به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین حسین الهی نژاد در دوازدهمین همایش بین المللی دکترین مهدویت که در مدرسه امام کاظم(ع) برگزار شد، با ارائه مقاله خود با عنوان «نمادین گرائی در نشانه های ظهور»، اظهار داشت: روایات مهدویت عموما و روایات نشانه های ظهور خصوصا از نظر محتوا و مفهوم معطوف به آینده و از نظر متن و واژگان منطبق با گذشته می باشند.

وی تصریح کرد: میان استعمال واژگانی که مربوط به متن روایات نشانه های ظهور بوده با استنباط مفهومی که مربوط به محتوای آنها می باشد فاصله زمانی حاکم است که یکی متعلق به گذشته و گذشتگان و دیگری متعلق به آینده و آیندگان خواهد بود.

رئیس پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی افزود: به بیان دیگر متن روایات نشانه های ظهور متعلق به فضای فکری مخاطبان عصر حضور معصومین(ع) و محتوا و پیام آنها متعلق به مخاطبات عصر غیبت و ظهور است.

حجت الاسلام والمسلمین الهی نژاد افزود: ائمه معصومین(ع) در نقل روایات نشانه های ظهور با به کار گیری سبک سخن رمزدار و رازآلود به همپوشانی این فاصله زمانی و تفاوت های فکری میان دو نوع مخاطب پرداخته و جهت فرار از تنگنای واژگانی و تقریب افق فکری میان مخاطبان از سبک سخن نمادین و سمبلیک بهره جسته اند.

وی تصریح کرد: نشانه های دیگر ظهور نظیر طلوع خورشید از مغرب، نداء آسمانی و ... نیز در برخی از مولفه ها با همین سبک زبانی یعنی سبک نمادین و سمبلیک دنبال می شوند.

این عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی خاطرنشان کرد: در مورد سبک زبان روایات نشانه های ظهور سه فرض قابل تصور است؛ در فرض نخست به طور مطلق زبان نشانه های ظهور را زبان نمادین با استعمال مجازی می دانند.

وی افزود: در فرض دوم به طور مطلق زبان نشانه های ظهور را زبان عرفی با استعمال حقیقی می داند و در فرض آخر که فرضیه مختار است زبان نشانه های ظهور را تلفیقی از استعمال حقیقی و مجازی دانسته و پیشنهاد نظریه ترکیب زبان عرفی و نمادین می باشد.

انتهای پیام/313/33