به گزارش خبرگزاری حوزه، تنوع لهجهها نشانه غنای فرهنگی است، نه ابزاری برای تمسخر. متأسفانه گاهی این تفاوتهای گفتاری بهانهای برای شوخیهای ناشایست و تحقیر دیگران میشود.
اما اگر کسی در گذشته مرتکب این خطا شده، تکلیف چیست؟ پاسخ حضرت آیتالله العظمی خامنهای به استفتائی پیرامون این موضوع به شرح زیر است که تقدیم حضور علاقهمندان میگردد.
سوال:
اگر قبلا لهجه محلی کسی را تمسخر کرده باشیم، آیا باید از او حلالیت بگیریم؟
پاسخ:
تقلید از لهجههای مناطق مختلف، در صورتی که برای تمسخر و استهزاء باشد، در حرمت آن هیچ شکی نیست؛ اگر چه غیبت نیست؛ چون این لهجه خاص، امر مستوری نیست.
علاوه بر این که اصلاً عیب نیست، از این رو غیبت نیست.
اما اگر از روی تمسخر و استهزاء باشد، حرام است و فرقی هم نمیکند که لهجه عمومی منطقهای را تقلید کند، یا شخص خاصی را. تنها تفاوت در این است که اگر غرض او تقلید لهجه عموم باشد، این اهانت به همه آن جمعیت میشود، که طبعاً آثار خاص خودش را دارد؛ مثلاً اگر بخواهد استحلال کند، بایستی از یکیک آنها حالایت بطلبد؛ اما آن جایی که یک نفر باشد، از یک نفر استحلال میکند؛
ولی اگر تقلید لهجه برای تمسخر نیست، حرام نیست.
نظر شما