به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»به نقل از seattletimes.com، مرکز ایمان درکرکلند واشنگتن حوالی ساعت 9 غروب روزهای ماه مبارک رمضان شاهد حضور مسلمانان روزه دار این ناحیه و برگزاری نمازهای مغرب و عشاء است.

میان دو نماز بشقاب‌های خرما و غذای سنتی شیرین میان نمازگزاران توزیع می‌شود تا روزه هایشان را بازکنند.

نادیا شافعی می‌گوید: بعد از 18 ساعت روزه داری این خرما مزه گوشت فیله می‌دهد!

آداب و سنن ماه مبارک رمضان و تمرکز روی بعد معنوی زندگی در این ماه مسلمانان سرتاسر جهان را به همدیگر پیوند داده و روزه داری در طولانی‌ترین روزهای سال ارزش‌های از خودگذشتگی و سخاوت را در میان روزه‌داران بیش از پیش تقویت می‌کند.

در این راستا جواد خاکی، بنیانگذار و امام جماعت انجمن مسلمانان اثنی عشری در شمال غربی (مرکز ایمان) می‌گوید: ما زمانی که گرسنه و تشنه هستیم با انسان‌های دردمند احساس همدلی می‌کنیم و همین امر سبب می‌شود که در برابر کسانی که رنج می‌کشند سخاوتمند و همدرد باشیم. روزه داری ما را به سوی خیر و نیکی تشویق می‌کند.

خاکی همچنین می‌گوید: در طول ماه مبارک رمضان، تجربه واقعی غلبه بر هوس‌ها است. گرسنگی و تشنگی نیز هوس‌ها و خواسته‌های طبیعی ما هستند و انسان‌ها ذاتا برده این دو هوس بوده و ماه مبارک رمضان فرصتی مناسب برای آزادی از شر این بردگی است.

خاکی که معاون سابق ریاست شرکت ماکروسافت بوده در ماه مبارک رمضان به همراه همسرش آماده سازی افطار روزه داران را مورد نظارت قرار می‌دهد.

در طول هفته افطاری‌های مرکز کوچک هستند و به سرعت توزیع می‌شوند تا خانواده‌های مسلمان بتوانند زودتر به خانه رفته و خودشان را برای کارهای هفتگی آماده کنند اما در آخر هفته‌ها مراسم‌ها گسترده‌تر برگزار می‌شوند.

مرکز ایمان جان مرا نجات داد

عامر کوبا 38 ساله از اهالی سیاتل معتقد است گردهمایی‌های مرکز اسلامی از مهمترین جنبه‌های ماه رمضان در واشنگتن محسوب می‌شوند. او که اصالتا عراقی بوده و در سال 2007 پس از اینکه پدر و برادرش را در جنگ عراق از دست داده به سوریه گریخته تا در آنجا زندگی بهتری داشته باشد. اما در سوریه نیز زندگی سختی را سپری کرده، توسط مهاجمان ربوده شده، مورد شکنجه قرار گرفته و سرانجام در سال 2010 به آمریکا پناهنده شده است. در آمریکا به سیاتل آمده اما پس از مدتی ماه‌ها بدون هیچ سرمایه‌ای، همراه فرزندان و زنش که در آن زمان حامله بوده، بدون سرپناه و بی‌خانمان می‌شود. همچنین به دلیل جراحاتی که در زمان شکنجه به سرش وارد شده قادر به کار کردن نبوده و به همین دلیل معتقد است که مرکز ایمان جان او را نجات داده است.

عامر در این باره می‌گوید: بدون این مرکز و این جامعه ممکن بود دست به خودکشی بزنم. اما این مرکز به من قدرت ادامه زندگی داد و جان کودکان من و خانواده من و خود من را نجات داد. مردم وقتی به اینجا می‌آیند چشم بصیرت نداشته و در این مرکز چشم آنان به روی حقیقت گشوده می‌شود.

به علاوه وقتی در اینجا هستم دوری از وطنم را احساس نمی‌کنم و این مرکز به من قدرت و آزادی هدیه کرده است.