معجزه صدقه‌های امیرالمومنین (علیه‌السلام)

به گزارش خبرگزاری حوزه، حکایتی آموزنده از انقاق خالصانه امیرالمومنین علی (علیه السلام) که موجب هدایت سه نفر شد را با هم می خوانیم:

عبداللّه بن عبّاس حکایت نموده است که روزی سیصد دینار به عنوان هدیه، خدمت حضرت رسول اکرم(ص) داده شد و حضرت تمامی آن ها را به امیرالمومنین علیّ بن ابی طالب (ع)عطا نمود.

امام علیّ (ع) اظهار داشت: من آن سیصد دینار را گرفته با خود گفتم: امشب مقداری از آن ها را در راه خدا صدقه می دهم تا خداوند قبول فرماید؛ و چون نماز عشاء را با پیامبر خدا به جماعت خواندم ، یک صد دینار آن ها را به زنی درمانده دادم.

چون صبح شد، مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب صد دینار به فلان زن فاجره داده است.

با شنیدن این سخن بسیار غمگین و ناراحت شدم و با خود عهد کردم که جبران نمایم، لذا هنگام شب بعد از نماز عشاء یک صد دینار دیگر از آن پول ها را به مرد رهگذری دادم.

چون صبح شد، مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب صد دینار به مردی دزد و سارق کمک کرده است و من ناراحت و افسرده خاطر گشتم و با خود گفتم: به خدا قسم ! امشب صد دینار باقی مانده را به کسی صدقه می دهم که مقبول خداوند قرار گیرد.

این بار نیز هنگام شب، پس از نماز عشاء از مسجد خارج گشتم و صد دینار باقی مانده را به مردی رهگذر دادم.

وقتی که صبح شد مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب ، صد دینار به مرد ثروتمندی کمک کرده است که به جا نبود. بسیار غمگین شدم و نزد پیامبر خدا رفتم ؛ و جریان را برای حضرتش بازگو کردم.

حضرت رسول اکرم فرمود: این جبرئیل علیه السلام است که می گوید: خداوند صدقات تو را پذیرفته است و می گوید: آن صد دیناری را که به آن زن فاجره دادی ؛ چون به منزل خود آمد، توبه کرد و آن صد دینار را سرمایه زندگی قرار داد و هم اکنون دنبال مردی است که با او ازدواج نماید و آن صد دیناری را که به آن مرد دزد دادی، او نیز وقتی به منزل آمد، از کارهای زشت خود توبه کرد و آن پول ها را سرمایه ای برای کسب و تجارت خویش قرار داد.

آن صد دیناری را که به مرد ثروتمند دادی چندین سال بود که زکات و خمس اموال خود را نمی داد، پس وقتی به منزلش ‍ آمد، با خود گفت : وای بر تو! این علیّ بن ابی طالب است، با این که مال و اموالی ندارد این چنین صدقه می دهد و انفاق می کند! ولی من باید با این همه ثروتی که دارم از مستمندان دریغ می دارم، من باید همانند علیّ بن ابی طالب به دیگران کمک نمایم و زکات و خمس ‍ اموال خود را بپردازم.

سپس فرمود: کارهای تو مقبول خداوند متعال قرار گرفته است و این آیه شریفه: «رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ عَنْ تَراضٍ؛ سوره نور: آیه ۳۷» در شأن و منزلت تو نازل گردید.

مستدرک الوسائل ، ج ۷، ص ۲۶۷