به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری حوزه، انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۲ فرانسه در تاریخ ۱۰ آوریل امسال برگزار گردید، اما هیچ‌یک از نامزدهای اصلی نتوانستند اعتماد بیش از ۵ میلیون مسلمان فرانسوی را که شاهد افزایش اسلام‌هراسی در این کشور در طول سال‌های اخیر بوده‌اند، به خود جلب کنند.
مسلمانان در فرانسه در تصمیم‌گیری برای این‌که به چه کسی رأی بدهند و یا این‌که آیا اصلاً این انتخابات ارزش رأی دادن را دارد، با مشکل مواجه بودند؛ چون همه نامزدها با درجات مختلف دیدگاه‌های آشکار نژادپرستانه و اسلام‌هراسانه را بارها و بارها تکرار کرده‌اند.
امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور کنونی فرانسه، در سال ۲۰۱۷ به نمایندگی از حزب «جمهوری در حال حرکت» به قدرت رسید. مکرون وعده داد رئیس‌جمهور همه مردم فرانسه باشد، اما در طول دوره ریاست‌جمهوری خود، مسلمانان را طرد کرد و فرانسه اولین کشور اروپایی بود که حجاب صورت را در سال ۲۰۱۱ ممنوع کرد. او سپس قانونی را به تصویب رساند که استفاده از حجاب را در برخی مکان‌های عمومی به بهانه سکولاریسم ممنوع کرد.
سیاست‌های ضد اسلامی مکرون به اینجا ختم نشد و او در سال ۲۰۲۰ در یک سخنرانی اعلام کرد که «تجزیه‌طلبی اسلامی» را سرکوب خواهد کرد و مدرسان خارجی را از تدریس کلاس‌های اسلام منع خواهد کرد. مکرون با بیان این‌که اسلام با بحران مواجه شده است، گفت: اسلام سیاسی جایی در فرانسه ندارد.
لفاظی‌های ضد اسلامی مکرون در تلاشی برای جلب نظر رأی دهندگان راست افراطی و دلجویی از مارین لوپن، رئیس حزب «اجتماع ملی» بیان شده است، اما به طرز ناامیدکننده‌ای، مسلمانان در فرانسه مجبورند بار سنگین چنین اظهاراتی را تحمل کنند؛ چون چنین سخنانی تنها به افزایش ترس و تفرقه در کشور دامن می‌زند. اما آیا این همان چیزی نیست که بسیاری از نامزدهای سیاسی برجسته فرانسه می‌خواهند به دست آورند؟
اگر نگاهی به سایر نامزدهای اصلی بیندازیم، مشخص می‌شود که بیش‌تر آن‌ها گرایش راست افراطی دارند. به عنوان مثال، مارین لوپن از حزب «اجتماع ملی» که به داشتن دیدگاه‌های اسلام‌هراسانه و یهودی‌ستیزانه معروف است، طرح ممنوعیت حجاب در همه اماکن عمومی را مطرح کرد. تکان‌دهنده‌تر این است که او تا آنجا پیش رفت که حجاب را لباسی با «ایدئولوژی‌های اسلامی» دانست و با بیان این‌که حجاب «تمامیت‌طلب و آدم‌کش» است، آن را غیرقابل پذیرش خواند؛ اظهارنظری که دور از واقعیت است و به شدت به جمعیت مسلمان فرانسه آسیب می‌رساند و آن‌ها را آزرده خاطر می‌کند؛ به همین دلیل است که وی به هیچ‌وجه نمی‌تواند نماینده آن‌ها باشد.
اظهارات کاندیدای اصلی دیگر، اریک زمور از حزب «فتح دوباره» بسیار مضحک‌تر است و آشکارا و بدون عذرخواهی، احساسات نژادپرستانه و ضد مسلمانان را ترویج می‌کند. وی مسلمانان را متهم می‌کند و خواستار همسان‌سازی آن‌ها با دیگر مردم است و از آن‌ها می‌خواهد که از ایمان خود دست بکشند. این ترس وجود دارد که اگر این سیاستمداران شرور راست افراطی به قدرت برسند، مسلمانان ممکن است حتی بیش‌تر از حال حاضر با مشکل مواجه شوند.
پس از مصاحبه با بسیاری از مسلمانان فرانسوی متوجه شدم که آن‌ها احساس می‌کنند هیچ نماینده‌ای در بین نامزدها ندارند که به نیازهای آن‌ها اهمیت دهد و هر کسی را که انتخاب کنند، داستان اسلام هراسی را که سال‌های طولانی در این کشور حاکم بوده است، ادامه خواهد داد. بذر نفرت و تفرقه علیه مسلمانان در فرانسه در طول سالیان متمادی کاشته شده و اساساً به سناریوی اسلام هراسی تبدیل شده است که در آن سیاستمداران از حمله به مسلمانان به عنوان یک استراتژی انتخاباتی برای کسب آرا استفاده می‌کنند. جای تعجب نیست که مسلمانان این کشور نمی‌دانند که بین بد و بدتر کدام را انتخاب کنند، اما با نامزدهای فعلی، مسلمانان در حال آماده شدن برای یک سال سخت دیگر هستند.
