به گزارش خبرگزاری «حوزه»، در سومین روز جشنواره مهمترین فیلم‌هایی که روی پرده رفت. «ابد و یک روز» و «هفت ماهگی» بود، البته دو فیلم و یک مستند دیگر هم با نام‌های «همراه با فرات»، «قیچی» و «ایستاده در غبار» هم روی پرده رفت، اما این کار همانند دو کاری که در ابتدا از آن نام بردیم نتوانست تماشاگران را مجذوب خود کند. نکته دیگر درباره دو فیلمی که می خواهیم درباره آن سخن گوییم این است که تا به این روز این دو اثر از دید مردم جز بهترین کارهای جشنواره بودند.
* «ابد و یک روز»
در ابتدا فیلم «ابد و یک روز» ساخته سعید روستایی را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم. این فیلم در بخش نگاه نو به نمایش درآمد، اما به عقیده برای فیلمسازی که اولین تجربه سینمایی خود را پشت سر می گذارد، قدمی محکم است که می‌تواند در ادامه راه برای فیلمسازش تبعات مثبت بسیاری به همراه داشته باشد. تهیه‌کنندگی این کار را سعید ملکان بر عهده داشته و پیمان معادی، نوید محمد زاده، پریناز ایزدیار، شبنم طلوعی و... در آن نقش آفرینی کرده‌اند.
* اولین ویژگی مثبت
اولین و مهمترین ویژگی مثبت این کار، بازیهای به یاد ماندنی بازیگران است. امتیازی که نشان می دهد انتخاب صحیح یک بازیگر تا چه حد می تواند در کیفیت یک اثر تاثیرگذار باشد. این شاخصه فیلم در شرایطی نمود بیشتر پیدا می‌کند که بدانیم انتخاب‌ها بر عهده یک کارگردان، فیلم اولی بوده است. این وضعیت را مقایسه کنید با کارهایی که توسط سینماگران با تجربه ساخته می شود، اما هیچ دقتی در انتخاب بازیگرانش صورت نمی گیرد، البته نباید از نقش مازیار میری به عنوان مشاور کارگردان هم غافل بود؛ فیلمسازی که در پرونده کاری خود آثار خوب کم ندارد.
* نیم نگاهی به فیلم نامه
اما برسیم به بحث فیلمنامه که یکی از شاهکارهای سناریونویسی در سینمای ایران است. در این فیلم به وفور تعلیق و فراز و فرود وجود دارد و همین امر سبب می‌شود طولانی بودن فیلم به هیچ وجه حس نشود.
داستان «ابد و یک روز» که به قلم خود فیلمساز است، حکایت خانواده فقیری است که هر کدام از اعضای آن با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند. پیام اصلی این فیلم معضلات اجتماعی به ویژه اعتیاد است، اما این مسئله به هیچ وجه با سیاه نمایی همراه نیست، هرچند کلیت فیلم تلخ است، اما به هر حال وقتی قرار است آسیب‌های اجتماعی مورد ارزیابی قرار گیرد، تلخ بودن برخی لحظات فیلم طبیعی است.
تیزهوشی دیگر کارگردان به هدایت صحیح بازیگران بر می‌گردد، چون به هر حال کارگردانی که اولین تجربه سینمایش را پشت سر می‌گذارد، برایش کمی دشوار است با بازیگران خوبی، چون پیمان معادی و نوید محمدزاده کار کند، این دو از خوب های حال حاضر سینمای ما هستند، برای همین کمی ارتباط با آنها برای کارگردان فیلم اولی، دشوار است.
* نمره عالی به همه بازیگران
حال که به بازیهای این فیلم اشاره شد، باید به تمامی نقش‌ها نمره عالی داد، چون از بازیگران فرعی گرفته تا اصلی همگی به خوبی از عهده نقش خود بر آمده‌اند. در این میان بازی پیمان معادی، نوید محمدزاده و خانم ایزدیار به یاد ماندنی است و از الان می‌توان حدس زد که این سه نقش کاندیدای بهترین سیمرغ خواهند بود.
* آسیب های اجتماعی فیلم
اعتیاد و تاثیراتی که این پدیده شوم به روی خانواده دارد به خوبی در کار ترسیم می شود، حتی این نکته از یاد نمی‌رود که این معضل در یک خانواده تنها یک نفر را آزار نمی‌دهد، بلکه تمام اعضای خانواده با آن درگیر هستند.
مطلب دیگری که در «ابد و یک روز» به آن توجه ویژه می‌شود، بحث خانواده است، تا وقتی که خانواده کنار هم باشد می‌توان مشکلات را پشت سر گذاشت، اما زمانی که این مهم به فراموشی سپرده شود، مشکلات بیش از گذشته می‌شود. ذکر یک نکته دیگر که به طور مستتر در فیلم به آن پرداخته می‌شود، نقش باور و اخلاق‌های دینی در خانواده است، چون گفته می‌شود دور بودن از آموزه‌های اخلاقی و اسلامی در خانواده، تنها یک آسیب عقیدتی نیست، بلکه ریشه و کانون خانواده به واسطه دور بودن از ارزش های دینی سست می‌شود.
* سودای سیمرغ در «هفت ماهگی»
فیلمی دیگر که در روز سوم به نمایش در آمد «هفت ماهگی» نام داشت. کارگردانی این فیلم بر عهده هاتف علیمردانی است کارش در بخش سودای سیمرغ حضور دارد. این فیلم قصد دارد روی یک امر تاکید ویژه داشته باشد و آنهم این است متعهد نبودن به زندگی خانوادگی و رابطه زناشویی در نهایت بازخوردهای بسیار بدی در پی دارد که در بسیاری از مواقع راهی برای بازگشت هم ندارد. حامد بهداد، باران کوثری، هانیه توسلی، پگاه آهنگرانی، احمد مهرانفر بازیگران اصلی این فیلم سینمایی هستند که عملکردی متوسط از خود نشان می‌دهند و بازی آنچنان فوق العاده‌ای از هیچ کدام از آنها در فیلم نمی‌بینیم.
* داستان فیلم
داستان فیلم رابطه یک زن و شوهر جوان است که در انتظار به دنیا آمدن فرزندانشان هستند. شوهر در این فیلم به زندگی خانوادگی خود متعهد نیست و همسر نیز این امر را متوجه می‌شود، اما مرد زمانی پی به خطای خود می برد که همسرش در کما است و در ادامه دچار مرگ مغزی می‌شود. مضمون اصلی کار از جمله آسیب‌های جدی در جامعه است. اتفاقی که باعث می‌شود هر روز بر تعداد آمار طلاق در کشور افزوده شود. برای همین کارگردان آئینه‌ای جلوی رویمان می‌گیرد تا ببینیم برخی روابط غیر‌اخلاقی در خانواده تا حد، زندگی آینده انسانها را دستخوش آسیب می‌کند.
* پیامدهای فاصله گرفتن از سبک زندگی دینی
پیام این فیلم را در حقیقت می‌توان در یک جمله خلاصه کرد. آنهم اینکه هر اندازه که از سبک زندگی ایرانی – اسلامی دور شویم در حقیقت از هویت خود دور شده‌ایم و هیچ منفعتی بابت آن کسب نخواهیم کرد. در این میان یک نکته در فیلم وجود دارد که به کیفیت فنی کار بر نمی‌گردد، بلکه به عنوان یک انتقاد اعتقادی مطرح می‌شود، آنهم بحث حجاب است مناسب نیست، البته مشخص است که برخی بازیگران زن از پوستیژ (موی مصنوعی) استفاده کرده‌اند، اما این امر بهانه‌ای برای زیر پا گذاشتن اصول اسلامی و احکام نیست.
* پیام مثبت دیر هنگام
در پایان بندی فیلم هم کارگردان پدر را کنار دختر کوچکش نشان می‌دهد که مشغول بازی هستند. کلیت این فیلم پیام خوبی در خود داشت، اما شکل روایی آن به شدت کند بود. برای همین تماشاگر در اواسط و انتهای فیلم خسته می‌شود، البته کارگردان در بخشی از فیلم سعی می‌کند با تعلیقی که به فیلم وارد می‌کند به نوعی به تماشاگر شوک وارد کند، اما تدوین کسل کننده آن آزار دهنده است.
نکته‌ای دیگری که درباره فیلمبرداری وجود دارد صحنه زلزله است که به نظرم به شکلی کاملا خوب و بارو پذیر از کار در آمده است. در انتها «هفت ماهگی» یک فیلم متوسط برای جشنواره فیلم فجر است که مطمئنا در گیشه نخواهد توانست خرج خود را در آورد، چون معمولا این دست تولیدات تنها برای نمایش در جشنواره‌ها ساخته می‌شود.
* اما «ایستاده در غبار»
در انتهای این گزارش باید به فیلم «ایستاده در غبار» هم اشاره‌ای کوچک داشته باشیم. این فیلم به زندگی یکی از بزرگترین سرداران جنگ تحمیلی می پردازد. احمد متوسلیان قهرمان این فیلم سینمایی است بخشی از زندگیش در این فیلم روایت می‌شود، اما شکلی که داستان روی پرده روایت می‌شود به هیچ وجه با استانداردهای سینمایی همخوان نیست. این نکته را مقایسه کنید با فیلم‌هایی چون «چ»، البته مسلم است که امکانات «چ» در اختیار محمد حسین مهدویان (کارگردان فیلم) نبوده، اما بهتر بود وقتی وی می‌داند برای ساخت این کارها چه امکاناتی لازم است، بدون داشتن آن وارد این حوزه نشود. این فیلم چیز خاصی برای دفاع ندارد، برای همین بهتر است به احترام قهرمان داستان سکوت کنیم.
