مژگان احمدی، استاد مدرسه علمیه الزهراء(س) همدان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در همدان به مناسبت یکصدمین سال بازتأسیس حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه این مناسبت نهتنها فرصتی برای بزرگداشت و مرور افتخارات علمی و تاریخی حوزه علمیه می باشد، گفت: صدسالگی حوزه علمیه باید همزمان دو وجه بزرگداشت و بازنگری را در خود جای دهد و باید در کنار تأکید بر میراث علمی، فرهنگی و تاریخی حوزه علمیه، باید ظرفیت آن برای پاسخگویی به تحولات اجتماعی، فرهنگی و علمی روز نیز مورد توجه قرار گیرد.
ارکان کارنامه صدساله حوزه علمیه
وی در ترسیم کارنامه علمی حوزه علمیه قم طی صد سال اخیر، به سه رکن اساسی اشاره کرد:
۱. توسعه فقه و اصول: تلاش برای فقه پویا و تطبیقی با حضور علمایی چون امام خمینی(ره)، آیتالله بروجردی(ره) و آیتالله سیستانی(حفظه الله)
۲. نقشآفرینی اجتماعی و سیاسی: از مشارکت در انقلاب اسلامی تا هدایت فکری جامعه. حوزه علمیه قم از زمان انقلاب اسلامی، نقشی کلیدی در تحولات سیاسی و اجتماعی ایفا کرده است. تأثیرگذاری حوزه علمیه در تأسیس جمهوری اسلامی، حرکتهای مردمی، و رهنمودهای فکری و دینی در جهتگیریهای اجتماعی از نقاط برجسته این کارنامه است.
۳. نهادسازی آموزشی و پژوهشی: تأسیس مراکز علمی و گسترش آموزش در سطح بینالمللی: حوزه علمیه قم با تأسیس مراکز آموزشی و پژوهشی جدید، گسترش و تحکیم نهادهای علمی را در دستور کار خود قرار داده است. این نهادها نهتنها در داخل ایران بلکه در سطح بینالمللی نیز شناخته شدهاند.
استاد مدرسه علمیه الزهراء(س) همدان تاکید کرد: البته با وجود این دستاوردها، برخی چالشها از جمله ضعف تعامل با علوم انسانی، کمبود نوآوری در مسائل فقهی، و محدود بودن روشهای تدریس نیز حائز اهمیت است.
استاد در تراز قرن دوم حوزه علمیه
در ادامه، وی با اشاره به بررسی ویژگیهای اساتید حوزه علمیه در قرن دوم افزود: استاد حوزه علمیه باید علاوه بر تسلط بر متون دینی، توان تحلیل مسائل روز، آگاهی اجتماعی و توانایی تولید اندیشه جدید را داشته باشد. به عبارتی دیگر اگرچه روشهای سنتی بسیار ارزشمند می باشند، اما حوزه علمیه برای پاسخ به نیازهای نو باید استادانی نوآور تربیت کند.
احمدی همچنین با اشاره به روند رو به رشد اساتید جوان و نوگرای حوزه، اذعان داشت: هنوز نیاز به تحول عمیق در ساختارهای فکری و رویکردهای علمی وجود دارد.
شاخصههای استاد در نگاه حوزه انقلابی
وی در پایان، درباره رویکرد حوزه انقلابی نسبت به اساتید گفت: حوزه انقلابی بهدنبال اساتیدی است که در کنار پایبندی به اصول دینی، دغدغه اجتماعی و مسئولیتپذیری تمدنی داشته باشند.» و به عبارتی نسبت به استادانی که صرفاً به فعالیت علمی محدود در چارچوب سنتی اکتفا میکنند، یا ارتباط چندانی با مسائل اجتماعی، تمدنی و روز جامعه ندارند، اقبال کمتری نشان دهد. این به معنای طرد یا حذف نیست، بلکه اولویتبخشی به مدل خاصی از استاد است که در تراز تحولات تمدنی قرار گیرد.
نظر شما