به گزارش خبرگزاری حوزه، خانم سمیه صفری در برنامه فصل همدلی که از صفحه لایو معاونت فرهنگی حوزه های علمیه خواهران و با موضوع «قناعت در خانواده» پخش شد، در پاسخ به این مسئله که آیا قناعت به معنای همان مناعت طبع است یا با هم تفاوت دارند؟، اظهار داشت: قناعت و مناعت طبع تفاوت هایی با هم دارند؛ قناعت یک موضوع عام است و مناعت طبع زیرمجموعه آن محسوب می‌شود و با هم مساوی نیستند.

وی افزود: نمی توانیم بگوییم کسی که قانع است، آدم منیع الطبعی است، این لزوماً این طور نیست، کسی که مناعت طبع دارد در واقع خودش را از یک چیزهایی منع می کند یعنی طبعش را، از همان چیزی که دوست دارد منع می کند، به خاطر شرایط زندگی ای که دارد؛ البته به نحوی قناعت هم همین شرایط را شامل می شود اما زمان هایی هست که می بینیم کسی که قانع است خودش مشکل مالی ندارد یا ممکن است وضع مالی خوبی داشته باشد، اما با این حال انسان قانعی است، یعنی زیاده خواه نیست.

این کارشناس خانواده با بیان این که قناعت با زیاده‌خواهی و اسراف گری متفاوت است، ادامه داد: قناعت به این معنا است که ما وضعیت اقتصادی، وضعیت خانواده و وضعیت زندگی را مدیریت کنیم، قانع و راضی باشیم به شرایط موجود، شرایط حال و آینده که نزدیک است؛ راضی بودن و شاکر بودن نسبت به آن شرایطی که هست یعنی من می توانم آدم ثروتمندی باشم، اما قانع هم باشم و زیاده خواه نباشم.

وی خاطرنشان کرد: موضوع دیگری که شاید با قناعت مخالف است، خساست است؛ شاید این مورد به ذهن می آید، افرادی که مقداری جلوی خودشان را می‌گیرند و چیزی خرج نمی‌کنند ما بگوییم که انسان قانعی است، در حالی که برخی انسان ها خسیس هستند نه قانع؛ چون به جای این که شرایط موجود خود را مدیریت کنند و به آن راضی باشند، دست به خساست می زنند و اصلا خرج نمی کنند.

خانم صفری با بیان این که در مسئله قناعت، رضایت داشتن و مدیریت کردن از هر چیزی مهم تر است، گفت: یعنی ما به شرایط موجود راضی باشیم و در این شرایط شاکر و شکرگزار خداوند و حتی افراد خانواده باشیم و از آنها تشکر کنیم و قدردان باشیم.

وی افزود: من باب نمونه وقتی کسی می بیند پدرش و یا همسرش برای خرج زندگی و مخارج آن واقعا زحمت می‌کشد، باید شکرگزار باشد و اگر به جای شاکر بودن مدام نق بزند و اظهار نارضایتی کند نه تنها نعمت او افزایش پیدا نمی کند، بلکه کفر نعمت هم کرده است و همین عدم شکرگزاری چه به درگاه خداوند و چه از آن افراد سبب می شود که نارضایتی از زندگی به وجود آید و این مسئله تبعات بسیاری خواهد داشت.

کارشناس خانواده با بیان این که انسان قانع کسی است که نسبت به شرایط و عزت نفسی که دارد و همین طور آبرو و حیثیت خود، مراقب است و آن را مدیریت می کند، ادامه داد: انسان قانع عزت خود را حفظ می کند و برای زندگی بهتر دست به درخواست کردن از دیگران نمی زند و به وضعیت و شرایط موجود خود راضی است.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا دنبال ثروت رفتن و تلاش برای پیشرفت با قناعت در تضاد است، تصریح کرد: اصلاً این طور نیست، یعنی یک فرد قانع نمی تواند این طور باشد که به فقر رضایت دهد؛ ما در اسلام به تولید ثروت بسیار سفارش شده ایم، این که دنبال رزق و روزی بیشتر باشیم و خداوند در قرآن کسانی که دنبال افزایش رزق و روزی خود نیستند توبیخ می کند و می فرماید «أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا؛ آیا زمین خدا وسیع و پهناور نبود تا در آن مهاجرت کنید و به دنبال روزی باشید»، چرا به دنبال روزی در جای دیگر نرفتید؟ اگر در آن شهر و در آن مکان یا در آن شغلی که هستید روزی خوبی نداشتید، می توانستید به دنبال چیز دیگری بروید.

خانم صفری گفت: ما باید خصوصیات قناعت و قانع بودن را در خودمان تقویت کنیم، اولین خصلت برای فردی که می‌خواهد قانع باشد یا قانع است، داشتن عزت نفس است؛ عزت نفس همان چیزی است که خداوند متعال به بندگانش ارزانی داشته است و از آنها خواسته که آن را حفظ کنند.

وی اظهار داشت: مراتب بعدی قناعت نیز رضایت داشتن و شاکر بودن است، به این صورت که ما از زندگی خود راضی بوده و نسبت به خدا و اطرافیان شاکر باشیم تا بتوانیم به درجات بالای ایمان دست پیدا کنیم؛ وقتی ما عزت نفس داشتیم و راضی و شاکر بودیم انسان بلندهمتی نیز خواهیم شد و این همت بلند به ما کمک می کند تا به دنبال روزی بیشتر برویم و شرایطمان با عنایت پروردگار روز به روز بهتر شود.