به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اهواز، روحانیت شیعه از دیرباز تا کنون، مأمن و مأوای مردم بوده و در بین آحاد جامعه از احترام خاصی برخوردار بوده‌اند.
حرف شنوی مردم از علمای دین و فضلای حوزه بر کسی پوشیده نیست، اما در این میان چه طلبه‌ای می‌تواند چراغ هدایت مردم باشد؟ آیا عالمی که صرفاً به تعلیم دین و اقامه جماعت و منبر اکتفا می‌کند و از دیدگاه سیاسی و تحلیل مباحث روز خالی الذهن باشد توان هدایت مردم را در بزنگاه‌های مهم دارد؟
اگر علمای دین دارای تفکری بر اساس شعار جدایی دین از سیاست باشند، خطر تحجرگرایی همچو موریانه وارد حوزه‌ها شده و فکر طلاب جوان تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و بدین ترتیب آرام‌آرام این فکر مسموم در عموم مردم جامعه منتشر و توسعه می‌یابد و یکی از نتیجه آن نیز وادادگی در برابر دشمن خواهد شد.
سوم اسفندماه سالروز پیام تاریخی و مهم حضرت امام خمینی(ره) خطاب به روحانیون سراسر کشور و مراجع بزرگوار اسلام و مدرسین و طلاب حوزه‌های علمیه و ائمه محترم جمعه و جماعات است که همچون چراغی مسیر وظایف عموم علما و فضلای حوزه‌های علمیه را روشن کرده است که بدیهی است تخلف روحانیون از این پیام حساس و اساسی، آینده خوبی را برای حوزه‌های علمیه رقم نخواهد زد.
معمار کبیر جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) در پیام تاریخی خود، خطاب به روحانیون فرمودند: (در حوزه‌های علمیه هستند افرادی که علیه انقلاب و اسلام ناب محمدی فعالیت دارند. امروز با ژست تقدس‌مآبی چنان تیشه به ریشه دین و انقلاب و نظام می‌زنند که گویی وظیفه‌ای غیر از این ندارند. خطر تحجرگرایان و مقدس نمایان احمق در حوزه‌های علمیه کم نیست).
حضرت امام(ره) ضمن عدم رضایت از ورود این تفکر مسموم، به‌شدت روحانیون را از ملبس شدن به چنین تفکری بر حذر داشته و نسبت به عدم ورود چنین اندیشه‌ای به طلاب و روحانیون تذکر داده و توصیه می‌کنند که در مقابل این تفکر فاسد اتحاد داشته باشند؛ از این رو می‌فرمایند: (طلاب عزیز لحظه‌ای از فکر این مارهای خوش خط و خال کوتاهی نکنند، این‌ها مروج اسلام آمریکایی اند و دشمن رسول‌الله. آیا در مقابل این افعی‌ها نباید اتحاد طلاب عزیز حفظ شود؟)
*القای شعار جدایی دین از سیاست بهترین راهکار دشمن برای ضربه به روحانیت
معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران، القای شعار جدایی دین از سیاست را یکی از دو راه ضربه زدن دشمن به روحانیت معرفی کرده و بر این اساس در پیام تاریخی خود به روحانیون فرمودند: (استکبار وقتی‌که از نابودی مطلق روحانیت مأیوس شد، دو راه برای ضربه زدن انتخاب نمود؛ یکی راه ارعاب و زور و دیگری راه خدعه و نفوذ در قرن معاصر. وقتی حربه ارعاب و تهدید چندان کارگر نشد، راه‌های نفوذ تقویت گردید. اولین و مهم‌ترین حرکت، القای شعار جدایی دین از سیاست است که متأسفانه این حربه در حوزه و در روحانیت تا اندازه‌ای کارگر شده است. تا جایی که دخالت در سیاست دون شأن فقیه و ورود در معرکه سیاسیون تهمت وابستگی به اجانب را به همراه آورد. یقیناً روحانیون مجاهد از نفوذ بیشتر زخم برداشته‌اند).
*ورود تفکر لیبرال در حوزه‌های علمیه مانع رشد و توسعه علمی کشور می‌شود
قطعاً زمانی که تفکر یک روحانی برگرفته از تفکر لیبرال شد تمام عقاید وی از چنین عقیده مسمومی شکل خواهد گرفت و بدین ترتیب و نمی‌تواند مردم را از فتنه‌هایی که در مسیر انقلاب ایجاد می‌شود، باخبر کرده و تحلیل نماید. و البته بازهم نخواهد توانست در بزنگاه‌های مهم و تاریخی انقلاب زیر پرچم ولایت فقیه مردم را از نقشه‌های استکبار مطلع کند؛ چراکه خود دارای تفکر استکباری لیبرال است.
*حوزه انقلابی ارائه کننده بهترین روش‌های توسعه تمدن نوین است
از این روست که مقام معظم رهبری(مدظله العالی) تأکید دارند که طلاب علاوه بر علم، تقوا و تعبد باید «انقلابی» هم باشند تا در پرتو آن با تربیت طلاب انقلابی، شاهد توسعه تمدنی نوین بر اساس آموزه‌های ناب اسلامی در سطح بین‌الملل باشیم.
حضرت امام خمینی(ره) در پیام مهم و تاریخی به روحانیت اشاره می‌کند که از طرفداران تفکر متحجرگرایانه جدایی دین از سیاست خون دل‌های بسیار خورده است! اما ایشان به خوبی در مقابل چنین جریان منحرفی قد علم کردند.
امام راحل(ره) در همین راستا فرمودند: (خون دلی که پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است هرگز از فشارها و سختی‌های دیگران نخورده است. وقتی شعار جدایی دین از سیاست جا افتاد و فقاهت در منطق نا آگاهان غرق شدن در احکام فردی و عبادی شد، قهرا فقیه هم مجاز نبود که از این دایره و حصار بیرون رود و در سیاست (و) حکومت دخالت نماید. حماقت روحانی در معاشرت با مردم فضیلت شد... و این مسائل رايج در حوزه‌ها بود که هر کس کج راه می‌رفت، متدین‌تر بود!).
پیام تاریخی حضرت امام(ره) برای علما و به خصوص طلاب جوان یک منشور کامل و نقشه ترسیم شده‌ای از سوی فقیهی متعبد و انقلابی است که طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه باید آن را نصب العین خویش قرار دهند.
نباید تفکر اهل جمود پیرامون جدایی دین از سیاست به طلاب جوان سرایت کند؛ به همین دلیل لازم است همگان به ویژه طلاب جوان متوجه باشند که حوزه‌های علمیه علاوه بر حفظ علمیت و سطح معنوی، در عرصه سیاست اسلامی نیز باید ورود کند و سینه خود را برای مقابله با تیرهای زهرآگینی که به سوی اسلام و سیاست دینی شلیک می‌شود آماده نمایند تا إن شاءالله بتوانند جامعه را علاوه بر ارتقاء سطح دینی، با مسائل سياست اسلامی آشنا نموده و زمینه را برای تشکیل حکومت اسلامی عادله حضرت ولی عصر(عج) هموار نمایند.
یادداشت از: حجت الاسلام شریعت شوشتری
