خبرگزاری حوزه | در روزهایی که مردم ایران با بحرانهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دستوپنجه نرم میکنند، برخی از افراد در اطراف خود نگرانهای دیگری دارند. نگرانیهایی از جنس ویترینسازی و ظاهرسازی. آخرین نمونهاش، مراسم استقبال از هیئت اقلیم کردستان عراق در استان کردستان است.
اما پرسش این است:
آیا حضور زنان سوارکار آرایش کرده، تجلی عزت و هویت زن ایرانی اسلامی بود یا صرفاً ابزاری برای جلب توجه و نمایش ساختگی؟
این صحنهها، به جای این که از عمق فرهنگ اصیل ایرانی-اسلامی برخاسته باشد، بیشتر شبیه مراسمهای اماراتی و غربی است که در سفر ترامپ به ابوظبی که زنان بومی تنها بهعنوان ویترین در صحنه حضور داشتند و بینقش و بیصدا بودند، می باشد.
حالا باید بپرسید: جمهوری اسلامی ایران که داعیه نفی ابزاری به زن را دارد، چرا در چنین مسیری قدم میگذارد؟
این نوع بهرهبرداری از زن، نه تنها گرهای از مشکلات فرهنگی باز نمیکند، بلکه به ترویج نگاه کالایی به زن دامن میزند. نگاهی که باید از آن عبور کرده و جایگزینی برای کرامت و هویت اصیل پرداخت.
اما جای تأسف است که در برابر این نمایش رسمی، بسیاری از جریانهای مدعی از حقوق زن دفاع میکنند که همیشه با کوچکترین مسائل واکنش نشان میدهند، سکوت پیشه کردهاند.
آیا زن ایرانی تنها یک زمان اعتراض می کند که در مقابل ارزشهای دینی بایستد؟
زن ایرانی تنها یک چهره برای قاب دوربین نیست؛ بلکه سرمایه تمدنی این کشور است، نه سوژهای برای مراسم پروتکلی و ویترینسازی.
محمد علی رستملو
نظر شما