جبار آذین، تحلیلگر سینما و تلویزیون در گفتوگویی تفصیلی با خبرگزاری حوزه به بررسی ابعاد مختلف سریال پرمخاطب «آلا» پرداخته است. این منتقد نامآشنا که همواره نگاه عمیق و تیزبینانهای به تولیدات تصویری دارد، سریال اخیر شبکه نمایش خانگی را نمونهای موفق از تلفیق هنر متعهد و سینمای مردمی ارزیابی میکند.
آذین در این گفتوگوی اختصاصی، با اشاره به جسارت سازندگان در انتخاب موضوع چالشبرانگیز فرزندآوری، معتقد است «آلا» توانسته با عبور از کلیشههای رایج، روایتی انسانمحور و همدلانه از این مسئله اجتماعی ارائه دهد. به باور این صاحبنظر، موفقیت اصلی این اثر در خلق شخصیتهای باورپذیر و پرداخت روانشناختی عمیق آنها نهفته است.
این کارشناس سینما در بخشی از تحلیل خود به نقش مؤثر کارگردانی حسابشده و فیلمنامه منسجم در پیشبرد روایت اشاره کرده که توانسته مخاطب را تا پایانی تأثیرگذار همراهی کند. وی همچنین اجرای بازیگران اصلی و مکمل را از دیگر نقاط قوت این تولید دانسته که به غنای دراماتیک اثر افزوده است.
گفتوگوی پیشرو حاصل نشست مفصل خبرگزاری حوزه با این منتقد سینماست که در آن به بررسیهای اساسی از جمله ساختار روایی، نمادپردازیهای بصری، موسیقی متن و تأثیرات اجتماعی این سریال پرداخته شده است. تحلیلهای آذین به عنوان نگاهی کارشناسانه میتواند دریچههای جدیدی برای فهم عمیقتر این اثر ارزشمند پیش روی مخاطبان بگشاید.
به عنوان یک کارشناس، ارزیابی کلی شما از سریال «آلا» و رویکرد آن به موضوع فرزندآوری چیست؟
این سریال را باید یکی از معدود تولیدات تلویزیونی دانست که به صورت متمرکز به مسئله فرزندآوری پرداخته است. انتخاب این موضوع به عنوان محور اصلی داستان، جسارتی قابل تقدیر است، چرا که مسائل جمعیتی از چالشهای مهم جامعه امروز ایران محسوب میشوند. با این حال، موفقیت اثر در گرو آن است که بتواند این مفهوم را بدون شعارزدگی و با روایتی طبیعی به مخاطب منتقل کند.
آیا پرداخت چندخطی داستان با شخصیتهای متعدد، به انتقال پیام اصلی سریال کمک کرده است؟
استفاده از چندین خانواده با دغدغههای متفاوت درباره فرزندآوری، امکان نمایش ابعاد گوناگون این مسئله را فراهم کرده است. با این وجود، تعدد شخصیتها و داستانهای موازی گاهی موجب شده پرداخت برخی از آنها سطحی باقی بماند. به نظر میرسد اگر تمرکز بیشتری بر روی تعداد محدودتری از شخصیتهای کلیدی وجود داشت، عمق روایی بیشتری حاصل میشد.
به نظر شما آیا سریال توانسته است تعادل مناسبی بین جنبههای تبلیغی و عناصر دراماتیک برقرار کند؟
یکی از نقاط ضعف احتمالی سریال این است که گاهی بیش از حد بر مرکز درمان ناباروری متمرکز میشود، که این امر ممکن است این تصور را ایجاد کند که با یک اثر سفارشی روبرو هستیم. هرچند پرداختن به چنین مراکزی به خودی خود ایرادی ندارد، اما میتوانست با ظرافت بیشتری در بافت داستان گنجانده شود تا جنبههای تبلیغی کمتر به چشم آیند.
نقش کارگردانی و فیلمنامه را در موفقیت یا عدم موفقیت این سریال چگونه ارزیابی میکنید؟
کارگردانی شکیل مظفری، به عنوان اولین تجربهاش، قابل احترام است. وی توانسته روال نسبتاً منسجمی را در پیش بگیرند، هرچند گاهی شاهد افتوخیزهای محسوس در ریتم روایی هستیم. فیلمنامه نیز با وجود شخصیتپردازیهای متنوع، در برخی قسمتها از تمرکز لازم برخوردار نبوده است.
عملکرد بازیگران را چگونه ارزیابی میکنید؟
ترکیب بازیگران با تجربه و تازهکار موجب شده کیفیت بازیها یکدست نباشد. بازیگران شناخته شده به خوبی از عهده نقشهای خود برآمدهاند، اما برخی از بازیگران کمتجربه در صحنههای گروهی، به خصوص در سکانسهای خانوادگی، نتوانستهاند هم سطح دیگران ظاهر شوند. این ناهمگونی گاهی به باورپذیری روایت لطمه زده است.
آیا سریال توانسته است تعارض بین سیاستهای تشویقی فرزندآوری و مشکلات معیشتی خانوادهها را به درستی منعکس کند؟
سریال به خوبی نشان داده است که تصمیم برای فرزندآوری تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد، از جمله مسائل اقتصادی، پزشکی و اجتماعی. با این حال، میتوانست با جسارت بیشتری به تناقض بین سیاستهای کلان و واقعیتهای روزمره زندگی مردم بپردازد. پرداخت عمیقتر به این تعارضات میتوانست به اثر غنای بیشتری ببخشد.
جایگاه فرهنگی و مذهبی فرزندآوری در سریال چگونه نمایش داده شده است؟
سریال به درستی بر ریشههای فرهنگی و مذهبی تأکید بر خانواده پرجمعیت در جامعه ایرانی تأکید دارد. این نگاه، همسو با ارزشهای اسلامی و سنتهای ایرانی است. با این حال، گاهی اوقات این مفاهیم به صورت مستقیم و بدون ابزارهای نمایشی مناسب بیان شدهاند که از تأثیر هنری آنها کاسته است.
آیا این سریال میتواند الگویی برای تولیدات آینده با موضوعات اجتماعی باشد؟
بدون شک «آلا» گام مثبتی در جهت پرداختن به مسائل اجتماعی مهم است. این سریال نشان داده که میتوان موضوعات حساس را بدون سطحینگری مطرح کرد. امیدوارم این تجربه راه را برای تولید آثاری باز کند که با پرداختی عمیقتر و هنرمندانهتر به دغدغههای جامعه بپردازند.
آیا این سریال را به مخاطبان توصیه میکنید؟
با وجود برخی کاستیها، «آلا» سریال ارزشمندی است که موضوعی حیاتی را دستمایه قرار داده است. این اثر میتواند نقطه شروعی برای گفتوگوهای اجتماعی گستردهتر درباره مسئله فرزندآوری باشد. به خانوادهها توصیه میکنم این سریال را ببینند و درباره مضامین آن به گفتوگو بنشینند.
با توجه به فضای روانشناختی حاکم بر سریال «آلا»، آیا این رویکرد در خدمت انتقال پیام اصلی اثر بوده است؟
فضای روانشناختی سریال «آلا» یکی از نقاط قوت متمایزکننده آن محسوب میشود. این رویکرد به کارگردان و نویسنده اجازه داده تا لایههای عمیقتری از شخصیتها را آشکار کند. تحلیل رفتارها و انگیزههای شخصیتها در بستر روانشناختی، به درک بهتر مخاطب از چالشهای فرزندآوری در شرایط مختلف کمک شایانی کرده است. البته گاهی اوقات این نگاه روانشناختی موجب شده برخی جنبههای اجتماعی مسئله کمرنگتر به نظر برسد.
نقش عناصر بصری و نمادین در انتقال مفاهیم سریال چگونه بوده است؟
سریال «آلا» از نمادپردازیهای بصری هوشمندانهای بهره برده است. استفاده از رنگها، ترکیببندی نماها و طراحی صحنه همگی در خدمت تقویت درونمایه اصلی اثر قرار گرفتهاند. برای مثال، تضاد بین فضای بسته خانهها و محیطهای باز درمانگاه میتواند نمادی از تنش بین محدودیتها و امیدها باشد. این عناصر بصری به غنای روایی سریال افزوده و امکان تأثیرگذاری غیرمستقیم بر مخاطب را فراهم کردهاند.
آیا موسیقی متن توانسته است به فضاسازی عاطفی سریال کمک کند؟
موسیقی متن سریال «آلا» یکی از موفقترین بخشهای فنی تولید محسوب میشود. آهنگساز با درک درست از فضای دراماتیک اثر، تمهایی خلق کرده که به خوبی با سیر عاطفی داستان هماهنگ است. استفاده از سازهای ایرانی در برخی سکانسها بر اصالت فرهنگی اثر تأکید دارد، در حالی که تمهای مدرن در بخشهای دیگر نشانگر رویکرد امروزی به موضوع است. این ترکیب هوشمندانه به ایجاد فضایی چندبعدی کمک کرده است.
در انتها به نظر شما سریال «آلا» چه تأثیری بر روند تولیدات آینده تلویزیون ایران خواهد داشت؟
«آلا» میتواند به عنوان الگویی موفق برای تولیدات آینده تلویزیون ایران مورد توجه قرار گیرد. این سریال نشان داده که میتوان با نگاهی هنرمندانه و بدون افتادن در دام کلیشهها، به مسائل اجتماعی پرداخت. تأثیر این اثر احتمالاً در دو حوزه خواهد بود: اولاً جرأت بخشیدن به تهیهکنندگان برای انتخاب موضوعات چالشبرانگیز و ثانیاً بالا بردن استانداردهای فنی و محتوایی تولیدات تلویزیونی. البته موفقیتهای این سریال نباید موجب تقلید سطحی شود، بلکه باید الهامبخش خلق آثاری اصیل و خلاقانه باشد.
انتهای پیام
نظر شما