به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت پور در ویژه برنامه شرح شمس که همزمان با ماه مبارک رمضان در نمازخانه مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران برگزار می شود، اظهار داشت: این سوره شامل آیاتی درباره بهانه‌های مشرکان و پاسخ آنان، سرگذشت اقوام پیشین، حسرت مردم در قیامت، نشانه‌های توحید و عظمت خداوند در طبیعت و مقایسه‌ی مؤمنان با کافران است.
وی به تفسیر اولین آیه سوره فرقان پرداخت که خداوند می فرماید «تبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَی عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا؛ همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرقان را [که قرآن جدا کننده حق از باطل است] به تدریج بر بنده اش نازل کرد، تا برای جهانیان بیم دهنده باشد.» و افزود: در این آیه از قرآن، به فُرقان تعبیر شده است که به معنای جداکننده حقّ از باطل می‌باشد.
مدیر حوزه های علمیه خواهران ادامه داد: در این آیه بیان شده است که خداوند مبارک است، یعنی خداوند از جنبه عنایات و نعمت هایی که در اختیار مخلوقات می گذارد، ماندگار و پرخیر و برکت است و نمونه برکت و خیر او همین نزول قرآن است.
وی به دومین آیه سوره فرقان که می فرماید «الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیرًا» اشاره کرد و بیان داشت: در این آیه خداوند چنین معرفی شده است «همان که فرمانروایی آسمان ها و زمین فقط در سیطره اوست و فرزندی برای خود نگرفته است و در فرمانروایی شریکی ندارد و هر چیزی را آفریده و آن را به اندازه قرار داده، اندازه ای درست و دقیق.»
حجت الاسلام والمسلمین بهجت پور با بیان این که خداوند متعال وقتی همه جهان را آفرید و برای هر چیز اندازه و تقدیر درست و دقیقی قرار داد، گفت: درباره این موضوع خداوند در آیه ۲۱ سوره حجر فرموده است «وَإِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ» و این یعنی هیچ چیزی نیست مگر آنکه خزانه هایش نزد خداوند است و آن را جز به اندازه معین نازل نمی کند.
وی تصریح کرد: در شب قدر هر ماه رمضان، اندازه بندگان مشخص و تقدیر آن ها مقدر می شود و این اندازه با توجه به اعمال، برای برخی وسعت پیدا کرده و برای برخی تنگ می شود به طوری در آیات ۱۵ و ۱۶ سوره فجر آمده است «فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ، وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ؛ اما انسان هنگامی که پروردگارش وی را می آزماید و عزیزش می دارد و نعمت فراوان به او می دهد می گوید پروردگارم مرا گرامی داشته است و اما چون وی را می آزماید و روزی اش را بر او تنگ می گرداند می گوید پروردگارم مرا خوار کرده است».
مدیر حوزه های علمیه خواهران با بیان این که بزرگترین سرمایه هر موجودی، تقدیری است که از سوی خداوند برای او معین شده است، افزود: اعمال و رفتار ما سبب توفیقات بیشتر و یا سلب توفیق می شود و این نشان می دهد برکت زندگی ما به دست خداست.
وی در ادامه به آیه سوم سوره فرقان پرداخت که خداوند می فرماید «وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لَا یَخْلُقُونَ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ وَلَا یَمْلِکُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا یَمْلِکُونَ مَوْتًا وَلَا حَیَاةً وَلَا نُشُورًا؛» و خاطرنشان کرد: با توجه به این که خداوند دارای صفات فراوانی است و همه نعمات به دست اوست، باز هم [مشرکان] به جای او معبودانی اختیار کرده اند که چیزی را نمی آفرینند و خود آفریده می شوند و برای خودشان مالک زیان و سودی نیستند و قدرت و تسلطی بر مرگ و حیات و برانگیختن پس از مرگ ندارند.
