به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم مصباح یزدی در یکی از سخنرانیهای خود به موضوع «خطر تعارف در باور دینی» اشاره کرده اند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
اعتقاد به الوهیت حضرت مسیح (سلام الله علیه) در بین مسیحیان از یک تعارف شروع شد.
امروزه رکن مسیحیت، تثلیث است؛ یعنی پدر و پسر و روحالقدس. اگر یک مسیحی قائل به تثلیث نباشد، او را مسیحی نمیدانند.
چگونه شد که مسیح پسر خدا شد؟! شروعش از اینجا بود که دیدند حضرت مسیح، پدر انسانی نداشته و خدا او را بهطور معجزهآسا، به حضرت مریم (سلام الله علیها) افاضه فرموده است.
در قرآن هم آمده که روحالقدس آمد و به حضرت مریم گفت: «إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ لِأَهَبَ لَکِ غُلَامًا زَکِیا؛ من فرستاده پروردگار توام؛ (آمدهام) تا پسر پاکیزهای به تو ببخشم.» (مریم: ۱۹)
مسیحیان تعارف کردند و گفتند او که پدر انسانی نداشت، لذا پدرش خداست. این یک تعبیر شاعرانه ای بود. می دانستند که خدا پدر نیست؛ خدا که با مریم ازدواج نکرده ولی تعبیر شاعرانه ای کردند و گفتند حالا که مسیح پدر انسانی ندارد، می گوییم خدا پدرش است.
کمکم کار به جایی رسید که گفتند اصلاً مسیح پسر حقیقی خداست و اگر کسی غیر از این را بگوید، مسیحی نیست؛ باید بگوییم پدر و پسر و روحالقدس!
درباره اهلبیت (علیهم السلام) هم اول درباره شخص امیرالمؤمنین (علیه السلام) چنین تعارف هایی شروع شد و کم کم کسانی گفتند که علی (علیه السلام) خداست!
می خواهم بگویم شیطان اول از یک شوخی و تعارف شروع می کند و یواش یواش آدم را به فساد می کشاند. عزیزان ما مواظب باشند که در تعبیرات دینی شان، اشعارشان و شعارهایشان این شوخی ها را کنار بگذارند. این ها شوخی های خطرناکی است.
منبع: آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) ۱۳۹۲/۰۹/۲۱
نظر شما