خبرگزاری «حوزه»، مرحوم سلحشور با یادگاری های ماندگارش از میان ما رفت، اما این سوال مطرح است چقدر در زمان حیات، قدر او را دانستیم، باید اذعان کرد؛ متاسفانه قدر نخبگانمان را نمی شناسیم، مثلاً در عرصه هنر، مرحوم سیف الله داد و مرحوم رسول ملاقلی‌پور دو فیلمسازی بودند که در زمان حیاتشان، برای ساخت کارهای خود با سختی‌های فراوان مواجه می‌شدند و همیشه از این مسئله نیز ناراحت بودند، با این که فیلم‌های آنها تا سال ها در سینما ایران باقی خواهد ماند و مردم از آن رضایت خواهند داشت، اما در زمان حیات آنان قدر و منزلت آنها را نشناختیم. این اتفاق به نوعی برای فرج الله سلحشور فیلمساز ارزشی ما نیز رخ داد.

* ای کاش سریال موسی(ع)...

مرحوم سلحشور برای ساخت سریال «موسی (ع)» چند سال از تلویزیون یاری خواست، اما هیچگاه این امکان برایش فراهم نشد، حتی کار به جایی رسید که آن مرحوم برای ساخت سریال مورد نظرش، از مردم کمک خواست!

اینکه وی چرا برای ساخت سریال «موسی (ع)» از مردم کمک خواست جوابی واضح دارد. معتقد بود؛ به واسطه کارش می‌تواند حقایقی را برای مردم جهان تشریح کند که به واسطه تبلیغات همه جانبه صهیونیست‌ها از چشم مردم جهان دور مانده است.

در سریال موسی(ع) قرار بود نشان داده شود، قوم بنی اسرائیل چه بر سر حضرت موسی (ع) آورد و آنها چگونه با بهانه‌جویی‌ خود پیامبر خدا را آزار دادند؟ این سریال می توانست دست آوردهای خوبی داشته باشد که متاسفانه با وفات سلحشور امکان ساخت آن سخت شده است.

* نیم نگاهی به کارنامه مرحوم سلحشور

 درباره مرحوم فرج الله سلحشور سخن برای گفتن زیاد است، اما بد نیست نظری اجمالی به کارنامه این هنرمند انقلابی بیندازیم.

او کار خود را با فیلم «توبه نصوح» در سال 61 آغاز کرد، در ادامه بازی در چند فیلم دیگر را هم تجربه کرد «پرواز در شب» رسول ملاقلی پور مهمترین آن بود. وی تمرکز خود را در سینما و تلویزیون بر روی سه، سریال تلویزیونی متمرکز کرد که هر سه اثر برگرفته از قصه های قرآنی بود. «ایوب پیامبر»، «مردان انجلس» و «یوسف پیامبر(ع)».

 درباره کارهای وی همین اندازه باید گفت: سریال «مردان آنجلس» از سوی رئیس جمهور وقت به پاب رهبر کاتولیک های جهان هدیه شد و سریال «یوسف(ع)» وی بارها از شبکه های مختلف جهان روی آنتن رفت.

این هنرمند متعهد هیچ گاه در مقابل هجمه‌های غرب ساکت ننشست و با مصاحبه‌های خود گاهی اوقات سبب به وجود آمدن موجی در کشور شد. او در بخش «اراده ملی» جشنواره فیلم فجر مورد تجلیل قرار گرفت و جایزه خود را به حوزه‌های علمیه اهدا کرد.

حال که سلحشور در میان ما نیست باید اذعان کنیم دست یافتن به شخصیت های هنرمندی که در جمهوری اسلامی تربیت شده و با ادبیات انقلاب اثر تولید می کردند، کار آسانی نیست.

امید آنکه با تاسی از اخلاق و سیره مرحوم سلحشور بر حمایت از فیلم سازان متعهدی چون حاتمی کیا جای خالی او را پر کنیم.

متاسفانه هم اکنون الگوی سینما گران کسانی شده اند که با تولیدات خود در جشنواره های مختلف خارجی، خودنمایی می کنند و این نگاه هیچ گاه به جهت رشد و اعتلای ایرانی نیست، بلکه کارهایی است که از کشور ما تصویر سیاه ترسیم کرده اند. فرزندان هنرمند این مرزوبوم نباید بگذارند پرچمی که سلحشور برای اعتلای اسلام و انقلاب بلند کرد، زمین گذاشته شود.