رضا برجی، مستندساز و داور شانزدهمین جشنواره فیلم مقاومت در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، اظهار کرد: این فستیوال سینمایی می‌تواند بهترین محل برای نمایش آثاری با کیفیت در حوزه مقاومت باشد، اما حداقل آن چیزی که من در بخش مستند که داوری آن را بر عهده دارم گواه این امر نبود. در آثار این دوره آن چیزی که در کمترین درجه اهمیت قرار داشت غنای مفهوم در آثار بود که من آن را نشئت گرفته از عدم شناخت سازندگانش می‌دانم.
وی افزود: فیلمی که می‌خواهد معنا و مفهوم مقاومت را اشاعه دهد باید با تحقیق و آگاهی تمام به موضوعات مورد نظر نگاه کند. یعنی وقتی می‌خواهیم درباره مقاومت در عراق یا سوریه حرف بزنیم باید آن محیط را درک و لمس کرده باشیم، والا بر طبق گفته‌های این یا آن نمی‌شود به این حوزه‌ها ورود کرد.
این فیلمساز ادامه داد: بگذارید مثالی از مستند خودم «عراق سرزمین زخمی» بزنم. در این کار من به موضوعی پرداختم که شاید بسیاری از آن بی‌اطلاع هستند. آن نیز بحث ترکمن‌ها عراق است که در جنگ با داعش با آسیب‌های جدی رو به رو شده‌اند. برای تحقیق پیرامون این مسئله نیز مدت‌ها زندگی آنها را از نزدیک تجربه کردم و با آنها حرف زدم، البته منظور تعریف از کار خودم نیست، چون در ابتدا راه فیلمسازی نیستم که بخواهم در چنین وادی گرفتار آیم، بلکه می‌خواهم بگویم فیلمسازان جوان باید برای ساخت کارهای ارزشی باید بیش از هر چیز، تحقیق را با کارشان همراه کنند.
این مستندساز در پاسخ به این سوال که پرداختن به موضوعات دینی در کارهای مستند بالاترین میزان واقع‌گرایی را داراست، تصریح کرد: در آثار سینمایی الزام درام طلب می‌کند، برخی از حقایق به شکلی دیگر در آثار نمایشی تصویر شود، اما در مستند آن چیزی که می‌بینیم انطباق کامل با واقعیت دارد، برای همین هم تاکید دارم از این حوزه به عنوان محلی ویژه برای تولید آثار ارزشی سود برده شود تا حقیقت به طور کامل در معرض دید مردم قرار گیرد.
برجی در پایان گفت: در پایان امیدوارم شرایطی پیش آید که مستندهای دینی و انقلابی امکان دیده شدن بیشتری داشته باشند. لازم به ذکر است برگزاری جشنواره این امکان را فراهم می‌آورد، اما کافی نیست، برای همین پیشنهاد من این است که تلویزیون حمایت خود را از این تولیدات بیشتر کند.
