به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه به نقل از paktribune، ایالت کراچی پاکستان امسال میزبان 40 هزار تن از اعضای جامعه شیعه «بهره» داوودی است که از سرتاسر جهان برای شرکت در مراسم عاشورای حسینی در ایام محرم به شهرهای مختلف این ایالت سفر کرده‌اند.
اهل تشیع بهره از شهرهای مختلف هندوستان، سریلانکا، عراق، امارات متحده عربی، سایر مناطق خلیج نشین‌ها، شرق دور، مالزی، انگلستان، کانادا و آمریکا به ایالت کراچی آمده‌اند.
مصطفی تاواوالا از اعضای ارشد جامعه کراچی در این باره گفت: اکنون پس از 21 سال است که ما برای اولین بار شاهد چنین جمعیتی هستیم. امسال برای نخستین بار دکتر سیدنا مفضل سیف الدین، سرپرست جامعه بهره داوودی مجالس عزاداری محرم برگزار می‌کند.
سکینه بوکوالا که چند روز پیش همراه خانواده‌اش با قطار از هند به پاکستان آمده می‌گوید که برای شرکت در مجالس عاشورا به اینجا آمده‌اند.
وی افزود: ما به صورت گروهی از بمبئی آمدیم، ابتدا به لاهور و سپس به کراچی رسیدیم.
این خانواده بهره را تمامی اعضای نزدیک فامیل و حتی دور تشکیل می‌شوند که به خاطر لباس‌های سنتی متفاوت‌شان کاملا قابل تشخیص هستند. با ورود شیعیان بهره به کراچی، مردم پاکستان به خاطر لباس‌ها و طرز پوشش متفاوت آن‌ها کنجکاوی نشان می‌دهند.
شیعیان بهره داوودی
«بهره داوودی» یکی از مذاهب منشعب از تشیع است که در سطح جهان چند میلیون نفر پیرو دارد. اساس این فرقه بر انتخاب داوطلبانه آن قرار گرفته است، لذا افراد هر یک از جوامع بهره، آزادانه این مذهب را پذیرفته اند و در قبول و یا رد آن آزادند.
«بهره» مشتق از اصطلاح گجراتی «وهروو» به معنای «تجارت کردن» است. اسماعیلیان گجرات به این دلیل بهره نام دارند که در اصل تجارت پیشه بوده‌اند. بهره‌ها عمدتا اصل و نسب هندو دارند و از دو گروه شیعی (اکثریت) و سنی (اقلیت) تشکیل شده‌اند. شیعیان همگی اسماعیلی بوده و بیشتر آنان بازرگانان هستند. اما سنی‌ها بیشتر روستایی بوده و به کشاورزی اشتغال دارند.
پس از مرگ نابهنگام اسماعیل، فرزند بزرگ امام صادق(ع) که پنج سال پیش از شهادت امام ششم شیعیان صورت گرفت، حضرت، نص امامت را بر موسی پسر دیگر خود قرار داد. با این حال، گروهی از یاران امام صادق(ع) با این انتصاب مخالفت نموده و بر امامت اسماعیل پای فشردند. گروهی از آنان حتی منکر مرگ اسماعیل شدند و مرگ او را تقیه ای برای مصونیت از سوء قصد دشمنان دانستند. این انشعابیون سپس محمد پسر اسماعیل را امام بعدی دانستند و با عدم قبول امامت موسی کاظم(ع)، رسماً از سایر شیعیان جدا شدند. بدین سان شاخه نوینی از تشیع پدید آمد که پیروان آن خود را اسماعیلیان یا اسماعیلیه خواندند.
پس از مرگ محمد، اسماعیلیه به طور پراکنده تبلیغاتی را انجام می دادند تا سرانجام با روی کار آمدن حکومت فاطمیان مصر، این فرقه بسیار قدرتمند شد. پس از مرگ المستنصر، اختلافی بین اسماعیلیان بروز نمود؛ زیرا گروهی از آنان، نزار پسر بزرگ وی را رهبر اسماعیلیه ها دانستند و گروه دیگر، مستعلی فرزند کوچک وی را پیشوای اسماعیلیان خواندند. پیروان مستعلی به «مستعلیون» معروف شدند که باقیمانده آنان امروزه به «بهره» موسومند.
