دکتر حازم قشوع وزیر اسبق شهرداری های اردن، نماینده سابق پارلمان و دبیرکل حزب الرسالة اردن در گفتگوی اختصاصی با سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، گفت: ایران کشوری است که دارای جایگاه و احترام است، امّا ما با ایران در برخی سیاست های خارجی اختلاف داریم و در عین حال ایران را دشمن خود نمی دانیم، بلکه نیازمندیم که بر اساس اصولی که بر ارزش های اسلامی، دینی و روابط بین المللی متکی است، با هم مذاکره و گفتگو کنیم، لذا ما با تمام احترام به جغرافیای اطراف و به سرزمین خود می نگریم و امیدواریم که این منطقه همیشه در امنیت و استقرار باشد.
متن گفتگو به شرح زیر است:
حوزه: توضیح دهید وضعیت مسلمانان و ملت اردن از نظر آزادی دیدگاه، بیان و اعتقادات چگونه است؟
اردن از آزادی بیان و دیدگاه بهره مند است؛ یعنی اینکه همگی در کشوری زندگی می کنند که در آن دموکراسی، امنیت و استقرار حاکم است و ما از آزادی بر اساس قانون اساسی بهره مند هستیم، لذا در این کشور جریان راستگرا، چپگرا، دموکرات، اخوانی و بسیاری از جریان های سیاسی که از اندیشه اسلامی یا ملی یا عمل گرایی برخوردار هستند، وجود دارد.
اردن از کشور هایی است که نقش ممتاز و برجسته ای در خاورمیانه دارد؛ چراکه به احزاب سیاسی و پارلمان اجازه می دهد آزادانه در خصوص وضعیت اردن نظر خود را بیان کند.
ما در یک حالت دموکراسی ممتازی هستیم و از امنیت سیاسی برخورداریم و سیاست ما در تعامل با خاورمیانه و تمامی جهان، سیاست در های باز است. ما با همه گفتگو می کنیم و تلاش داریم تا ارزش های صلح را در این منطقه تحکیم بخشیم و به احترام متقابل به دیدگاه های یکدیگر بدون دخالت در امور داخلی کشور دیگر دعوت می کنیم.
ما به مسائل داخلی و تمدنی تمامی کشور های منطقه و جهان احترام می گذاریم و با ایران تاریخ مشترک داریم و همچنین ایران و عرب از ما قبل تاریخ با هم ارتباط داشتند، لذا ما به خصوصیات این کشور ها و نقش و حضور آن ها احترام می گذاریم.
حوزه: به نظر شما آیا روابط ایران و اردن در آینده بهبود خواهد یافت؟ دلایل اختلافات کنونی بین این دو کشور چیست؟
ما در خصوص اختلافات بین دو طرف صحبت نمی کنیم، امّا روابط بین دو کشور سرد است و نیازمند گشایش افق های گسترده تر برای گفتگو و نزدیکی دیدگاه هایی که در برخی مسائل با هم در تعارض است، هستیم.
ما با تمامی قدرت ها؛ چه قدرت های محوری یا بین المللی یا همسایگان از طریق سیاست درهای باز تعامل می کنیم. ایران از نقش و احترام ویژه ای برخوردار است، امّا در برخی سیاست های خارجی مثل مسائل منطقه و برخی دیدگاه ها با هم اختلاف داریم و آن را دشمن خود نمی دانیم بلکه نیازمندیم که بر اساس اصولی که بر ارزش های اسلامی، دینی و روابط بین المللی متکی است، با هم مذاکره و گفتگو کنیم، لذا ما با تمام احترام به جغرافیای اطراف و به سرزمین خود می نگریم و امیدواریم که این منطقه همیشه در امنیت و استقرار باشد. ما به همگی با احترام نگاه می کنیم و امیدواریم که دیگران نیز با احترام به ما نگاه کنند.
می خواهم پیامی بدهم به تمامی کشور های همسایه به ویژه محور هایی که قدرت استراتژی و راهبردی منطقه هستند؛ ازجمله ایران که یکی از این کشور های راهبردی است که در منطقه حضور و نقش دارد و آن اینکه امیدوارم این وضعیت درگیری ها و جنگ رسانه ای در برخی میادین متوقف شود و به اصولی که موجب امنیت جمعی می شود، پایبند باشیم.
تاکید می کنیم که استقرار در این منطقه و خاورمیانه بخشی از استقرار بین المللی است و در خصوص آنچه متعلق به نقش ایران در منطقه است باید گفتگو کرد تا بتوان یک سامانه و کارگروه منطقه ای جدیدی ساخت که همگی در حفظ امنیت و استقرار این منطقه مشارکت داشته باشند و در کنار هم برای بازسازی سوریه، عراق و کشور های دیگر منطقه تلاش کنیم. این چیزی است که ما به آن امید داریم و می خواهیم.
ما به شدت به نقش ایران احترام می گذاریم، امّا با برخی سیاست های خارجی ایران در تعارض هستیم و باید در های گفتگو را باز کنیم تا بتوانیم به مرحله روابط دو طرفه برسیم.
حوزه: اعتراضات اخیر اردن چه پیش زمینه ای داشت و کمک های مالی برخی کشور های عربی به دولت اردن را چگونه ارزیابی می کنید؟
اردن طی هفت سال گذشته از پیامد های ورود داعش به منطقه متاثر شد که از جمله آن ها؛ سرازیر شدن يك ميليون و نیم آواره سوریه ای به کشور اردن بود که نیازمند کمک های لازم مثل بهداشت و فرصت شغلی بودند.
اردن از طرف جامعه بین الملل به این وظیفه پرداخت، امّا کمک های لازم را از جامعه بین الملل دریافت نکرد و این مسئله منجر به کمبود بودجه عمومی شد و اردن توانست این بحران را پشت سر بگذارد، امّا بدهی ها افزایش یافت و دولت مجبور به افزایش قیمت کالا و خدمات مثل برق شد و همین مسئله شعله ور شدن اعتراضات را در پی داشت که کشور های عربی در این فضا به اردن کمک کردند. و همچنین ارتش اردن در منطقه بسیار تلاش کرد و این نیازمند بودجه نظامی بود.
اینجا باید تاکید کنم که اردن به دنبال تجزیه سوریه و ایجاد جنگ داخلی در این کشور نیست. ما از زمان آغاز بحران سوریه تا کنون به گفتگو و رسیدن به راه حل سیاسی برای مشکلات منطقه ایمان داشتیم.
حوزه: اردن نقش مهمی در تحولات فلسطین و مسجد الاقصی دارد. آیا مسئله فلسطین، قطب نمای ملت و دولت اردن است؟
مدتی پیش یک نشست اسلامی در استانبول برگزار شد که در آن پادشاه اردن، آقای روحانی رئیس جمهور ایران و رؤسای کشور های دیگر حضور داشتند و بیانیه ای صادر شد که همگی آن را تأیید کردند و آن این بود که قدس تنها متعلق به فلسطین خواهد بود و ثبات در این منطقه بدون اعتراف به مشروعیت حقوق ملت فلسطین پابرجا نخواهد بود.
حمایت ایران از مسئله فلسطین مشهود و ملموس است و به خصوص که ایران آخرین جمعه ماه رمضان را به راهپیمایی روز جهانی قدس اختصاص داده و از ملت فلسطین در مسیر رسیدن به حقوقش حمایت کرده و موضع ثابت و راسخی در این خصوص داشته است.
بله شاید برخی تعارضات و اختلافات دیدگاه در برخی مسائل محوری، تاکتیکی و میدانی در سطح منطقه وجود داشته باشد، امّا ایران بدون اینکه میان جناح های فلسطینی فرق بگذارد، به همه ی آنان یاری می رساند و از برپایی حکومت فلسطینی به پایتختی قدس حمایت می کند.
حوزه: نظر شما در خصوص پروژه آمریکا موسوم به "قرارداد قرن" و نقش برخی کشور های عربی در اجرای آن چیست؟
تاکنون ماهیت این پروژه مشخص نشده است. امّا اگر این پروژه به دنبال برپایی یک حکومت فلسطینی به پایتختی قدس شرقی باشد، پس این پروژه در چارچوب تصمیم های قانونی بین المللی و پیمان نامه های عمومی و اصول است. ما از تصمیم ها و پیمان نامه های بین المللی استقبال می کنیم، امّا به نظر ما بدون تحقق حقوق ملت فلسطین و برپایی یک حکومت مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شرقی، ممکن نیست که مشکلات منطقه حل شود. ما از موضع واضحی صحبت می کنیم که برادران فلسطینی ما بتوانند که به حقوق قانونی خود برسند.
اقداماتی که به دنبال تحقق این حقوق نباشد را هیچ کس نخواهد پذیرفت و هیچ نقشی در حال و آینده نخواهد داشت. هر تصمیمی که به خواسته های مراجع بین المللی پاسخ ندهد، مردود است.
قدس تنها اختصاص به فلسطینیان ندارد، بلکه متعلق به بیش از یک میلیارد مسلمان است و فلسطینی ها در خصوص قدس عقب نشینی نخواهند کرد. در آن مکان مسجد الاقصی است که هیچ کس در خصوص این مکان مقدس کوتاهی نخواهد کرد؛ به همین خاطر هر اقدامی که از سوی هر طرفی انجام شود، نمی توان آن را پذیرفت مگر اینکه مورد قبول تمامی مسلمانان و حتی مسیحیان باشد.
