آگوری‌ها؛ نوشیدن از جمجمه مردگان!

به گزارش خبرگزاری حوزه، آگوری‌ها با زندگی غیرمعمول و ریاضت‌های شدید، تلاش می‌کنند از ترس مرگ رها شوند، تعلقات دنیوی را کنار بگذارند و به معنای عمیق زندگی و آزادی روحی برسند.

آگوری‌ها گروهی از پیروان افراطی شیوا هستند که بیشتر در شهر واراناسی و اطراف رودخانهٔ گنگ زندگی می‌کنند. آن‌ها به مکان‌هایی نزدیک محل سوزاندن مردگان و گورستان‌ها می‌روند و بسیاری از فعالیت‌های روزانه‌شان در این مکان‌ها انجام می‌شود.

آگوری‌ها باور دارند که روح هر انسان شیواست و توسط هشت خصلت نامناسب به بند کشیده شده است.

این هشت خصلت شامل نیروی جنسی، خشم، طمع، وسواس، ترس، شرم و نفرت هستند. آن‌ها تلاش می‌کنند با روش‌های مختلف این خصلت‌ها را مهار کنند؛ برای مثال، سوزاندن را راه مبارزه با ترس، آزادی جنسی را راه مبارزه با نیروی جنسی و لخت بودن را راه مبارزه با شرم می‌دانند.

این گروه خود را با خاکستر مردگان می‌پوشانند و برخی برهنه یا نیمه‌برهنه هستند.

موهای بلند و گره‌خورده، بدن‌های آغشته به خاکستر و علائم مذهبی روی صورت و بدن از ویژگی‌های قابل تشخیص آن‌هاست. آگوری‌ها در محل‌هایی زندگی می‌کنند که رب النوع‌های شیوا و کالیما حضور دارند و بسیاری از فعالیت‌هایشان شامل مراقبه و مدیتیشن در کنار اجساد است.

آگوری‌ها در کنار مراقبه و نیایش، از باقی‌مانده اجساد استفاده می‌کنند؛ جمجمه‌های سوخته را به عنوان ظرف می‌گیرند و باقی‌مانده‌های مردگان را مصرف می‌کنند. آن‌ها علاوه بر این، الکل، حشیش و گاهی اوقات ادرار خود یا حیوانات را نیز مصرف می‌کنند.

برخی رسوم آن‌ها شامل جویدن سر حیوانات زنده و انجام آیین‌ها بر بالای اجساد است.

فعالیت‌های روزانهٔ آگوری‌ها شامل مدیتیشن، ریاضت‌های شدید، حضور در مراسم طولانی مذهبی و استفاده از ابزارها و نمادهای سنتی است. آن‌ها اغلب خود را از تعلقات دنیوی دور نگه می‌دارند، بدن را در خالص‌ترین شکل خود نمایش می‌دهند و زندگی خود را با نزدیک شدن به مرگ و استفاده از اجساد احاطه می‌کنند.

آگوری‌ها در انجام فعالیت‌هایشان از ترکیبی از ماری‌جوانا، الکل و مدیتیشن استفاده می‌کنند تا به حالت تعلیق خود برسند و خود را نزدیک‌تر به شیوا کنند. آن‌ها باور دارند که قرار گرفتن در معرض مسائلی که دیگران تابو می‌دانند، آن‌ها را به روشنفکری و درک عمیق‌تر نزدیک می‌کند.

آگوری‌ها در شهرهایی مانند بنارس شناخته می‌شوند و به راحتی از طریق موهای بلند، بدن‌های خاکسترآلود و رفتارهای متفاوتشان قابل شناسایی‌اند.

مردم محلی و گردشگران باورهای آن‌ها را غیرمعمول می‌دانند و بسیاری از فعالیت‌های آن‌ها برای غیرهندوها غیرقابل درک است. برخی نیز معتقدند که آگوری‌ها توانایی پیشگویی، شفا دادن و ارتباط با ارواح را دارند.

پیشینهٔ فرقه آگوری به قرن هفدهم میلادی و شخصی به نام «بابا کینارام» برمی‌گردد که گفته می‌شود ۱۷۰ سال عمر کرده است. آن‌ها شباهت‌هایی به مرتاضان کاپالکا در قرون وسطی دارند، اما مشخص نیست که وارث مستقیم آنان باشند.

در کل، زندگی آگوری‌ها با مردگان، خاکستر، آتش و آیین‌های عجیب و مرموز احاطه شده است و فعالیت‌های روزمرهٔ آنان شامل مراقبه، نیایش، مدیتیشن، ریاضت، استفاده از باقی‌مانده اجساد و برخی مواد خاص است.

این فرقه در میان مردم هند به دلیل رسوم غیرمعمول و قدرت‌های ادعایی‌شان شناخته شده است و حضورشان در شهرهای مقدس مانند بنارس توجه زیادی را جلب می‌کند.