به گزارش خبرگزاری «حوزه» از اصفهان حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی، شب دوازدهم محرم در هیئت رزمندگان اسلام مسجد امام (ره) اصفهان اظهار کرد: امام حسین(ع)  در روز عاشورا خطبه های مختلفی خواند که شامل سه نوع خطبه می شود.

عضو هیئت علمی جامعه المصطفی العالمیه با بیان اینکه خطبه نوع اول در جمع مشرکین  و لشکریان یزید بود که عمدتا بر مبنای نصیحت، هشدار و تذکر ایراد شد، گفت: خطبه نوع دوم امام حسین(ع) در جمع یاران باوفایش بود. امام در این خطبه در شب عاشورا خداوند را به خاطر چند نعمت شکر کرد که برای ما درس است، نخست نعمت پیامبر مکرم و دوم نعمت قرآن و سپس نعمت مسلمان بودن و..

وی متذکر شد: جنگ روانی و شایعه پذیری ها به کشور لطمه می زند مردم ما باید بابت نعمت هایی که دارند، شکر گزار باشند و دست از گله و گله گذاری بردارند که موجب عذاب خداوند می شود.

حجت الاسلام والمسلمین رفیعی خطبه نوع سوم امام حسین(ع) را در عصر روز عاشورا در جمع خانواده هایش عنوان کرد و افزود: راوی این نوع خطبه امام زین العابدین(ع) است. امام حسین(ع) در این خطبه می فرماید من را خواهند کشت و خداوند حافظ شما هست و ابن زیاد و یزیدیان ماندگار نیستند و اهل بیت پیامبر(ص) ماندگار خواهند شد و پیروز عرصه هستند، خداوند به جای مشکلاتی که در این واقعه می کشید، دشمنانتان را به ذلت وخواری می کشد، بنابراین هرگز در این مسیر شِکوه نکنید.

عضو هیئت علمی جامعه المصطفی العالمیه خاطرنشان کرد: چه میزان داستان از کرامت های اهل بیت(ع) نسبت به غیر مسلمانان و غیرشیعیان نقل شده است و چه تعداد مسیحیان و اهل سنت از کرامت های اهل بیت(ع) مستفیض شده اند.

وی ادامه داد: بدانید باطل و ظلم نمانده و نخواهند ماند. قارون، فرعون، صدام و... نماندند و به فجیع ترین شکل نابود شدند؛ مردم ایران بدانند که انقلاب اسلامی حق و ماندنی است بنابراین از امام حسین(ع) فرا بگیریم از مشکلات شِکوه نکنیم.

حجت الاسلام والمسلبمین رفیعی تاکید کرد: هدف مهم شیطان این است که انسان را شِکوه گر و ناشکر کند، هیچ آیه ای به اندازه «فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ» به تعداد31 عدد در قرآن نیامده است که نشان از اهمیت است.

وی اضافه کرد: یکی از جاهایی که در قرآن کریم خداوند از واژه «قُتِلَ» استفاده کرده است برای انسان های کفران نعمت و ناشکراست؛ در هیچ کجای مسیر اسارت اهل بیت امام حسین(ع)، حضرت زینب(س)  از مشکلات شِکوه نکرد و راضی و تسلیم به رضای خداوند بود.