درس اخلاق | خداگونه زیستن؛ یعنی رد نکردن انسان‌ها

به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت الله مجتبی تهرانی، در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «» اشاره کرده‌اند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

تمام این‌ها را نگاه کنید؛ تمام، گویای یک معناست و آن این است که خدا می‌خواهد این رابطه‌ای که بین او و بنده‌اش هست حفظ شود، این رابطه قطع نشود.

اگر از ناحیۀ او خطای عملی است، اگر از نظر درک، جهل پیدا کرده است، نفهمی است، هرچه باشد این‌ها مانع نشود.

و آن این است که بزرگی و کرامت او اقتضا می‌کند که نگذارد این رابطه قطع بشود.

لذا به پیغمبرش(ص) هم همین امر را می‌کند. تو موجودی هستی که باید همان روش مرا با بندگانم داشته باشی، خداگونه عمل بکنی.

یعنی تو باید دستگیری کنی، دست ردّ به سینۀ کسی نزنی، که این روش، روش من است.

یعنی روش، روش الهی است. این روش را مؤمن هم باید حفظ بکند، در آداب معاشرتش.

در آداب معاشرت، طرد نیست در اسلام به یک معنا. نادر است طرد کردن؛ ما نداریم طرد. هرچه هست دستگیری است.

اگر خطا عملی است باید اغماض بشود و اگر خطا از نظر درونی است و عدم کشش است، باید که باز هم اغماض بشود، برای اینکه دستگیری بشود به صراط مستقیم بشود.

ما از این آیۀ شریفه این را به‌دست می‌آوریم. از دعاهایمان ما این را به‌دست می‌آوریم. روش رفتاری ائمّۀ ما هم همه همین بوده است.

شما نگاه کنید، نظایرش در تاریخ بسیار است. آن همه ظلم‌هایی که به پیغمبر اکرم(ص) شد؛ یک دفعه شما دیدید که پیغمبر نفرین بکند؟

انبیای دیگر آمدند و امّت‌هایشان را نفرین کردند، ولی پیغمبر یک بار هم نفرین نکرد، با اینکه این همه اذیّت کردند او را.

خاکستر به فرقش ریختند و سنگ به پیشانی او زدند. آن همه اذیّت کردند پیغمبر اکرم(ص).

«مَا أوذِیَ نَبیُّ مِثْلَ مَا أوذیتُ؛ بحار الأنوار، ج ۳۹، ص ۵۶» یک بار نفرین نکرد.

همه‌اش می‌گفت: خدا این‌ها را هدایتشان کن. نمود خداست این پیغمبر.

لذا ما در روایات داریم که در روز قیامت، با این همه اذیّت‌هایی که این امّت به او کردند، همۀ انبیا وانفسا می‌زنند و پیغمبر می‌گوید: وا امّتا.

غیر از این است که به بهترین وجه خدا ادبش کرد؟ «خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ؛ سورۀ مبارکۀ اعراف، آیۀ ۱۹۹» همین کار را کرد پیغمبر و همین سعی را داشت.

برای شنیدن و دانلود اینجا را کلیک کنید