علیرضا بهرامی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، ضمن گرامیداشت ۲۱ شهریور، روز ملی سینما اظهار داشت: قبل از هر چیز باید توجه داشت که اولاً سینما، صنعت است یعنی در آن بحث تجارت و سودآوری مطرح می باشد و ثانیاً هم این که می بایست در نظر داشت که این هنر- صنعت از همان آغاز کار در خدمت تحقق دو مساله بوده، یکی ایجاد تفریحات و سرگرمی سازی و دیگری تولید و ترویج پیام، به این معنا که در عین خلق لحظات مفرح و سرگرم کننده برای مردم به دنبال ارایه یک پیام نیز است.
وی افزود: البته هر کدام از این ها می تواند در درون خود واجد کارکردهای مثبت باشد یا این که برعکس مورد سوء استفاده ی کانون های قدرت و ثروت قرار گیرد، هر چند که معتقدم در طول تاریخ سینما، بیشتر دومی محقق شده است، به این معنا که معمولاً صاحبان قدرت و سرمایه بیشتر سعی کرده اند تا از ابزار سینما برای رسیدن به اهداف خودشان بهره بجویند، تا جایی که حتی گاهی در آثاری که برپایه آزاداندیشی و ایدئولوژی های فردی سازندگان ساخته شده نیز رد پای همین صاحبان قدرت و ثروت دیده شده است
این کارشناس و تحلیلگر سینما همچنین گفت: در دورانی زندگی می کنیم که همچون قرون وسطی و دوره وایکینگ ها، کشورها مُدام در حال دست اندازی و چنگ اندازی به یکدیگر برای کسب منافع بیشتر هستند و اگر زمانی این کار به خاطر به دست آوردن غذا صورت می گرفت، الان کشورها و قدرت های سلطه گر، حتی میل افزون تری برای کسب منافع پیدا کرده اند و یکی از ابزارهای مهم آن ها نیز در این راستا، استفاده از ابزار هنر و رسانه است.
وی بیان داشت: در حال حاضر با تولید و نمایش آثار سینمایی می کوشند که تفکرات نژاد پرستانه یا ضدملیتی را رواج دهند و یا این که اهداف نظام لیبرال سرمایه داری را بسط دهند، کما این که به عنوان مثال در فیلم تک تیرانداز، ساخته سینمای آمریکا که یک فیلم ضد شیعی است، آن قدر درام آن تأثیرگذار است که حتی ما به عنوان مخاطب شیعی نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته و یورش آمریکا به عراق و جنایات آن ها را پیش خودمان توجیه کنیم و حتی به نوعی مدافع سربازان آمریکایی هم بشویم و این ها همه نشانه تأثیرگذاری فوق العاده هنر –صنعت سینماست.
بهرامی همچنین خاطرنشان کرد: واقعیت آن است که سینما همیشه مورد سوء استفاده قدرت های سلطه گر به خصوص قدرت های امپریالیستی برای حفظ و تقویت منافعشان بوده است، اما با این حال ابزار مهمی برای آزاداندیشان و عدالت طلبان در جهان بوده به خصوص در رابطه با افراد و ملت های مظلومی که سینما و هنر به صدایِ آن ها تبدیل شده که صدا و تریبونی برای دفاع از خود و بیان مظلومیتشان نداشته اند.
وی در خاتمه ابراز داشت: در هر صورت آن چه قابل توجه است این که ما با سینما زندگی کرده و از آن لذت برده ایم، گاه خندیده و یا دچار خشم و نفرت شده ایم و در یک کلام سینما برای ما فرصتی بوده که مدل کوچک شده زندگی در جهان در یک بازه زمانی یک ساعت و نیم تا دو ساعته را تجربه کنیم.
۳۱۳/۸
