معصومه ظهیری روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، اظهار داشت: پیامبر در حجة الوداع خبر از رحلت خودشان را به مردم دادند و فرمودند، من بعد از این مراسم به حج نخواهم آمد و فتنه هایی در پیش است.
وی افزود: پیامبر فرمودند: «من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها می‌گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترتم اهل بیت را. تا وقتی که از این دو تمسک جویید، هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ‌گاه از هم جدا نمی‌شوند. تا کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.»
این کارشناس دینی ادامه داد: کتاب خدا و اهل بیتش، سبک زندگی را برای همه آزادگان هستی بیان می کند و همه مفسران معتقدند که امیرالمومنین به عنوان اولین وصی از اوصیا و فرزندان ایشان به عنوان استمراردهندگان سریر امامت هستند. از این رو پیروی از قرآن و اهل بیت مختص به یک زمان و مکان نیست.
وی با اشاره به خلق نیکوی پیامبر مهربانی ها گفت: در سوره مبارکه القلم آیه ۴ آمده است: وَإِنَّکَ لَعَلیٰ خُلُقٍ عَظیمٍ﴿۴﴾ و تو اخلاق عظیم و برجسته‌ای داری! این مهمترین دستاوردی که از پیامبر برای ما باقی مانده است ایشان قلب ها را مجذوب خود می کردند.
ظهیری افزود: پیامبر در همه زمان به رسالتش عمل کردند، مردم را دعوت می کردند و هرگز از تبلیغ دین خداوند دست برنداشته و خسته نشدند که این امر یکی دیگر از رمز پیروزی سلام است.
وی با اشاره به توطئه هایی علیه پیامبر گفت: اطرافیانی که بغض و کینه به این دین اسلام داشتند. دینی که بر اساس قسط و عدل، مقابله با تبعیض نژادی و جنسیتی تنظیم شده است ازاین رو دشمنان مکرر اقدام به قتل وترور پیامبر می کردند و در این زمینه برنامه ریزی و جنگ های زیادی را تدارک دیدند.
معاون فرهنگی و تبلیغی مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور ابراز داشت: خداوند نصرت خود را برای پیامبر قرار داد و همین زمینه ای بود که پیامبر اصحاب و یارانش را به استقامت ستودند.کسانی که پیرو دین پیامبر هستند و برای همیشه زمینه ساز این صلح هستند باید پایدار به این روش پیامبر باشند.
وی تاکید کرد: حتی در روزهای آخر قبل از رحلت، رسول خدا(ص) رنجور شده بودند و حضرت مجدد سفارش به پیروی از قرآن، مودت با اهل بیت و جانشینی حضرت علی(ع) را عنوان کردند.
ظهیری خاطر نشان کرد: پیامبر نگران عدم وحدت در بین امت بودند جان به جان آفرین تسلیم کردند که پیروان امت فهمشان در دین تنها الگوگیری از سیره پیامبر و اهل بیتش و قرآن است.
313/61
