظر است که در فضای انتخاباتی متاسفانه بسیاری از افراد از جاده تقوا و انصاف خارج شده و در تعریف از نامزد مورد نظرشان و یا نقد نامزدی که رقیبشان به حساب می آید دچار افراط و تفریط می گردند؛ به این معنا که نه اشکالات کاندیدای مورد حمایت خود را می بینند و نه این که حاضر می شوند نقطه مثبتی را از رقیب بیان کنند ، یعنی همان حالت صفر و صدی که خودش زمینه ساز بسیاری از تنش ها و قضاوت های نادرست در جامعه می شود.

از دیگر چه بسا در موسم و کارزار انتخاباتی، گاه یک خبر خلاف واقع که با آبروی مؤمنی بازی کند ،برای همیشه معنویت را از انسان بگیرد و آثار وضعی اش از لوح جان انسان پاک نشود، آن هم در دنیایی که به خاطر منافع مادی و دست یابی به پُست و مقام و ثروت، مع الاسف برخی رسانه ها اخبار و پدیده های واقعی را دروغ و از آن سو دروغ ها را واقعیت جلوه می دهند.

در این میان به تعبیر آیت الله العظمی جوادی آملی ، رسانه ی جامعه اسلامی( اعم از رسانه مکتوب و رسمی و یا فضای مجازی و غیره) می بایست پیش و بیش از هر چیز ، پاسخگوی عطش صادق مخاطبان خود باشد و نه این که بر طبل بداخلاقی و نشر دروغ و تهمت و تخریب بکوبد.

به هر صورت ما در آستانه یکی از حساس ترین انتخابات های تاریخ نظام جمهوری اسلامی ایران هستیم و در این مقطع به ویژه که جولان رسانه های نوین فضای مجازی را نظاره گر می باشیم، این دروغ جلوه دادن حقیقت ها و برعکس آن ، مصداق و کاربرد بیشتری هم پیدا کرده و بر اساس آن نیز قضاوت ها شکل می گیرد و چه بسا باعث چرخش نظر و رای افرادی می شود که تحت تاثیر اخبار کذب و یا غرض ورزانه و نیز بداخلاقی های رسانه ای قرار گرفته اند.

حقیقتاً جای بسی تاسف و شرمساری است از بابت نوع عملکرد صاحبان و گردانندگان برخی رسانه ها -چه از نوع مکتوب آن و چه به خصوص از نوع مجازی – که نه تنها به اصول اولیه اخلاق حرفه ای در کار خود کم توجه و یا بی توجه هستند بلکه برعکس خود به عامل گسترش بداخلاقی و بی تقوایی در جامعه تبدیل می شوند.

گروهی نیز در این میان به بهانه روشنگری ، دست به دروغ پراکنی و تخریب می زنند؛ البته کسی منکر صراحت نیست، اما باید توجه داشت که صریح گویی و صریح نویسی به معنای نادیده گرفتن چارچوب ها و خطوط قرمز دینی و اخلاقی و قانونی نیست.