به گزارش خبرگزاری «حوزه»، این فیلم را باید یکی از نمونه های موفق سینمای ایران دانست که سعی دارد تا زبان سینمایی رسمی برای بیان مضامین مورد نظر خود انتخاب کند.
نکته ای دیگر که درباره این فیلم حائز اهمیت است، رویداد نگاری است که پیرامون این قصه صورت گرفته؛ در این کار اتفاقی تصویر شده که تا به امروز کمتر درباره آن سخن به میان آمده است. اتفاقی که به هیچ وجه پسندیده نیست، چون سینما موظف است نسبت تا به آن‌چه در کشور می گذرد، اطلاع رسانی کند. لذا این کار اثری موفق به نظر می‌رسد که توانسته در حوزه سینمای انقلاب کار خوبی را ارائه دهد.
مطلب دیگری که درباره این فیلم می توان گفت، واقع نگری است که در این فیلم نسبت به «طالبان» شده و به نوعی نشان داده می شود، اعمالی که این گروهک منحرف انجام می دهند، هیچ ارتباطی اسلام ندارد، بلکه جریانی هدایت شده توسط کشورهای استعمارگر به سرکردگی آمریکاست که می خواهند چهره نادرستی از اسلام به تصویر کشند. دلیل این کینه هم این است که در طی سال‌های اخیر، گرایش به اسلام در جوامع غربی روز به روز افزایش پیدا کرده و دولتمردان غربی نیز دستخوش ترس شده اند و به هر طریق می خواهند جلوی گسترش اسلام را بگیرند.
درباره مسائل فنی این فیلم هم حرف برای گفتن زیاد است، چون به واقع یک اتفاق خوب را در سینمای ایران به واسطه این فیلم شاهد هستیم. به ویژه در حوزه فیلمبرداری، موسیقی، صدا برداری، کارگردانی و بازیگری که مسلما این بخش ها هر کدام به صورت جداگانه کاندیدای سیمرغ خواهند شد، اما در حوزه مسائل فنی به‌طور ویژه می خواهم به موسیقی فیلم بپردازم، چون موسیقی در سینمای ما فراموش شده است، اما این کار به بهترین نحو به این خواسته دست یافته است.
دومین فیلم این روز هم تجربه جدید نیکی کریمی در مقام کارگردان است. این فیلم «شیفت شب» نام داشت که باید آن را کاری متوسط ارزیابی کرد، البته نسبت به دو کار قبلی این بازیگر – کارگردان، فیلم «شیفت شب» را باید کاری موفق دانست، چون حداقل این کار می توانست تماشاگر را تا پایان به روی صندلی نگه دارد. درضمن در این فیلم نگرش های زیبایی از زن مسلمان ایرانی را شاهد هستیم که چگونه در مقابل مشکلات کنار شوهر ایستاده و تکیه گاه وی است. این نوع نگرش نسبت به زن ایرانی بسیار پسندیده است و باید در بیشتر فیلم های ایرانی به آن توجه شود.
«شیفت شب» را نمی خواهیم به صورت فنی ارزیابی کنیم، چون محور این گفت وگو نیست، اما این کار توانسته به شکلی شایسته به خانواده ایرانی بپردازد. درضمن نگاهی که به زن ایرانی در این فیلم شده، بسیار شریف است و به وضوح می توان شاخصه های یک بانوی مسلمان را در نقش قهرمان فیلم دید، اما تمام این خواسته مبتنی بر یک داستان است و به هیچ وجه به شکلی شعاری به آن پرداخته نمی شود.
دو فیلم دیگری که در این روز به نمایش در آمدند «شرفناز» و «پدر آن دیگری» نام داشتند. این دو کار به هیچ وجه قابل بحث نیستند، به ویژه «شرفناز» که آن را می توان یکی از ضعیف‌ترین آثار جشنواره عنوان کرد، که سرمایه ساخت آن به هدر رفته است.
اما در این گزارش به دو نکته حاشیه‌ای بسیار مهم باید توجه کرد. ابتدا حضور گشت ارشاد در برج میلاد است که آن را باید اقدامی ارزشمند دانست، چون در شرایطی که عده‌ای حاضر نیستند به قانون و شرع خود پایبند باشند، باید عده ای وجود داشته باشند تا به آنها تذکرات لازم را بدهند، اما در این میان ممکن است برخی بخواهند حاشیه سازی کنند که این اقدام مانع آزادی زنان است، اما آیا این‌که قانون زیر پا گذاشته شود، نقص آزادی نیست که تذکر به رعایت آن بخواهد مانع آزادی باشد.!
