به گزارش خبرگزاری حوزه، هشتم شوال سالروز تخریب قبور ائمه بقیع است ...
پیروان امام احمد حنبل (حنابله) به بهانه مخالفت با شرک و مبارزه با مظاهر آن با هر نوع تعمیر و احترام و ساختن قبور اولیای الهی مخالفت می ورزیده اند تا آنجا که ایشان زیارت را شرک قلمداد می‌کردند.
ابن تیمیه یکی از بزرگترین مبلغان منحرف این مکتب بود که در دوران حیاتش مورد اعتراض علمای اهل سنت واقع شد و به سبب این عقائد و نیز قول به جسمانیت خداوند، توسط علمای هم عصرش مورد محاکمه قرار گرفت و سرانجام به زندان محکوم گردید و در سال ۷۲۸ هـ . ق در زندان مراکش به هلاکت رسید.
سالها بعد، افکار ابن تیمیه توسط جوانی متکبر و عصبی مزاج، یعنی محمد بن عبدالوهاب موسس فرقه گمراه وهابیت حیاتی دوباره یافت و به تبلیغ و ترویج مکتب خود ساخته وهابیت پرداخت.
«آغاز دعوت وهابیان در دیار نجد، سال ۱۱۵۷ هـ . ق است، زمانی که محمد بن عبدالوهاب (۱۲۰۶ ـ ۱۱۱۵) حرکت خود در مبارزه با آنچه آن را «شرک» می نامید، آغاز کرد. وی برای توسعه دعوت خود، به دِرْعیه رفت و با دادن دست اتحاد با محمد بن سعود (۱۱۷۹ میلادی) (جد آل سعود) حاکم این شهر، راه را برای پیروزی های بعدی دعوت وهابی هموار کرد. حرکت مزبور ابتدا منطقه نجد را تحت پوشش قرار داد و سپس در پی نبردهای خونین فراوان، سلطه خویش را تا ساحل خلیج فارس از یک سو و بر تمامی منطقه حجاز شامل مکه و مدینه گسترانید.
پس از آنکه وهابیون این جنایتها را در مکه و مدینه انجام دادند، با مخالفت گسترده مسلمین مواجه شدند. مسلمانان به خشم آمده خواستار آزادی حرمین شریفین از لوث وجود آل سعود و وهابیون بودند که به دنبال آن، سپاه عثمانی به فرماندهی محمدعلی پاشا در سال ۱۲۳۳ قوای آل سعود را در هم شکستند و پس از آن آل سعود در مدت ۸۰ سال در عزلت روزگار گذراندند.
وهابیون مدینه منوره را به مدت طولانی محاصره کردند و بالاخره در سال ۱۳۴۴ هـ .ق و یا ۱۹۲۵ میلادی مدینه را به اشغال خود درآوردند. آنها پس از گرفتن فتوای اجباری از علمای مدینه مبنی بر هدم مظاهر شرک در هشتم شوال ۱۳۴۴ به قبرستان بقیع حمله کردند و قبور ائمه بقیع ـ علیهم السلام ـ و بسیاری از شخصیت های بزرگ اسلام را با خاک یکسان کردند.
