سرویس علمی فرهنگی خبرگزری «حوزه» در ادامه سلسله مباحث احکام روزه ، موارد مجوز خوردن روزه ازنگاه مراجع عظام را منتشر می کند .
در رابطه با مرض و روزه لازم است به چند نکته توجه شود :
* معیار در تشخیص مُضرّ بودن روزه خود شخص روزه گیرنده است نه دیگران ؛ بله اگر خودشخص نمی تواند تشخیص دهد به پزشک مراجعه می کند و سخن پزشک برای او حجت است چه آن پزشک مسلمان باشد یا کافر.
* تمارض و خود را به مریضی زدن ، مجوز خوردن روزه نیست.
* اگر مریض پیش از ظهر خوب شود و کاری که روزه را باطل می کند انجام نداده باشد باید نیت روزه کند و روزه آن روز را بگیرد.
* اگر شخص با این که روزه برایش ضرر دارد روزه بگیرد ، روزه اش باطل است.
* مقصود فقها از مرض مجوّز خوردن روزه
مقصود فقها از مرضی که مجوز خوردن روزه است چند مورد می باشد :
الف : شخص سالم است ولی با گرفتن روزه مریض می شود .
ب : شخص مریض است و با گرفتن روزه ، مرضش شدت پیدا می کند .
ج : شخص مریض است و با گرفتن روزه ، علاجش مشکل می گردد.
د: : شخص مریض است و با گرفتن روزه دیر تر خوب می شود .
بر این اساس ، چنانچه روزه گرفتن هیچ تأثیری در مرض شخص ندارد ، روزه گرفتن بر او واجب است.
تدوین : حجت الاسلام والمسلمین سید جعفر ربانی
