به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت پور در سومین برنامه فصل همدلی که از لایو معاونت فرهنگی حوزه های علمیه خواهران پخش شد، اظهار داشت: در رابطه با روش ارتقاء جایگاه زن در قرآن سخن می‌گفتیم، عرض شد ابتدا باید به مقدماتی توجه کرد، اول اینکه خدا قیوم یعنی برپاکننده است و دوم اینکه خدا عادل است و بر این اساس خدای متعال هر جایی که پدیده ای در جای خودش ننشسته است، عدالت او آن را برپا خواهد کرد و مسئله زن در جامعه همین طور بود.

وی با بیان این که زن پدیده و موجودی بود لطیف که نیازمند حمایت بود و هر چقدر جامعه جاهلی‌تر بود، نیاز به حمایت از او بیشتر بود، افزود: قرآن وقتی نازل شده است، تلاش فراوانی در آیات قرآن صورت گرفته است که این جایگاه ارتقاء پیدا کند و شخصیت زن بروز کند و جایگاه اجتماعی مناسبی به او عطا شود.

مدیر حوزه های علمیه خواهران ادامه داد: یکی از نکاتی که در مطالعات قرآنی باید به آن توجه شود و به آن اشاره کردیم این است که متوجه باشیم الفاظی که به شکل مذکر در قرآن بیان می شود مثل: انسان، بشر، نفس یا در صفات مثل: متقین، محسنین، کافرین، منافقین، فی قلوبهم مرض، همه اینها مشترک بین زن و مرد است؛ بنابراین آیاتی که با الفاظ مشترک به کار می رود، منظور مذکرها نیستند، شامل مونث ها و خانم ها هم می شود.

وی با بیان این که گاهی در مطالعات یک رهزنی هایی وجود دارد و بعضی از واژه ها مثل واژه رجل دو معنا دارند، بیان داشت: واژه «رجل» یک زمان در برابر «مرأ و نسا» مطرح می‌شود و گاهی به صورت مطلق به کار برده می شود و در کنار آن از نساء یادی نشده است؛ مثلاً «رِجَالٌ لَا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءِ الزَّکَاةِ»(نور-۳۷)، این رجال به چه معناست؟! اگر مفسر این دقت لازم را نکرده باشد، اگر کسی که در حال مطالعه و تدبر در قرآن به معنای این واژه، وقتی مجرد از ذکر مونث می آید یعنی نسا در کنار آن نیاید، مثلاً«رِجَالًا کَثِیرًا و َنِسَاءً »( نساء-۱) تصور می‌کند، این رجال هم به معنای مردان است.

حجت الاسلام والمسلمین بهجت پور با اشاره به آیه ۲۳ سوره احزاب که می فرماید «مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ فَمِنهُم مَن قَضی نَحبَهُ وَمِنهُم مَن یَنتَظِرُ»، به معنای کلمه رجل اشاره کرد و گفت: در این آیه اگر رجل در برابر زن قرار گرفت، همین معنا را می دهد، جنس مذکر در برابر جنس مونث؛ رجل در حالت عادی در برابرش رجله قرار می گیرد، به معنای شخص کامل. هرگاه از کامل یاد می کنند با واژه رجل از او یاد می‌کنند.

وی خاطرنشان کرد: وقتی آیاتی را می خوانیم که در این آیات از رجال  یاد می‌کند، نباید فکر کنیم که این مخصوص به مردان است؛ لذا در ذیل آیه «رِجَالٌ لَا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ...» فراوان روایت وجود دارد که در این روایات آمده است که «آن قوم، گروهی هستند» و اصلاً در روایات با واژه «مرأ» به کار نرفته است، چون اینجا مراد گروهی هستند از تجار، اهل بازار و کسب و کار که در میانشان زن هم بوده است.

مدیر حوزه های علمیه خواهران با بیان این که در زمانه امروز نیز تعدادی از زنان مشغول کسب و کار هستند و کسب و کارهای زنانه و مردانه داریم، افزود: قوم مؤمن کسانی هستند که زمانی که موقع اذان و نماز می شود تجارت را رها کرده و به نماز می ایستند؛ بنابراین وقتی اینگونه واژه ها را در مطالعات  مورد بررسی قرار می دهیم، منحصر به مردان نیست.

وی تصریح کرد: واژه «بنی» و «ابن» در تعبیر قرآن همیشه به عنوان پسر در مقابل دختر نیست، مثلا وقتی می‌گویند «یا بنی آدم» یعنی کسانی که ریشه هایشان به آدم برمی گردد، چه زن و چه مرد، یا وقتی گفته می شود «یا بَنی إِسرائیلَ اذکُروا نِعمَتِیَ الَّتی أَنعَمتُ عَلَیکُم» (بقره ۴۰ و ۴۷ ) این «بنی اسرائیل» مراد، مردان یا فرزندان پسرشان نیست، شامل زنان هم می شود.

حجت الاسلام والمسلمین بهجت پور در پایان اظهار داشت: در طول مطالعات قرآنیمان باید توجه داشته باشیم که هر جایی از واژه «بنی و رجال» استفاده می‌شود و در برابرش واژه «ابنه یا بنت یا مرأة یا نساء» به کار نمی رود، آن را منصرف به مردان یا فرزندان پسر نکنیم.