به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از گرگان، آخرین نشست از سلسله نشست های "پژوهش به وقت کرونا" با حضور دکتر غلامرضا خوش‌فر با عنوان «جنبش علمی؛ تعامل و همبستگی با مراکز آموزش عالی» برگزار شد.
خوش‌فر با توصیه بر تولید علم و فناوری در سال جهش تولید، بیان کرد: تولید علم از عوامل اصلی رشد و ترقی یک جامعه به ویژه جامعه دینی برای رسیدن به قله های سربلندی، استقلال و آزادگی است، تولید علم و جنبش نرم افزاری یکی از مسائلی است که در دهه اخیر توسط مقام معظم رهبری(مدظله العالی) مطرح شده است.
وی با بیان اینکه ایران به عنوان یکی از کشورهای مهم بلکه مهمترین مرکز تولید فکر و اندیشه و مهد تمدن و فرهنگ بوده و استعداد ایرانی در بین ملل دنیا استعدادی بی نظیر است، خاطرنشان کرد: تاریخ نشان داده است که عمده شخصیت های تاثیرگزار در عرصه علم و فرهنگ و تمدن، ایرانی ها بوده اند.
معاون دانشجویی فرهنگی دانشگاه گلستان ابراز کرد: در سال‌های گذشته، عوامل گوناگونی در انحطاط و عقب ماندگی تمدن اسلامی و دور ماندن از عرصه های تکنولوژی و فن‌آوری و نظریه پردازی دخیل بوده است اما اکنون فرصت مناسبی برای جبران عقب ماندگی ها مهیا می باشد.
خوش‌فر، منظور از نوع تولید علم را اینگونه تشریح کرد: تمام سخن مقام معظم رهبری این است که ما در عمده عرصه های دانش مصرف کننده هستیم، از تولید یک محصول کوچک همانند جارو برقی و اتو تا تولید اتومبیل و تلویزیون و امثال آن که این در حوزه علوم مادی و احتیاجات دنیوی است.
وی ادامه داد: در حوزه علوم انسانی نیز به جای این که کشور ما پیشتاز باشد اما امروزه تعریف تمدن و چگونگی آن از سوی محافل غربی برای جهان سوم و دنیای اسلام تعریف و دیکته می شود، به همین دلیل، در رابطه با نهضت تولید علم، رهبر معظم انقلاب متذکر شدند؛ در نتیجه، مفهوم تولید علم و اهمیت آن اگر سال ها پیش جایگاه نداشت و نیازی برای آن در جامعه احساس نمی شد، امروزه به ضرورت آن همگان واقف گشته و جایگاه و پایگاه آن در میان اقشار تحصیل کرده و دانشگاهی مبرهن است.
معاون دانشجویی فرهنگی دانشگاه گلستان، موضوع تولید علم را در تمام عرصه های دانش و فن آوری از علوم تجربی و مادی و حسی تا علوم انسانی، معنوی و به ویژه عرصه فکر و عقیده و دین دانست و بر تلاش در تمام حوزه های علمی به ویژه علوم انسانی تاکید کرد.
خوش‌فر معتقد است: فاصله ما با دنیای امروز و رسیدن به مرزهای علمی فاصله کمی نیست اما نیازمند مجاهدت علمی و تلاش شبانه روزی از سوی محققان، دانشمندان، علما و دانش پژوهان است و توجه به نیازهای روز، مسیرهای میان بُر، انسجام فکری و مدیریتی و چشم انداز چند ساله، استراتژی، راهبرد و هدف‌گذاری از لوازم این جنبش و نهضت است.
وی در ادامه به وحدت حوزه و دانشگاه اشاره کرد و گفت: اگر جوهره اصلی انقلاب را برخاسته از جنبه اسلامی و مردمی بودن آن بدانیم، قوام و پایداری این دو نیز در سایه اتحاد و وحدت کلمه همه گروه‌ها و به خصوص حوزویان و دانشگاهیان خواهد بود.
استاد دانشگاه در تشریح ضرورت تعامل بین حوزه و دانشگاه بیان کرد: همکاری و تعامل نهادهای علمی، به آنها توان و ظرفیت می دهد تا در مسیر تولید علم و نظریه پردازی گام بردارند، لذا تعامل عالمانه و عاقلانه می‌تواند زمینه ساز شکلگیری نوعی روششناسی بومی شود تا بتواند با دنیای جدید، مفاهمه و گفت و گو برقرار کند و از اصالت و استواری لازم، برخوردار باشد.
خوش‌فر با استناد به فرازهایی از کلام امام خمینی(ره) درباره حوزه و دانشگاه گفت: حضرت امام(ره) حوزه و دانشگاه را مغز متفکر و نیروی محرکه جامعه می دانستند؛ دانشگاه و حوزههای علمیه می‌توانند به عنوان دو مرکز برای تمام پیشرفت‌های کشور و یا تمام انحرافات و انحطاط‌ها باشند.
وی با اشاره به وظایف هر یک از دو نهاد حوزه و دانشگاه نسبت به جامعه و تولید علم و برشمردن نظرات مختلف درباره تفسیر وحدت حوزه و دانشگاه، اذعان کرد: وحدت حوزه و دانشگاه یکی از پیچیده ترین مباحث در این حوزه است که نیازمند مطالعه و بررسی در کارگروه‌های تخصصی و علمی است تا مبانی و اصول وحدت اندیشی به روشنی تبیین و با شناخت آفت‌ها و آسیب‌ها، زمینه ها و بسترهای لازم برای عینیت بخشیدن به این هدف متعالی فراهم شود.
استاد حوزه اظهار کرد: مطرح شدن آرمان مطلوب وحدت حوزه و دانشگاه در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی در عین نارسایی‌ها و آسیب‌ها، از توفیقات قابل توجهی نیز برخوردار بوده است، همچون؛ رفع مرزهای بین حوزه و دانشگاه، کاهش فاصله به لحاظ شیوه های آموزشی، نوع پژوهش و تحقیق بین این دو نهاد.
خوش‌فر، تبادل استاد و دانشجو و شکلگیری گروه‌های جدید آموزشی و پژوهشی و شکلگیری و پیدایش رشته های جدید علمی با نگاه تطبیقی و جامع به دیدگاه های مطرح شده در وحدت حوزه و دانشگاه و نخبگان اجتماعی را از دیگر توفیقات این وحدت دانست.
وی وحدت حوزه و دانشگاه را به مفهوم وحدت و استقلال جامعه اسلامی دانست که تامین نیازهای دینی و دنیوی و نیل به توسعه و پیشرفت به آن وابسته است، به یقین وحدت حوزه و دانشگاه هیچ گاه به مفهوم سلب استقلال فکری یا نفی هویت مستقل یکی از این دو نهاد و یا سلطه یکی بر دیگری نیست.
معاون دانشجویی فرهنگی دانشگاه گلستان، وحدت حوزه و دانشگاه را وحدت در هدف دانست و توضیح داد: این وحدت، یک وحدت سازمانی و یا حتی در روش نیست، زیرا هدف هر دو، تولید علم برای پاسخگویی به سوالات جامعه و تربیت کارشناس برای رفع نیازهای آن است و از آنجایی که کشور ما فرهنگ دینی دارد، در این زمینه هم سوال و نیاز دارد که باید ضمن پاسخگویی، برای آنها کارشناس تربیت کرد.
خوش‌فر، با بیان اینکه وحدت حوزه و دانشگاه نباید به معادل‌سازی مدرک تقلیل داده شود، اضافه کرد: صاحب‌نظران این دو نهاد علمی باید با هم افزایی علمی و بهره‌گیری از ظرفیت‌های همدیگر به نیازهای مهم جامعه پاسخ‌های مناسب عرضه کنند.
