به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، همزمان با ایام شهادت مظهر جود و سخا و علم و معرفت، امام جواد علیه السلام مرکز اسلامی هامبورگ صحنه­ حضور مسلمانان و عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) از ملیتهای مختلف بود که با برپایی مراسم سوگواری و عزاداری، مراتب ارادت خود را به آن امام همام ابراز داشتند.

این مراسم شامل برنامه های قرائت دعای کمیل و ذکر مصیبت و توسّل به خاندان اهل البیت (ع)، تلاوت قرآن کریم و سخنرانی بود.

سخنرانی مدیر مرکز اسلامی هامبورگ

در این مراسم حجت الاسلام والمسلمین رمضانی، امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ به ایراد سخنرانی پرداخت. وی ضمن تسلیت شهادت حضرت امام جواد (ع)، با اشاره به مقام عصمت و علم لدنی و الهی ائمه اطهار (ع)، به تشریح نقش ائمه (ع) در مصون ماندن دین از انحراف پرداخت و اظهار داشت:

حضرت امام جواد (ع) در سال 195 هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمدند و در سال 220 هجری قمری در سن 25 سالگی به شهادت رسیدند. القاب بسیاری برای آن حضرت نقل شده است از جمله تقی، مرتضی، مختار و باب المراد و ...

امام رضا (ع) در رابطه با تولد حضرت امام جواد (ع) می فرمایند: « هَذَا الْمَوْلُودُ الَّذِي لَمْ يُولَدْ فِي الْإِسْلَامِ مِثْلُهُ مَوْلُودٌ أَعْظَمُ بَرَكَةً عَلَى شِيعَتِنَا مِنْهُ » اين همان مولودى است كه در اسلام با بركت‏تر از او براى شيعيان ما متولد نشده است. البته امامان معصوم (ع) همه بزرگوارند، امیر المؤمنین(ع)، امام حسن، امام حسین (ع) و سایر ائمه (ع) و این جمله به این معنا نیست که جایگاه امام جواد (ع) از دیگر ائمه بالاتر است. شاید این فرموده امام رضا (ع) بواسطه شرایط خاص شیعیان در آن زمان بوده است و همچنین اینکه وقتی امام جواد (ع) به دنیا آمدند، تردیدهای برخی که به امامت امام رضا (ع) بواسطه نداشتن فرزند تردید کرده بودند از بین رفت.

امامت امام جواد (ع) از سن هفت سالگی شروع شد. البته ممکن است در ذهن برخی این مسئله خطور کند که کسی که هفت سال داشته باشد چگونه می تواند امامت جامعه را بر عهده بگیرد. برای فهم این مطلب باید دقت شود که آنچه در رابطه با نبوت و امامت، یعنی جریان هدایت الهی مطرح است با آنچه در اذهان انسانها است، قابل تطبیق نیست.

جایگاه علمی و معنوی ائمه(ع)؛ عامل مصونیت دین در تاریخ

در روایات نقل شده است که : « ان الامامة تجری مجری النبوة» « امامت جاری مجرای نبوت است» خداوند حضرت عیسی علیه السلام را رسول و نبیّ صاحب شریعت قرار داد در حالیکه او سه ساله بود. همان طور که در قرآن کریم نیز به این موضوع اشاره شده است حضرت عیسی (ع) در گهواره لب به سخن گشود و گفت: « قال إني عبد الله آتاني الكتاب وجعلني نبيا»

در کتب تاریخی نیز نقل شده است که در سن هفت سالگی هر سوالی از امام جواد (ع) می پرسیدند ایشان پاسخ می دادند. در مورد امام زمان (عج) نیز همین طور ایشان هم در سن 6 سالگی به مقام امامت رسیدند. از لحاظ عقلی نیز این مساله امر محالی نیست چنانچه در طول تاریخ افراد نابغه ای بوده اند که در سن خردسالی از استعدادها و ظرفیت های خاصی برخوردار بوده اند.

اگر خداوند جریان هدایت بشریت را به دست این شخصیت ها نمی سپرد، این جریان منحرف می شد. جایگاه علمی و معنوی ائمه (ع) باعث شد که در طول تاریخ دین از انحراف مصون بماند.

انسان 250 ساله

یکی از بزرگان که متخصص در رابطه با معصومین (ع) است جریان امامت را به یک انسان 250 ساله تشبیه می کند. از رحلت پیامبر (ص) و آغاز امامت امیر المؤمنین (ع) در سال دهم هجری تا شهادت امام حسن عسکری (ع) در سال 260 هجری مجموعا 250 سال طول امامت ائمه اطهار (ع) بوده است.

هر کدام از ائمه (ع) در هر موقعیت و شرایطی به مقتضای آن شرایط عمل می کردند. قطعا اگر امام حسین (ع) در زمان امام جواد (ع) بودند به آنچه امام جواد (ع) عمل کردند عمل می کردند یعنی توجه به رشد و نهضت علمی و پاسخ به شبهات و ... و بالعکس اگر امام جواد (ع) در شرایط امام حسین (ع) بودند آنگونه عمل می کردند.

هر کدام از ائمه (ع) با توجه به شرایط زمان خویش به تکالیفی که به عنوان امام و رهبر جامعه بر عهده آنان بود عمل می کردند. کدام یک از خلفای عباسی جایگاه معنوی مانند یکی از ائمه داشته است و یا کدام یک از خلفای عباسی دارای جایگاه علمی مانند یکی از ائمه بوده است.

امام جواد (ع) در سن 25 سالگی بواسطه بیان حق و قاطعیت در راه دین به شهادت می رسد اگر امام بر میل خلفای عباسی عمل می کرد و آنچه را آنها می خواستند می گفت به شهادت نمی رسید اما امام با توجه به وظیفه الهی با شجاعت و قاطعانه آنچه را که دین می گوید بیان می کند.

چند حدیث از فرمایشات امام جواد علیه السلام

رئیس اتحادیه علما و تئولوگ های شیعه در بخش دیگری از سخنان خویش با تاکید بر الگوبرداری از سیره اهل بیت (ع) به چند حدیث از فرمایشات گوهر بار حضرت امام جواد (ع) اشاره نمود: امام جواد علیه السلام فرمودند: « العامل بالظلم، والمعین له، والراضی به شرکا» سه گروه در ظلم و ستم شریکند: 1- کسی که ظلم می کند. 2- کسی که به ظالم کمک می کند. 3- کس که راضی به ظلم او باشد.

« مَنِ اسْتَحْسَنَ قَبیحاً كانَ شَریكاً فیهِ» هر كه كار زشتی را تحسین و تأیید كند، در عقاب آن شریك می باشد.

« الجمال فى اللسان و الكمال فى العقل» زيبايى در زبان ، و كمال در عقل و انديشه است.

« الْمُؤمِنُ یَحْتاجُ إلی ثَلاثِ خِصال: تَوْفیق مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُول مِمَّنْ یَنْصَحُهُ.»

مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است: توفیق از طرف خداوند متعال، واعظی از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت كسی كه او را نصیحت نماید.

« مَنْ أَصْغى إِلى ناطِق فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإِنْ كانَ النّاطِقُ عَنِ اللهِ فَقَدْ عَبَدَاللهَ وَ إِنْ كانَ النّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إِبْليسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْليسَ» هر كس گوش به گوينده اى دهد به راستى كه او را پرستيده، پس اگر گوينده از جانب خدا باشد در واقع خدا را پرستيده و اگر گوينده از زبان ابليس سخن گويد، به راستى كه ابليس را پرستيده است.