به گزارش خبرگزاری «حوزه» حجت الاسلام  والمسلمین حسن رضائی مهر در گفتگویی گفت: هرچه معرفت ما به شخصیت و منش حضرت زهرا(س) بیشتر شود، تأسی و اقتدای ما به ایشان هم عاقلانه تر و عارفانه تر خواهد بود.
وی گفت: برای شناخت چنین شخصیتی کافی است به روایات معصومین و کلام حضرت رسول(ص) توجه کنیم. آنجاکه پیامبر اسلام(صل الله علیه و آله) می فرمایند : فاطمه بضعه منی، فاطمه(س) جزئی از وجود من است.
 رئیس مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات حوزه علمیه افزود : این بدان معنا است که فاطمه (س) پاره ای از وجود مقدس حضرت پیامبر(ص) که مظهر دین خداست می باشد ولذا فاطمه(س) جزئی از همان وجود است پس او هم مظهر دین خداست و طبیعتاً و اگر او صدمه ببیند دین خدا صدمه دیده است؛ و ایشان در بیان دیگر مضامین این حدیث و اثبات عصمت حضرت زهراء(س) افزوند: از آنجا که وجود مقدس پیغمبر(ص) از عصمت برخوردار است پس جزء او که صدیقه طاهره(س) هست او نیز معصوم است و کلام او کلام خداست و به مقتضای حکم عقل باید به چنین شخصیتی اعتماد و به او اقتدا کرد.
حجت الاسلام والمسلمین  رضائی مهر با اشاره به چرایی و چگونگی دست پیدا کردن به سبک زندگی فاطمی ادامه داد: سبک زندگی حضرت زهرا(س) منطبق بر کتاب و سنت بود.
وی افزود: از آنجا که انسان بالفطره کمال جو است وقتی در شخصیت وجودی این بانو اندکی تأمل می کند پی می برد به اینکه چون فاطمه زهرا(س) جزئی از وجود پیامبر(ص) است و پیامبر(ص) هم مظهر کمال الهی است پس او هم مظهر کمال است و می شود از طریق تأسی به ایشان به کمال رسید و چرائی اقتداء به آن حضرت از طریق کمال طلبی تبیین پذیر است.
رئیس مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات درباره چگونگی عمل به سبک زندگی فاطمی گفت: قدم اول مطالعه درباره سبک زندگی ایشان و قدم بعدی عمل بر اساس این سبک از زندگی است

وی  همچنین به تشریح سبک زندگی سیاسی بانوی اسلام پرداخت و افزود: ایشان فقط به تربیت فرزند و خانه داری مشغول نبودند بلکه در همان سن جوانی شاهکارهای رفتاری زیادی در حوزه های علمی و سیاسی و اجتماعی داشتند.
 رئیس مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات حوزه علمیه گفت: حضرت فاطمه(س) همان کسی است که در مسجد مدینه در دفاع از دین و ولایت، خطبه خوانده و بدین ترتیب مسئولیت دینی و سیاسی خود را انجام می دهد.
حجت الاسلام والمسلمین رضایی مهر در پایان با اشاره به مردم داری حضرت فاطمه(س) افزود: نقل است که این بانوی معصومه از صبح تا شب دعا می کرده، اما تنها در حق اطرافیان و همسایه ها، بی آنکه برای خودش دعا کند و یا سه روز غذای خود و فرزندانش را که روزه بوده به همسایه نیازمندش می داده که این بهترین روش تربیت فرزندان و آموزش بخشش به آنها است.

۳۱۳/۳۲