پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ |۱۷ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 28, 2024
خانم صفری

حوزه/ کارشناس خانواده گفت: اینکه خانواده ها تا بچه سر و صدا می کند، تبلت یا گوشی دست او می‌دهند و کلی هم ذوق می کنند؛ مثل همان پستانک طفولیت است که فقط بچه را ساکت می کند و تأثیری در تعالی، تربیت و بزرگ کردن فرزند ندارد؛ لذا تا می توانیم کودکان را با تبلت و گوشی مشغول نکنیم چون این کار مشکلات خاص جسمی برای آنها ایجاد می کند.

به گزارش خبرگزاری حوزه، خانم سمیه صفری در سومین برنامه فصل همدلی که از لایو معاونت فرهنگی حوزه های علمیه خواهران پخش شد، در رابطه با موضوع «چگونه کودکان را با مفاهیم دینی آشنا کنیم» به سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: بسیاری از خانواده ها درگیر تربیت فرزندانشان هستند؛ اینکه کودکانشان را مهدکودک بفرستند یا خیر؟ آموزش برایشان بگذارند یا خیر؟ برخی هم این را قبول ندارند و عنوان می‌کنند که کودکان زیر ۵ سال یا ۷ سال نباید آموزش ببینند.

وی با بیان این که در این زمینه روایتی معروف از پیامبر اکرم(ص) وجود دارد که حضرت می فرمایند «کودک را در ۷ سال اول در بازی کردن آزاد بگذارید؛ کودک در هفت سال اول سرور و پادشاه است»، افزود: سؤال این است که منظوری از بازی کردن چیست؟ و آیا شامل بازی های کامپیوتری هم می شود یا خیر؟ باید بگوییم که منظور بازی هایی است که عقل بچه ها را رشد می‌دهد و از جهت جسمی و روحی، روانی، عقلی و درایت  به سمت تعالی می برد، یعنی بازی هایی که هم جنب و جوش دارد و هم فکر و تعقلشان را به کار می‌اندازد.

این کارشناس خانواده ادامه داد: از روایت پیامبر اکرم(ص) متوجه می شویم که وقتی می‌فرمایند بچه در ۷ سال اول در بازی آزاد است، یعنی در ۷ سال اول هر آنچه که باید آموزش ببیند در قالب بازی است و اینکه خانواده ها تا بچه سر و صدا می کند، تبلت یا گوشی دست او می‌دهند و کلی هم ذوق می کنند؛ مثل همان پستانک طفولیت است که فقط بچه را ساکت می کند و تأثیری در تعالی، تربیت و بزرگ کردن فرزند ندارد.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا بازی های کامپیوتری در هوش و روان تأثیر مثبت می گذارد یا خیر؟، بیان داشت: این موضوع بستگی به نوع بازی دارد، ولی بازی هایی که فکری هستند، تفکر بچه ها را درگیر می‌کنند و برای آنها مفیدتر هستند، ولی نکته مهم این است که تا می توانیم کودکان را با تبلت و گوشی مشغول نکنیم چون این کار مشکلات خاص جسمی برای آنها ایجاد می کند.

خانم صفری با تأکید بر این که کودکان در بازی کردن باید آزاد گذاشته شوند و مادران به عنوان مسئول و مربی تربیت فرزند باید حواسشان به این موضوع باشد، گفت: فرض کنید بچه مداد برداشت و در و دیوار را خط خطی کرد آیا باید برخورد سلبی کرد، اینها جزو بازی های بچه است، ما باید تدبیری بیندیشیم و مثلاً روی دیوار کاغذ بچسبانیم؛ وقتی خودمان این تدبیر را نداشته باشیم، صدمه اش را اول به خودمان زده ایم، برای این کار نباید بچه را مقصر بدانیم.

وی خاطرنشان کرد: ما الگوهایی همچون پیامبر اکرم(ص) و حضرت زهرا(س) را داریم که جمع میشدند و حسنین را تشویق به کشتی‌ گرفتن می‌کردند و معمولا کوچکتر را تشویق می‌کردند تا برنده شود، اینها جزو بازی های هیجانی خیلی عالی داخل منزل است و صدای آنچنانی هم ندارد و به آزاد بودن بچه و تخلیه هیجانات او کمک می کند ولی اگر نگذاریم کودکان در هفت ساله نخست به طور صحیح آزاد باشد، صدمه آن در هفت سال دوم هم فرزند و هم پدر و مادر را با مشکل مواجه خواهد کرد و فرزند فرمانبردار نمی شود.

این کارشناس خانواده با بیان این که فرزند در هفت ساله دوم زندگی باید فرمانبردار باشد و تمرین بندگی خداوند را کند، افزود: اگر در هفت ساله اول اجازه بازی به فرزند و تخلیه هیجاناتش را ندهیم، فرزند ما در هفت ساله دوم فرمانبردار نخواهد شد و با توجه به توانایی که پیدا کرده به دنبال تخلیه هیجانات خود است و مدام لجبازی کرده و از پدر و مادر اطاعت نمی کند.

وی ادامه داد: فرمانبرداری فرزند در هفت سال دوم بسیار اهمیت دارد، در واقع بچه ها دارند تمرین بندگی خدا را می کنند، تمرین اطاعت از پدر و مادر، تمرین اطاعت از خداوند است؛ اگر این کار صورت نگیرد، اطاعت خدا را هم قطعا یاد نخواهد گرفت و سراغ بقیه مراحل می‌رود که مشکلاتش بسیار زیاد خواهد شد.

خانم صفری یکی از نکات مهم و اساسی که باید روی بچه ها کار کنیم و دقیقا در همین هفت سال اول زندگی باید مطرح شود، را صبر عنوان کرد و اظهار داشت: فرزندانمان را باید صبور بار بیاوریم؛ بسیار اهمیت دارد که مادر چه کاری باید انجام دهد تا فرزند صبور شود.

وی گفت: بعد از مسئله صبر، در روایات داریم که به بچه ها از سه سالگی «لا اله الا الله» را یاد دهید، زیرا بچه ها از این سن تقریباً به دنبال خدا می گردند و می پرسند خدا کجاست؟ بهتر است به او بگوییم خداوند در قلب تو و همراه توست تا بتواند خداوند را در لحظه لحظه زندگی خود لمس کند و تا می توانیم از خوبی ها و مهربانی خداوند برای فرزندان صحبت کنیم تا خداوند را پناهگاهی محکم برای خود بدانند و همواره به یاد او باشند؛ چون کودکان جز مهربانی و عطوفت چیزی را در اطراف خود نمی خواهند و همواره باید به این نکته توجه داشته باشیم.

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha