به گزارش  خبرگزاری«حوزه» مسلم ملکی پژوهشگر و محقق در  همایش بین المللی حکومت علوی نگاهی پس از 14 قرن که در دانشگاه مفید قم در حال برگزاری است؛ در راستای موضوع صلاحیت اختیاری بیان کرد:کمیته وزرای اتحادیه اروپا در توجیه نامه سال1980خود صلاحیت اختیاری را حقی می داند که به مقام داده می شود و تا از بین موارد قانونی،مناسب ترین مورد را انتخاب کند.

دانشجوی دکتری حقوق بین الملل در ادامه بیان کرد:کارگزاران حکومت دو گونه بودند: گروهی برای مناطق سیاسی و بزرگ، گروهی نیز برای مناطق کوچکتری که تحت نظر آنها بود انتخاب می شدند.

این طلبه درس خارج با اشاره به مشخصه های بحران مدیرتی اظهار داشت:یکی از مشخصه های بحران مدیریتی در یک نظام حکومتی عدم نظارت بر افعال مسئولین و سرپرستان اموراست، فقدان نهادهای بازرسی و بازرسان کارآزموده در جامعه موجب گسست پیوند مدیران رده بالا با مدیران تحت امر خود گردید در حالی که در اسلام تصمیم گیری حاکم بایستی بر اساس خدا و معیارهای اسلامی باشد.

وی با اشاره به تاکید بر اصل عدم صلاحیت گفت:ما در نظام حقوق خصوصی اصل را بر صلاحیت می دانیم، قاعده فقهی عدم ولایت فردی بر فرد دیگر که خداوند زمام امور را به یکدیگر نسپرده، بلکه همه را آزاد و یکسان آفریده است.

ملکی در بیان بحث اقسام کنترل ادامه داد:جامعه شناسان برای نظارت اجتماعی اقسامی اندیشیده اند که مهمترین آنها عبارت است از: فضای رسمی و غیر رسمی، نظارت اجباری و اختیاری، نظارت بیرونی و درونی و نظارت مستقیم و غیرمستقیم.

وی ادامه داد: مدل کنترل صلاحیت اداری بر اساس این موارد پذیرفته شده اما در حکومت علوی، نگاه و ایده مطلوب تری وجود دارد که از فرآیندی چهار مرحله ای و جداگانه برخوردار است.

نویسنده کتاب تاریخ علم اسلامی در ادامه صحبت های خود بیان کرد:هر جامعه ای برای اینکه بتواند روی سعادت ببیند و امور آن اصلاح گردد باید از کارگزارانی لایق و متعهد بهره گیرد،امام علی(ع) با نظارت پیشینی و بر اساس معیار های مطلوب حکمرانی،کارگزاران خودرا از بین افراد کاردان، لایق و شایسته انتخاب می کردند.

ملکی ضمن تاکید بر کنترل پیشگیرانه اظهار داشت:حضرت قبل از اینکه بعضی افراد صاحب قدرت سوءاستفاده از منصب خود را شروع کنند تذکرات خود را خطاب به آنان بیان نموده و آنان را همواره از جرم و تخلفات نهی می کردند.

مسلم ملکی در بخش پایانی صحبت های خود با اشاره به موضوع دیگری در بحث زمامداری بیان کرد: زمامدار باید با تمسک به شیوه های حکومتی و علمی گاهی از لحن تند و سازنده در کلام الهام بخش و بیدار کننده خطاب به مسئولان تخت امر خودشان استفاده کنند.