به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت‌الاسلام والمسلمین سید بشیر حسینی از جمله شاعران بی‌ادعا اما موفق و پرکاری است که هم در عرصه شعر فارسی و هم در زمینه شعر آذری، جزو شاعران مطرح حوزوی می باشند که آثار فراوانی از وی تاکنون منتشر شده است

با این شاعر 42 ساله اهل میانه که سالیانی است در شهر کریمه اهل بیت(ع) زندگی می‌کند و هم اینک دبیری انجمن شعر طلاب کشور و نیز مسئولیت جامعه ادبی نیر( شاعران آیینی ترک زبان قم) را برعهده دارد، به مناسبت سالروز وفات ام المصائب ، حضرت زینب کبری(س)، گفتگویی داشتیم که در ادامه مشروح آن می‌آید:

در آغاز سخن بفرمایید که از چه زمانی برای شما عرصه شعر به مقوله‌ای جدی تبدیل شد؟

تقریباً می شود گفت که از همان سال اول ورودم به حوزه که سال 1373 بود، فعالیت در زمینه شعر را آغاز کردم و عمدتاً هم کارهایم تا به امروز در زمینه غزل و محتوایش هم اشعار آیینی بوده، هر چند که خداوند این توفیق را به من داده که در قالب‌ها و گونه‌های دیگر شعری نیز فعالیت داشته باشم.

در این سال‌ها از محضر چه اساتیدی بهره‌مند شده و کسب فیض و تجربه کرده‌اید؟

در دوره‌ای که در حوزه علمیه تبریز مشغول تحصیل بودم در جلسات شعر این شهر ادبی و فرهنگی شرکت کرده و در آن ایام از محضر اساتید بزرگواری چون مرحوم استاد عابد تبریزی و استاد شیدا استفاده کردم و وقتی هم که توفیق حضور در قم را یافتم در خدمت استاد مجاهدی، بهره‌های فراوانی بردم و هنوز هم می‌برم.

در همان ایام ورود به قم اولین کتاب شعرم با عنوان «زخم دل» که به زبان فارسی و ترکی بود و آنها را در ایام سکونت در تبریز گفته بودم به چاپ رسید و مورد تفقد استاد مجاهدی قرار گرفتم.

در ایام وفات جانسوز زینب کبری(س)، اُسوه و قهرمان صبر و پایداری قرار داریم ، به نظر شما این بانوی بزرگوار چه جایگاهی در عرصه شعر آیینی و ادبیات شیعی ما دارد؟!

در مورد شخصیت حضرت زینب(س) به لطف الهی کتب زیادی در دست است و از دیرباز اشعار بسیاری در این باره سروده شده است.

خدای متعال هم توفیق داد به بنده که در سال گذشته موفق به چاپ کتابی با عنوان " شریکه الحسین (ع)" شدم که اتفاقاً استقبال خوبی نیز از آن به عمل آمد.

این کتاب از سوی انتشارات طوبای محبت و در حدود 450 صفحه در قطع وزیری به زیور طبع آراسته شده که البته نیمی از این کتاب به صورت نثر شرح حال حضرت و در واقع زندگی نامه ایشان است.

بخش دوم کتاب هم شامل بیش از 150 قطعه شعر از 110 شاعر قدیم و جدید است و اشعاری را شامل می شود که ردیف آن ها ختم به عبارت "زینب است" می گردد.

دلیل این جایگاه و توجه ویژه شاعران آیینی ما به عقیله بنی هاشم به نظر شما چیست؟!

ببینید حضرت زینب (س) به جهت جایگاه ویژه ای که در نهضت حسینی داشته اند در شعر آیینی ما مثل ماه می درخشند و هیچ گوشه ای از شعر آیینی و شعر حسینی نیست که نام و یادی از ام المصائب نباشد.

این مساله البته فقط هم مربوط به بخش ماتمی شعر نیست، چه آن که علاوه بر صبر و مصائب حضرت ، درباره حجاب و ولایت مداری ایشان و پیروی از امام زمان خود اشعار بسیار خوب و پخته ای وجود دارد.

به فرمایش بزرگان، حضرت زینب(س) جزو افرادی است که تالی تلو معصوم است و این جایگاه را امامزادگانی چون حضرت معصومه(س)، حضرت ابوالفضل(ع)  و حضرت علی اکبر(ع) دارند که خود در حد معصوم هستند؛ به ویژه زینب کبری(س) که دست پرورده دامان امام علی(ع) و حضرت فاطمه (س) می باشند و از دو امام معصوم یعنی امام حسن مجتبی(ع) و سیدالشهدا(ع) کسب فیض ها کرده اند.

ایشان نسبت به مسایل سیاسی و اجتماعی جامعه و دفاع از جبهه حق در مقابل باطل به حدی احساس مسئولیت می کردند که حتی حاضر شدند زندگی شخصی خویش را با وجود آن که دارای تمکن و راحتی هم بودند، رها کرده و با اباعبدالله الحسین(ع) در مسیر قیام همراه شوند.

نسل جوان شاعران آیینی تا چه حد در اشعار خود به حضرت زینب (س) و به خصوص شاخصه های مهم سبک زندگی زینبی می پردازند؟!

تا چندی قبل البته شاعران جوان و غیر جوان بیشتر بُعد ماتمی و عاطفی زندگی حضرت را مورد توجه قرار می دادند؛ اما در حال حاضر با توجه به سیر تاریخی شعر بعد از انقلاب اسلامی شاهد هستیم که به لطف الهی شاعران جوان به خصوص به آن بُعدهای با عظمت زندگی زینب کبری (س) و خطبه های حضرت در کوفه و شام اهتمام دارند و در واقع مباحث حماسی و معرفتی به ویژه بحث ولایت مداری و تابع امام بودن در شعر بیشتر مورد توجه قرار گرفته که این رویه خیلی هم امیدوار کننده است.

به عنوان آخرین سوال و از منظر یک شاعر آیینیِ آذری زبان، بفرمایید که به نظر شما دلیل ماندگاری نوای معروف "زینب ، زینب " مرحوم سلیم موذن زاده در فرهنگ عمومی جامعه ما چه بوده است؟

ایشان قطعاً جزو کسانی بود که پیش از هر چیز مورد عنایت خدای متعال و حضرات معصومین(ع) قرار داشت و انصافاً هم در کار خود به عنوان سلطان المادحین و خاتم الذاکرین در اوج قرار داشت و به نظر من کسی مثل ایشان واقعاً نبود.

رمز ماندگاری مرحوم حاج سلیم موذن زاده و شعر زینب زینب ایشان که شما فرمودید در درجه اول به صفای باطن و اخلاص ایشان بازمی گردد و این که نفس و حنجره ای که در راه اهل بیت (ع) خرج شود، قطعاً پربرکت می شود؛ در وهله بعد نیز ایشان از سبک خاص موسیقایی خود در خواندن این نوحه معروف استفاده کردند.

این شعر معروف نیز از استاد سید تقی سیفی اردبیلی است که مرحوم موذن زاده البته بیشتر شعرهای خود را از آثار ایشان می خواند و این بزرگوار به لطف الهی همچنان در قید حیات است و از اساتید برجسته خود ما هم به شمار می رود.