شور نوجوانانه در خدمت رضوی/ فرزندان کارکنان حوزه علمیه خراسان پذیرای زائران شدند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در مشهد، در روزهایی که دل‌ها به سمت مشهدالرضا روانه است و موج زائران عاشق در دهه پایانی ماه صفر به حرم مطهر حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(علیه‌السلام) می‌رسند، موکب پذیرایی مرکز مدیریت حوزه علمیه خراسان با عنوان «شهدای روحانی» بار دیگر کانونی از عشق و ارادت شد.

امسال، جلوه‌ای متفاوت در این موکب به چشم می‌خورد؛ حضور پررنگ و فعال نوجوانانی که با همت و پشتکار مثال‌زدنی در کنار والدین خود، گرما و خستگی را به لبخند و دعا گره زده‌اند. از بامداد تا شامگاه، آستین‌ها را بالا زده‌اند و چای، شربت و آب تقدیم مهمانان امام رضا(علیه‌السلام) می‌کنند، ظروف را جمع می‌کنند و حتی گاه شب را در همان نزدیکی استراحت می‌کنند تا صبح بعد، بی‌وقفه خدمت را از سر بگیرند.

محمدجواد حصاری که حالا سومین روز حضورش در موکب را پشت سر می‌گذارد، می‌گوید: «از صبح تا شب اینجایم و شب‌ها هم همان حوالی می‌خوابم تا صبح دوباره آماده باشم. بودن با زائران به من انرژی می‌دهد؛ انگار برکتی نامرئی از نگاه و دعایشان می‌گیریم. حتی وقتی خسته می‌شوم، با یک لبخندشان همه کسالت از تنم بیرون می‌رود. بزرگ‌ترین خواسته‌ام از امام رضا(علیه‌السلام) همیشه این بوده که در مسیر درست زندگی بمانم، البته دعای همیشگی‌ام تعجیل در ظهور حضرت صاحب‌الزمان(عج) است» چشمانش از شوق برق می‌زند انگار همین دعای زائران، پاداش خستگی‌اش باشد.

برای محمداحسان علیزاده که در کنار درس خواندن، بخشی از روزهایش را وقف خدمت می‌کند، این حضور معنایی فراتر دارد، او می‌گوید: «در این مقطع از زندگی، لازم بود انرژی‌ام را جایی بگذارم که ارزش سرمایه‌گذاری داشته باشد. چه جایی بهتر از موکب امام رضا(علیه‌السلام)، از حضرت خواسته‌ام موفقیت در تحصیل و عاقبت‌به‌خیری را به من عطا کند.»

محمدمهدی موسوی هم صحبت را این‌گونه ادامه می‌دهد: «دو روز است از صبح تا دیر وقت اینجا هستم. ظرف‌ها را جمع می‌کنیم، چای و شربت می‌دهیم، غذا بسته‌بندی می‌کنیم. خدمت به زائران برایم حس و حالی دارد که قابل توصیف نیست؛ انگار کنار امام حسین و امام رضا(علیهم‌السلام) کار می‌کنم. از ایشان خواسته‌ام که همه مردم را سلامت و خوشبخت نگه دارند.

در گوشه‌ای دیگر، محمدامین بوژمهرانی با شتاب لیوان‌های استفاده‌شده را جمع می‌کند و دوباره به صف توزیع آب برمی‌گردد. لبخندش نشان می‌دهد خستگی برای او معنایی ندارد: «سه روز است اینجا هستم. خدمت به زائران را دوست دارم چون هر کس یک دعای خیر بدرقه‌ام می‌کند. حتی از سرگرمی‌هایم هم گذشته‌ام که اینجا باشم. این موکب برایم مثل خانه دوم شده است.»

یکی دیگر از خادمان جمع، سیدعلی میرزاده سیزده سال دارد، اما با جدیت مردانه‌ای به کار مشغول است. وقتی از او می‌پرسم چرا در این سن از بازی و خانه‌نشینی گذشته، پاسخ می‌دهد: «عشق به زائران ما را به اینجا کشانده. خدمت به مهمانان امام رضا(علیه‌السلام)‌ حس عجیبی دارد. از حضرت فقط سلامتی مردم را خواسته‌ام، همین.» فضای موکب با صدای همهمه زائران، بخار چای تازه دم، و غذای گرم و لبخند خادمان نوجوان، یادآور این حقیقت است که عشق به اهل‌بیت(علیهم‌السلام) سن و سال نمی‌شناسد.

موکب مرکز مدیریت حوزه علمیه خراسان تا پایان مراسم‌های دهه پایانی صفر، همچنان در خدمت زائران پرمهر و پرصفای رضوی خواهد بود.