به گزارش خبرگزاری حوزه از تهران، حجتالاسلام والمسلمین کاظم صدیقی استاد حوزه علمیه، در سلسله جلسات اخلاقی «در محضر نهجالبلاغه» که روز دوشنبه در مسجد جامع ازگل برگزار شد، به تبیین جایگاه تفکر، عبادت، قرب الهی، حقیقت اندوه مؤمنانه و انتظار در سلوک انسان الهی پرداخت.
وی در ابتدای سخنان خود با تأکید بر نقش تفکر در تعالی انسان گفت: گاهی یک لحظه فکر کردن، انسان را به اندازه یک سال عبادت بالا میبرد. همانگونه که حرّ بن یزید ریاحی با یک لحظه تفکر، مسیر زندگیاش تغییر کرد و از کجا به کجا رسید. خداوند گاهی به انسان توفیق یک فکر میدهد که همان فکر برای او عبرت میشود، تحولی در درونش ایجاد میکند و تصمیمی تازه برای یک زندگی الهی میگیرد.
حجتالاسلام والمسلمین صدیقی ادامه داد: رسیدن به درجات بالای بهشت بدون رنج ممکن نیست. کسی که درجات عالی بهشت را میخواهد باید هم در علم و هم در عمل خود را بالا بکشد. با این دو بال باید پرواز کرد تا به قله رسید. سجده، انسان را بالا میبرد و هرچه سجده بیشتر باشد، درجات بهشت بالاتر میرود.
استاد حوزه علمیه با اشاره به آیه «لَن تَنالُوا البِرَّ حَتّیٰ تُنفِقوا مِمّا تُحِبّون» تصریح کرد: راه رسیدن به برّ و نیکی حقیقی این است که انسان از آنچه دوست دارد بگذرد؛ کمی از مال، از آبرو، از خودخواهی، از لجاجت و از مقابله به مثل بگذرد. دست دیگران را بگیرد، صله رحم کند، به زیارت اهلبیت(ع) برود، محبت صالحان را در دل داشته باشد. همه اینها نردبانهای قرب الهیاند که انسان را بالا میبرند.
وی در ادامه سخنان خود با اشاره به جایگاه ویژه امام جواد(ع) و امام هادی(ع) گفت: خداوند متعال با امامت این دو بزرگوار در کودکی، حجت را بر شیعه تمام کرد تا روشن شود که امامت موهبتی الهی است، نه امری اکتسابی. همانگونه که در میان انبیا، حضرت یحیی(ع)، حضرت عیسی(ع)، حضرت دانیال(ع) و حضرت سلیمان(ع) در کودکی به مقام نبوت رسیدند، در میان ائمه نیز خداوند چند امام را در کودکی صاحب ولایت مطلقه قرار داد.
حجتالاسلام والمسلمین صدیقی با اشاره به مفهوم «قلوبهم محزونه» در خطبه متقین نهجالبلاغه بیان کرد: دلهای اهل تقوا اندوهگین است، زیرا دنیا دار عمل است نه دار حساب، و آخرت دار حساب است نه دار عمل. تا وقتی انسان در حرکت است یعنی هنوز نرسیده و این نرسیدن، غصه میآورد. مؤمن نگران است که مبادا اجل فرا برسد و به مقصد نرسیده باشد.
وی با اشاره به فرارسیدن سالروز شهادت سردار شهید حاج قاسم سلیمانی گفت: وقتی به او گفته بودند به فلان منطقه نرو، گفته بود میوه رسیده است؛ اگر چیده نشود میگندد. این یعنی پیمانه پر شده و وقت رفتن است. اما مؤمن تا وقتی در دنیاست، دلش در نگرانی و حزن است که مبادا نارس از دنیا برود.
استاد حوزه علمیه افزود: یکی دیگر از عوامل حزن مؤمن، فراق پیامبر اکرم(ص) و غیبت حضرت ولیعصر(عج) است. دعای ندبه به ما میآموزد که هم زمان ظهور را رصد کنیم و هم مکان حضور حضرت را. عاشق امام زمان(عج) همواره در انتظار زمان و مکان دیدار است و همین فاصله، دل را غصهدار میکند.
وی با اشاره به فقدان اولیای الهی و علما گفت: رفتن بزرگان و اولیای خدا، غصه بزرگی است. گاهی چراغی خاموش میشود و ما قدر آن را نمیدانیم. اینها پشتوانههای معنوی جامعه بودند که خداوند به برکت وجودشان بلاها را دفع میکرد.
حجتالاسلام والمسلمین صدیقی ادامه داد: بیحالی در نماز، بیثمر بودن روزه، نداشتن حال سحر، انس نداشتن با دعاها و غلبه شیرینی گناه بر شیرینی عبادت، همه مایه حزن دل مؤمن است. انسان باید آنقدر در خانه خدا را بزند تا شاید نمازی نصیبش شود که او را به وصال خدا برساند.
وی در بخش پایانی سخنان خود با اشاره به وضعیت جهان اسلام گفت: کمی بودن مؤمنان، کثرت دشمنان، سلطه ظالمان، غربت اسلام، خیانت مزدوران، جنگها و ظلمهایی که به ملتها میشود، همه مایه اندوه است. مؤمن از این میترسد که مبادا عاقبتش به شقاوت ختم شود و از خدا میخواهد نعمت ایمان را از او نگیرد و او را به حال خود واگذار نکند.
حجتالاسلام والمسلمین صدیقی در پایان تأکید کرد: این حزن، حزن ناامیدی نیست، بلکه نشانه زنده بودن دل، حرکت در مسیر بندگی و شوق رسیدن به خدا، پیامبر(ص) و اولیای الهی است.
انتهای پیام/
نظر شما