به گزارش خبرگزاری «حوزه»جشنواره سی‌و‌چهارم فیلم فجر را باید یکی از بدترین جشنواره‌هایی دانست که تا به حال برگزار شده است. زیرا وقتی رئیس سازمان سینمایی که خود هیچ ربطی به سینما ندارد، دبیری را انتخاب می‌کند که آن نیز به سینما مرتبط نیست، چگونه می‌توان انتظار اتفاقی خوب از این رویداد را داشت؟

در این گزارش سعی می‌کنیم به طور مختصر به چند محور به عنوان مهمترین نقاط ضعف جشنواره اشاره کنیم که از دیگر کمبودها، بیشتر به چشم می خورد.

مطلب اول همانطور که همه می دانیم جشنواره از آغاز تاکنون عنوان فجر انقلاب اسلامی را بر پیشانی خود داشته، هرچند مسئولان سینمایی می‌خواستند همین عنوان ظاهری را هم از آن بگیرند که خوشبختانه با مخالفت‌هایی مواجه شد، این اتفاق روی نداد. متاسفانه در فستیوالی که به نام انقلاب مزین است، تصویری از گرایشات اسلامی در آن نمی‌بینیم و از نوع پوشش آقایان و خانم هایی که در آنجا حضور دارند، این مساله کاملا هویدا است.

فراموش نکنیم جشنواره فجر در جامعه‌ای اسلامی برگزار می‌شود، آیا پوششی که خانم‌ها در آنجا دارند، آن چیزی است که ما از یک زن مسلمان توقع داریم، این پدیده اختصاص به بازیگرانی که بر روی فرش قرمز حضور دارند، نیست، بلکه حاضران در کاخ جشنواره نیز هیچ خط قرمزی را رعایت نمی کند، هر چند با قرار گرفتن تعدادی از پرسنل نیروی انتظامی در ورودی سالن سعی شده تا حدودی جلوی این ناهنجاری گرفته شود، اما با اجبار، افرادی که معتقد به پوشش اسلامی نیستند را نمی‌توان به داشتن پوشش مناسب راضی کرد.

مسئله دیگری که به طور عیان آزار دهنده است، شلوغی بیش از حد و ازدحام جمعیت در سالن سینماست در برخی مواقع به وِیژه در زمان صرف شام ناخودآگاه برخوردهای نامناسبی صورت گیرد. این معضل نه تنها به لحاظ فرهنگی مناسب نیست، بلکه در قالب اخلاق اسلامی هم زیبنده نیست، البته چرایی این مسئله را باید دبیر جشنواره جواب دهد که ادعا کرده، می‌خواهد جشنی منظم برگزار کند، ولی در عمل بی‌نظم‌ترین دوره را در کاخ جشنواره امسال شاهد هستیم.

*هیچ اثری از ایام الله نیست

گزارش خبرنگار حوزه می افزاید: علاوه بر این مشکلات، فضای داخلی مرکز همایش‌ها به گونه‌ای نیست که یادآور ایام الله دهه فجر باشد، درصورتیکه می‌شد با عکس‌های و فیلم‌های مستند موقعیتی را فراهم آورد تا این جشنواره در برخی مواقع هم بو و عطر انقلاب را به خود گیرد، اما متاسفانه برگزار‌کنندگان انگار خواهان رخ دادن چنین اتفاقی نبودند، والا انجام آن ساده‌ترین کاری بود که باید به حرمت فجر انقلاب انجام می شد.

بر پایه این گزارش؛ در کنار موضوعات مطرح شده، باید به کیفیت آثار حاضر در جشنواره نیز توجه کرد. در این دوره سعی شده تعداد فیلم‌های ارزشی رشد بیشتری داشته باشد، اما این اتفاق رخ نداده و مشخص است برگزار کنندگان صرفا می‌خواستند چنین فیلم‌هایی در جشنواره حضور داشته باشد. جدا از این فیلم، آثاری که به اسم فیلم‌هایی اجتماعی در جشنواره حاضر است، همانند دوره‌های قبل عموما تولیدت تلخ و سیاه است که تنها روح و روان تماشاگر را آزار می‌دهد.

درباره تلخی فیلم‌های اجتماعی جشنواره تا به امروز نیز اظهار نظرهای متعددی از طرف رسانه‌ها مطرح شده، اما هیچگاه مسئولان نخواسته اند به آن گوش دهد، والا هیئت انتخابی که در جشنواره حضور دارد می‌توانست تنوع ژانر را بیشتر مد نظر گیرد. نکته جالب اینجاست، برخی از فیلم‌هایی که به جشنواره راه پیدا نکردند از جذابیت بیشتری برخوردارند، برای مثال دو فیلم «پارادایز» و «دراکولا» مطمئنا جز کارهای پرمخاطب سال آینده سینما خواهد بود، اما هیئت کم‌حوصله جشنواره تصمیم گرفتند فیلم‌های انرژی‌آور کمتری در جشنواره حضور داشته باشد.

*تعطیلی نشست های خبری

موضوع دیگری که در جشنواره امسال وجود دارد. برگزاری نشست‌های پرسش پاسخ فیلم‌ها بعد از نمایش آنهاست. این اتفاق در جای خود تا به حال رخ نداده، در دوره‌های گذشته معمولا نشست‌های عوامل فیلم رخ می‌داد، اما امسال فردای روز نمایش در ساعت‌های صبح نشست فیلم‌ها برگزار می‌شود. این اتفاق هم امتیاز مثبت دارد هم منفی. مثبت این است که دیدن فیلم‌ها برای اهالی رسانه راحت‌تر می‌شود، اما منفی آن این است که نشست معمولا با استقبال اهالی رسانه، آنگونه که در دوره‌های قبل بود، رخ نمی‌دهد.

در انتها باید گفت؛ جشنواره سی‌و‌چهارم به لحاظ مدیریت و نحوه اجرا یکی از ضعیف‌ترین دوره‌های خود را سپری می‌کند. درباره کیفیت کارها هم هنوز نمی‌توان به طور قطع نظر داد، بلکه باید صبر کرد تا جشنواره به پایان برسد آنگاه حرف‌های لازم را دراین باره زد.