به گزارش خبرگزاری حوزه از تبریز، حجت الاسلام عبدالرحیم اباذری، پژوهشگر حوزه دین و روحانیت با گرامیداشت یاد و خاطره حجت الاسلام و المسلمین آل هاشم، در یادداشتی به ابعاد مختلف شخصیتی شهید آل هاشم پرداخت و گفت: عروج ناگهانی امام جمعه محبوب، مردمی و دوست داشتنی ما، شهید آل هاشم به همراه سایر شهدای خدمت در سانحه تلخ سقوط بالگرد، بسیار شکننده و غم انگیز بود، به ویژه برای آنهایی مثل نگارنده با وی آشنایی دیرینه و نزدیک داشتند، اصلا فکر نمی کردم در آستانه اولین سالگردش باشم و من درباره اش مطلبی بنویسم، چه زود، دیر می‌شود و حوادث و رخدادها یکی پس از دیگری می آیند و رخ می دهند و سپری می شوند و ما همچنان گرفتار روز مره گی های زندگی خود هستیم.

آقای آل هاشم ویژگی‌های خاص خودش را داشت، شاید بتوان گفت: از جهاتی پدیده روزگار ما بود، در سال ۱۳۹۷ اولین سال امامت جمعه ایشان، یادداشتی تحت عنوان «امام جمعه ما، امام شنبه ماست» نوشتم که در شماره ۶۳ فصلنامه «آینه مدیران» چاپ شد و در این فرصت به خاطر اهمیت موضوع، می خواهم بعضی از آنها را دوباره در اینجا تکرار کنم تا شاید نخست برای خودم و بعد برای کسانی که در این نظام مسئولیتی دارند، الگو و مفید فایده باشد.

او وقتی وارد عرصه خطیر امامت جمعه شد برای اولین بار با تکیه بر استعداد و نبوغ خویش تحول شگرفی در این عرصه بنیان نهاد؛ از تیم محافظان مسلح و ماشین هایی با شیشه های دودی و اسکورت شده استفاده نکرد، به جای آن از تاکسی تلفنی نارنجی و مترو شهری بهره گرفت و بدون همراه و محافظ در میان اقشار مختلف مردم ظاهر شد. به دانش آموزان در دبستان ها و دبیرستان ها سر زد ، در کنار میز غذاخوریِ دانشجویان و سربازان با آنها هم سفره شد، بازار و بازاریان تبریز را دریافت و از کسب و کار و مشکلات آنان پرسید.

ورزشکاران و هنرمندان را از آنِ خود دانست در محافل و میادین ورزشی حاضر شد حتی هنگام مسابقه به تماشای بازی تیم فوتبال نشست و فضای ملتهب و آبستنِ خشونت و فتنه را در آن مکان به سکون ، آرامش و امید تبدیل کرد.

او در مرحله بعدی با بعضی مساجد، ائمه جماعت و هیات های مذهبی و عزاداری که سال ها به بهانه های واهی انگ ضد انقلابی می خوردند ، ارتباط صمیمی برقرار کرد و این لکه را از پیشانی آنان برای همیشه زدود و آنها را با انقلاب، نظام و رهبری آتشی داد، اعمال و ترویج روش «جذب اکثری و دفع اقلی» که امروز نیاز مبرم جامعه ماست.

امام جمعه تبریز در ادامه به بیمارستان ها، آسایشگاه های معلولین و جانبازان عنایت ویژه از خود نشان داد و پدرانه بر بالین تخت شان نشست و از آنان دلجویی کرد و در یک کلام می توان گفت و نوشت که امام جمعه تبریز نرده های جدایی مردم و مسئولین را نه تنها در مصلای نماز جمعه بلکه در سطح ادارات، بازار، کوچه، خیابان و شهر به کلی بَرکَند و همه را به دور انداخت چنان که مردم تبریز برغم این که به مشکل پسندی شهرت دارند اما با زبان حال و قال می گفتند: «آقای آل هاشم علاوه بر امامِ جمعه، امامِ تمام روزهای هفته ماست.»

یکی از خصوصیت های بارز شهید بزرگوار ما، تکریم و تعظیم بزرگان روحانی و پیش کسوتان حوزوی بود و از آنها به بهانه های گوناگون نام می برد احترام می کرد به دیدارشان می رفت، یک بار دیدم در قم به همراه ابوی به دیدار حضرت آیت الله دوزدوزانی ( دام عزه ) رفته بود.

هرگز به یاد ندارم ایشان بنده را ببیند و ذکر خیری از مرحوم آیت الله ملکوتی (رضوان خدا بر او باد) نکرده باشد، گاهی می گفت: وقتی تو را می بینم ناخواسته به یاد روزهایی که در خدمت آقا « ملکوتی » بودم می افتم.

تواضع ستودنی، سعه صدر، متانت، وقار، دوراندیشی و بصیرت واقعی او را نمی توان با نوشتن و نقل کردن به تصویر کشید، او با توجه به اوصاف و فضائل اخلاقی که داشت واقعا در تراز امام جمعه عاقل، متعادل و انقلابی نظام جمهوری اسلامی ایران بود. این که گفته می شود امام جمعه باید پدر مردم باشد و برای همه پدری کند و با اقشار مختلف بدون در نظر گرفتن گرایش های سیاسی و فکری با آنها ارتباط داشته باشد سخن گزافی نیست؛ این سخن منطقی در مورد آقای آل هاشم کاملا مصداق داشت.

امروز بهترین تجلیل از مقام این شخصیت دوست داشتنی، پیروی از سیره و سلوک اوست و عمل کردن به آنهاست والا شعار دادن ها، نوشتن ها و توصیف کردن های خشک و خالی و تکراری، ملال آور خواهد بود و بهتر است به همین مقدار بسنده شود.

۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴