به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در استان کردستان، حجت الاسلام حکمت حکیمی فر، مدیر مدرسه علمیه امام صادق (ع) بیجار در یادداشتی به مقوله عفاف و حجاب پرداخته است.
بسم الله الرحمن الرحیم
مقوله عفاف و حجاب حاصل بروز و ظهور عملی دو فضیلت «حیاء» و «غیرت» است. این دو از نشانه‌های اصلی ایمان است و بدون آن ایمان معنایی ندارد؛ چراکه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می‌فرمایند:
«لَا إِیمَانَ لِمَنْ لَا حَیَاءَ لَه» (الکافی/ج۲/ص۱۰۶)
«إنَّ الْغیرَةَ مِنَ الاْیمانِ» (الفقیه/ج۳/ص۴۴۴)
هم‌چنین کلمه «حجاب» متشکل از چهار حرف (ح- ج- الف- ب) است که در برداشت ذوقی می‌توان آن‌را اشاره به فضائلی دانست که فریضه حجاب اسلامی حاکی از آن‌ها است و در این روزگار وقتی این فضیلت‌ها در کسی جمع شد، می تواند در سنگر عفاف و حجاب، در مقابل تهاجم فرهنگی دشمن، مجاهدت نماید. این فضائل عبارت است از:
- «ح»: «حیاء» یا «حُریّت».
- «ج»: جهاد فی سبیل الله.
- «الف»: «ایمان» یا «اعتماد به نفس» یا «استحکام شخصیت».
- «ب»: «بصیرت».
علل اصلی بد پوششی هم ریشه در نبود همین الفبای حجاب است که بری از آن‌ها عبارت است از:
۱) غرب‌زدگی (وادادگی در برابر فرهنگ بیگانه).
۲) ضعف اعتقادی و ایمانی.
۳) ضعف شخصیتی و هویتی (عدم اعتماد به نفس و تقلید کورکورانه از سر عقده‌های روحی و روانی، کسب موقعیت و جایگاه در جامعه).
۴) تربیت و تعلیم نادرست.
۵) ناآگاهی.
۶) وجود برخی شبهات.
۷) برداشت غلط یا سوء استفاده از «آزادی»، «حقوق زنان»، «حس فطری زیبایی‌طلبی و جلوه‌گری»، «توجیه و باور غلط تسریع و تسهیل در شوهریابی و ازدواج».
۸) تفاخر و اظهار غنای مالی.
۹) فرار از ملامت و تمسخر اطرافیان و همنشینان احمق.
۱۰) مُدگرایی کورکورانه.
