به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در یزد، سید روح الله طباطبایی ندوشن، دارای دکترای نهج البلاغه و فعال رسانه ای یزد در پی فقدان استاد غلامحسین دشتی با ارسال سوگ نامه ای به حوزه نیوز یاد و خاطره این جانباز و استاد اخلاق، فعال سیاسی و فرهنگی دیار دارالعباده را گرامی داشت.
سوگ نوشتی برای جانبازی سرافراز،فرماندهی فرهنگ مدار و مدیری با اخلاق
اولین دیدار برمی‌گردد به زمانی که او جانشین فرمانده در سپاه بود و من به عنوان خبرنگار با او به گفت و گو نشستم. مصاحبتی بس دلنشین بود و من محظوظ و کیفور از این هم‌کلامی!
در آن گپ صمیمانه به غایت منضبط و رشته‌دار سخن گفت؛ کمتر از کسی اسم برد، در اظهارنظرها، احتیاط اخلاقی را از دست نداد و هرگز از دایره ادب خارج نشد. با استمرار چنین دیدارهایی پی بردم که فردانیت نشان‌دار وی همین است.
در این اثنا به حقیقت او را دانشی‌مرد پاکباخته‌ای یافتم که فروتنانه، اندیشه خود را بیان و گاه قلمی می‌کرد.
این ارتباط پس از معاونت سیاسی استانداری یزد، صرفاً به چند تماس تلفنی محدود شد. تا این‌که سال قبل، بنا به دعوت مرکز مطالعات راهبردی سپاه، دیدار ما تجدید شد. در آن صبح سرد پاییزی، تفصیلاً مطالبی را مطرح کردم که مقبول طبعش واقع شد و از من خواست تا بیشتر همدیگر را ببینیم، اما دریغا که آن، آخرین دیدار بود.
«غلامحسین دشتی»، مردی که تا اول دهه نود سده ۱۳۰۰خورشیدی، بیشتر به مشق نظام شناخته می‌شد، شخصیتی اما فراتر از جنگاوری و دانش نظامی داشت. ابعادی که شوربختانه کمتر شناخته شد.
اگر از من بخواهند که او را در یک جمله وصف کنم؛ او را «متین دغدغه‌مند ادب‌دار»می‌نامم. ادب نه به معنای مصطلح آن، که کار ادیبان است. ادب به معنای نزاکت و آداب کاری را نیکو دانستن.
او به ادب، از دغدغه‌هایش سخن می‌گفت، پاکیزه می‌نوشت و به نزاکت و راستی، تحلیل می‌کرد. روانش شاد!
اگرچه او دیگر در بین ما نیست اما افسوس نبودنش ما را رها نخواهد کرد. کوچ او مصداق این شعر رودکی است:
از شمار دو چشم یک تن کم
وز شمار خرد هزاران بیش
دریغا و دردا!
انتهای پیام/۳۱۳/۴۷
