جشنواره ای که هر سال علاقمندان این حوزه را به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی دور هم جمع می کند. اما آیا از آثاری که به نمایش در آمده می توان معنا و مفهوم انقلاب را مشاهده کرد. جوابش مشخص نیست، زیرا در ابتدا لازم است آثار امسال دیده شود، سپس درباره آن اظهار نظر گردد، هر چه به تناسب تجربه سالهای قبل نگاهمان آنچنان که باید خوشبینانه نیست.
گزارش خبرنگار «حوزه» مستقر در جشنواره را بخوانید.
در حصوص جشنواره امسال و حاشیه های روز اول آن می توان به یک نکته مهم اشاره کرد و آن وضعیت حجاب بانوان نسبت به سالهای قبل بود و در ابتدای ورود به سالن اصلی برج میلاد، افرادی که از ظاهری مناسب برخوردار نبودند امر به معروف می شدند. هر چند این اقدام شایسته باید چند سال پیش انجام می شد، اما به هر حال این گونه حرکت‌های ارزشی جای تقدیر دارد.
اما برگزاری مراسم فرش قرمز همچنان به قوت خود باقی بود، اقدامی که هیچ سنخیتی با فرهنگ اسلامی ایرانی ندارد، بلکه کپی ناقصی از فرهنگ غرب است و می شود این مراسم را به گونه ای برگزار کرد که در آن توصیه های اخلاقی مشاهده شود.
ممکن است برخی خورده بگیرند که برای یک رویداد فرهنگی و هنری این گونه نظارت ها شایسته نیست، اما وقتی برخی افراد که در این رویداد حضور دارند به قواعد و عرف جامعه خود احترام نمی گذارند نباید توقع داشته باشند، بی توجهی آنها به قانون و عرف بی پاسخ گذاشته شود.
مطلب دیگری که در این خصوض قابل ذکر است، آغاز جشنواره با تلاوت آیه‌‌ای از قرآن بود که در پی آن به نحوی زیبا، پیامی تصویری در حمایت از بیماران خاص روی پرده رفت.
سه فیلم روز اول
ابتدا فیلم «قول» که کاری در ژانر سینمای کودک بود پخش شد این فیلم سعی داشت رابطه دو کودک را ترسیم کند و نشان دهد دغدغه یک نوجوان برای پایبندی به یک قول اشتباه مسائلی را برای وی به وجود می آورد. کارگردان این فیلم «محمد علی طالبی» است او سینمای کودک را به خوبی می شناسد و به اصطلاح به تمام زوایای آن اشراف دارد. برای همین می داند که چگونه دنیای کودکانه را ترسیم کند.
این فیلم در صدد پیامی است و می‌خواهد بگوید: راستگویی همیشه بهترین ابزار است، حتی اگر در برخی مواقع گفتن حقیقت خطرناک باشد، نوع رابطه ای که فرزندان با والدین دارند برداشت دقیق دیگری از قصه است، چون رابطه ای که والدین با فرزندانشان دارد می تواند سلامت فرزند را در تمامی مراحل زندگی تضمین کند.
فیلمی دوم جشنواره در روز اول، مستندی به نام «من می خوام شاه بشم» نام داشت. این کار در راستای موضوعاتی چون، حمایت از کار و سرمایه ایرانی و سبک زندگی اسلامی ایرانی است. و در قالب یک داستان کاملا مستند روی داده است، زیرا شخصیت اصلی داستان واقعی و خود، نقش خویش را ایفا کرده است.
این مستند می خواهد بگوید، برای پرداختن به موضوعات دینی حتما نمی بایست محور را یک فیلم سینمایی در نظر گرفت، بلکه یک فیلم مستند هم می تواند چنین رویکردی داشته باشد. در ضمن زبانی که برای بیان مفهوم انتخاب شده به هیچ وجه با شعار در آمیخته نشده است.
«ناهید» سومین فیلم روز نخست بود در این فیلم آموزه های دینی و اسلامی کم نیست، مهمترین قسمت آن مربوط به ازدواج موقت می شود. دلیل اهمیت این موضوع این است که از رفتار برداشت های ناصحیح انجام شده است، حتی برخی مغرضان سعی کرده اند، این توصیه را رفتاری مغایر با حقوق زنان ترسیم کنند، درصورتیکه در این فیلم نشان داده می شود تا چه اندازه این دستور اسلامی می تواند از برخی انحرافات پیشگیری کند.
در انتهای گزارش رور نخست باید گفت؛ گام اول با آرامش گذشت، اما مسلما روز های پرحاشیه ای در انتظار سینماست، چون هنوز فیلم هایی که ممکن است حاشیه داشته باشند اکران نشده اند، و معمولا فیلم های درجه یک جشنواره در روز های آخر روی پرده می رود.
