به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین حسین اصلانی در مراسم عزاداری شهادت امام حسن عسکری(ع) که با حضور کارکنان مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان برگزار شد، با اشاره به دوران امامت امام حسن عسکری (ع) اظهار کرد: تاریخ جانکاه ترین و طاقت فرساترین زمان امامت ائمه اطهار(ع) طی این ۲۵۵ سال زندگی گوهربار حضرات معصومین(ع) مربوط به دوران امامت امام حسن عسکری(ع) می باشد.
عضو شورای پژوهشی مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان افزود: اگر در تاریخ بنگریم خواهید دید و این سوال برایتان به وجود می آید که چطور می شود عمر نورانی سه امام بزرگوار شیعه یعنی امام جواد(ع)، امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) مجموعاً ۹۲ سال (امام جواد(ع) ۲۵ سال، امام هادی(ع) ۴۱ سال و امام حسن عسکری(ع) ۲۸ سال) می باشد در حالی که انسان چه در گذشته وامروز برخی تا بیش از یک صد سال عمر می کنند؟
حجت الاسلام و المسلمین اصلانی ادامه داد: وقتی نگاه به دوران حیات این سه امام بزرگوار می اندازیم خواهیم دید که بیشترین خفقان، ظلم ها، ستم ها و شکنجه ها در زمان این سه امام (ع) بوده است بطوریکه امام عسکری(ع) از دو تا چهارسالگی به همراه امام هادی(ع) به سامرا حرکت کردند و از ۴ سالگی به همراه پدر بزرگوارشان به صورت مستقیم به مبارزه با جور و ستم خلفای عباسی پراختند بطوریکه در سن ۱۵ سالگی اولین حضور در زندان را تجربه کردند.
استاد حوزه علمیه قم بیان داشت: در دورانی که حضرت در زندان به سر می بردند به دستور خلفای جور بدترین و خشن ترین زندان بان ها را برای مراقبت از امام گسیل می کردند که بعد از گذشت مدتی تحت تأثیر رفتار امام قرار می گرفتند و پس از توبه از یاران واقعی حضرت می شدند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به روایتی از امام حسن عسکری(ع) درخصوص فرق شیعیان و محبین اظهارکرد: حضرت می فرمایند؛ الفرق أن شیعتنا هم الذین یتبعون آثارنا، و یطیعونا فی جمیع أوامرانا و نواهینا، فأولئک من شیعتنا. فأما من خالفنا فی کثیر مما فرضه الله علیه فلیسوا من شیعتنا. شیعیان ما کسانی هستند که از آثار ما پیروی می کنند، دستورات ما را به کار می بندند، و از آنچه نهی کرده ایم اجتناب می نمایند، و اما کسانی که در بسیاری از آنچه خداوند بر آنها واجب کرده با ما مخالفت می کنند از شیعیان ما نیستند.
حجت الاسلام و المسلمین اصلانی به ارتباط احمد بن اسحاق قمی با حضرت اشاره کرد و گفت: احمد بن اسحاق قمی از نزدیک ترین یاران امام عسکری(ع) نیز محسوب می شد و با اینکه در شهر قم می زیست، علاقه اش به امام او را از قم به سامرا می کشانید. به این ترتیب، از دریای کمالات یازدهمین کوکب فروزان امامت توشه ها برگرفت. او به عنوان محرم اسرار امام از برخی رازها آگاه می شد که یکی از آنها خبر ولادت با سعادت حضرت بقیة اللّه الاعظم (ارواحنا فداه) است که امام عسکری(ع) توسط پیک ویژه خویش، احمد را از تولد فرزندش آگاه ساخت. متن نامه حضرت که با دست خط مبارک خویش خطاب به احمد بن اسحاق نوشت، چنین است:
«فرزند ما متولد شد. باید آن را از دیگران پوشیده بداری؛ زیرا ما به جز دوستان نزدیک خویش کسی را از آن آگاه نکرده ایم و ما دوست داشتیم که به تو خبر دهیم تا خداوند تو را به وسیله این خبر خوشحال گرداند. همان طور که ما هم خوشحال شده ایم والسلام.»
وی ادامه داد: در اثر اختناق سیاسی که از سوی حکمرانان عباسی اعمال می شد، موضوع جانشینی بعد از حضرت امام عسکری (ع) در هاله ای از ابهام قرار داشت و غیر از دوستان مورد اعتماد کسی از آن آگاه نبود. شیعیان در این باره از احمد بن اسحاق که نماینده حضرت بود، سؤالاتی کردند و او برای اینکه در این باره اطلاعات بیش تری کسب کند و جانشین حضرت را با چشم خود ببیند، عزم سفر کرد و در شهر سامرا به محضر حضرت امام حسن عسکری(ع) شرفیاب شد. قبل از اینکه لب به سخن بگشاید و در مورد جانشین ایشان سؤال کند، امام حسن عسکری علیه السلام فرمود:
«ای احمد بن اسحاق! خداوند متعال از اوّل خلقت آدم تا امروز زمین را خالی از حجت قرار نداده است و تا قیامت هم خالی نخواهد گذاشت؛ حجتی که به واسطه او گرفتاریها را از اهل زمین دفع می کند و به سبب او باران نازل می شود و به میمنت وجود وی برکات نهفته در دل زمین را آشکار می سازد.»
احمد پرسید: یا ابن رسول اللّه! حجت خدا بعد از شما کیست؟ حضرت به درون خانه رفت و لحظه ای بعد کودکی سه ساله را که رخسارش همچون ماه شب چهارده می درخشید، در آغوش گرفته، بیرون آورد و فرمود:
ویژگی های اهل نجات دوران ظهور حضرت چه کسانی هستند؟
«ای احمد بن اسحاق! اگر در نزد خداوند متعال و ائمه اطهار علیهم السلام مقامی والا نداشتی، فرزندم را به تو نشان نمی دادم. این کودک هم نام و هم کنیه رسول خدا صلی الله علیه و آله است و همین کودک است که زمین را بعد از آنکه از ظلم پر شد، پر از عدل خواهد کرد. ای احمد بن اسحاق! فرزندم همانند خضر و ذوالقرنین است. به خدا سوگند او غیبتی خواهد داشت و در زمان غیبت، غیر از شیعیانِ ثابت قدم و دعا کنندگان در تعجیل فرجش، کسی اهل نجات نخواهد بود.
احمد از امام علیه السلام پرسید: سرورم! آیا نشانه ای هست که مطمئن شوم این کودک همان قائم آل محمد صلی الله علیه و آله است؟ در این هنگام کودک لب به سخن گشود و گفت: «اَنَا بَقِیَّةُ اللّهِ فِی اَرْضِهِ وَالْمُنْتَقِمُ مِنْ اَعْدائِهِ فَلا تَطْلُبْ اَثَرا بَعْدَ عَیْنٍ یا اَحْمَدَ بْنَ اِسْحاق؛ من آخرین حجت خدا بر روی زمین هستم و از دشمنان او انتقام خواهم گرفت. ای احمد! وقتی حقیقت را با چشم خود دیدی، دیگر نشانه ای مخواه!»
احمد بن اسحاق از اینکه توانسته بود هم پاسخ سؤال خویش را دریافت کند و هم آخرین سفیر خداوند را مشاهده نماید، بسیار شاد شد. فردای همان روز با اشتیاقی افزون تر به دیدار امام عسکری علیه السلام شتافت و پاسخ بقیه سؤالات خویش را دریافت کرد.
انتهای پیام ۳۱۳/۱۷
