به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، دانشجویان مسلمان در شهر لندن هر ساله ماه مبارک رمضان سفره‌های غذای افطاری را در مرکز این شهر پهن کرده و برای مردم با اعتقادات دینی مختلف، افطار نذری فراهم می‌کنند.

عمر صالح دانشجوی 28 ساله کارشناسی ارشد دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی در لندن می‌گوید: در سال 2011 که برای نخستین بار دست به این اقدام زدیم تنها یک چرخ دستی مواد غذایی اهدایی داشتیم و محصولات سالمی در دسترس ما نبود. بیشتر مواد غذایی از سوپرمارکت‌ها خریداری شده بود. نزدیک به 10 تا 15 نفر از ما به مغازه‌ها رفته و پیتزا، چیپس، چای و قهوه، آب، خرما و مواد غذایی ساده را خریداری می‌کردند.

پروژه چادر رمضان

عمر صالح بنیانگذار سازمان مردمی "چادر رمضان" است. این سازمان یک پروژه مردمی به سرعت در حال رشد است که شعبات آن در هفت شهر در سرتاسر جهان از جمله منچستر، لندن و پلیموت در انگلستان، استانبول در ترکیه، ندولا در زامبیا و تورنتو و پورتلند در کانادا وجود دارند.

پنج سال پس از راه اندازی این پروژه، نزدیک به 400 داوطلب برای کمک به برگزاری آن نام نویسی کرده و بیش از 300 میهمان هر شب در باغ‌های خیابان مالت لندن دور هم جمع می‌شوند.

صالح درباره سفره‌های افطاری می‌گوید: تمام آنچه نیاز داریم یک چادر، یک ژنراتور تامین کننده نور، سفره‌های پلاستیکی، بشقاب، کیسه‌های زباله، داوطلبان صبور، بسته‌های مواد غذایی، بودجه، پیراهن برای داوطلبان و سیستم اطلاع رسانی است. البته به دسر هم نیاز داریم!

سنت غذای نذری در کشورهای اسلامی

صالح در ادامه می‌گوید: در کشورهای اسلامی چنین سفره‌هایی بسیار معمول هستند و هر کجا که امکانش وجود داشته باشد، چادرها یا سرپناه‌هایی تشکیل شده و مردم غذای رایگان را به صورت غذای نذری دریافت می‌کنند. من می‌خواستم روح چنین سنتی را در اینجا و در لندن تجسم ببخشم. و فضایی متفاوت ایجاد کرده و مردم ادیان و اعتقادات دینی مختلف با پیشینه‌های متفاوت را دعوت کنم تا به اینجا آمده و با همسایگان مسلمانشان ارتباط برقرار کنند. البته مسلمانان نیز بایستی به جامعه نزدیک شده و این نزدیکی نباید فقط به جامعه اسلامی بلکه به تمامی بدنه جامعه باشد.

رویارویی با تفکرات ضداسلامی

صالح که تابعیت لبنانی-ترکی دارد، درباره گسترش تفکرات ضداسلامی و تاثیر آن می‌گوید: من نمی‌گویم که عمل ما پاسخی به جو ضداسلامی کنونی جامعه است، زیرا ما بایستی این اقدامات را بدون درنظر گرفتن این جو انجام دهیم. اما نمی‌توانیم ساده لوحانه عمل کرده و جویی را که در آن زندگی می‌کنیم نادیده بگیریم. و مهم است که بگویم علی رغم تبلیغات رسانه‌ای ما ترسی نداریم. بیایید و نظاره کنید. ما مردم را مجبور به آمدن نکرده‌ایم، بلکه آن‌ها خودشان می‌آیند.

خاطرات سفره‌های افطاری در لندن

صالح درباره خاطراتی که از سفره‌های افطاری لندن به یاد دارد می‌گوید: یک بار عده‌ای لهستانی به اینجا آمده بودند و ما آن‌ها را به افطار دعوت کردیم. آن‌ها هم آمدند و با ما غذا خوردند. زمان نماز که رسید آن‌ها نماز خواندن ما را نظاره کرده و برایشان بسیار جالب بود. وقتی در کنار آن‌ها به صحبت نشستم، به من گفتند: شما مردمان بسیارخوش برخوردی هستید و ما پیش از این که به اینجا بیاییم، تصور می‌کردیم مسلمانان همه تروریستند!

خاطره دیگر متعلق به زمانی است که غذا کم آوردیم و مجبور شدیم اعلام کنیم که هر کس بشقاب غذایش را با نفر کنار خود شریک شود. هیچ احساس شرمندگی نیز نداشتیم، زیرا معتقدیم معنای حقیقی رمضان همین است، این که غذایمان را با دیگران شریک شده و سخاوتمند باشیم.

یکی از شب‌ها نیز ژنراتور خراب شد و همین مسئله یکی از بیادماندنی‌ترین افطاری‌های رمضان را سبب شد؛ چرا که مردم مجبور شدند زیر نور چراغ موبایل‌هایشان افطار را صرف کنند و فضایی خاطره انگیز به وجود آمده بود.

صالح امیدوار است که بتواند این پروژه را ادامه داده و تاثیر مثبتی روی بحران پناهندگان بگذارد.