سه‌شنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۰۸:۰۰
مباحث مهدوی (۵) | ویژگی‌های امام؛ «مدیریتِ اجتماعی و آراستگی به کمالات اخلاقی»

امام که پیشوا و راهبر جامعه است باید از همه بدی‌ها و رذائل اخلاقی دور بوده و در مقابل، همه کمالات اخلاقی را در عالی‌ترین حدّ آن دارا باشد، زیرا او به عنوان انسان کامل، بهترین الگو برای پیروان خود به شمار می‌رود.

به گزارش خبرگزاری حوزه، مجموعه مباحث مهدویت با عنوان «به سوی جامعه آرمانی»، با هدف نشر آموزه‌ها و معارف مرتبط با امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، تقدیم شما فرهیختگان گرامی می‌شود.

از ویژگی‌های مهم امام و شرایط اساسی امامت، «مدیریتِ اجتماعی و آراستگی به کمالات اخلاقی» است.

مدیریتِ اجتماعی امام

از آن جا که انسان، موجودی اجتماعی است و اجتماع بر روح و روان و رفتار او تأثیر فراوانی دارد، لازم است برای تربیت صحیح و رشد او به سوی قرب الهی، زمینه‌های اجتماعی مناسب پدید آید و این در سایه تشکیل یک حکومت الهی، ممکن خواهد بود. بنابراین امام و پیشوای مردم باید توان اداره امور جامعه را دارا بوده و با استفاده از تعالیم قرآن و سنّت نبوی و بهره گیری از عناصر کار آمد، حکومتی اسلامی را پی ریزی کند.

آراستگی امام به کمالات اخلاقی

امام که پیشوا و راهبر جامعه است باید از همه بدی ها و رذائل اخلاقی دور بوده و در مقابل، همه کمالات اخلاقی را در عالی ترین حدّ آن دارا باشد، زیرا او به عنوان انسان کامل، بهترین الگو برای پیروان خود به شمار می رود.

امام رضا علیه‌السلام در این ارتباط می‌فرمایند:

«لِلْإِمَامِ عَلاَمَاتٌ یَکُونُ أَعْلَمَ اَلنَّاسِ وَ أَحْکَمَ اَلنَّاسِ وَ أَتْقَی اَلنَّاسِ وَ أَحْلَمَ اَلنَّاسِ وَ أَشْجَعَ اَلنَّاسِ وَ أَسْخَی اَلنَّاسِ وَ أَعْبَدَ اَلنَّاسِ (الخصال، ج ۲، ص ۵۲۷)

«برای امام نشانه هایی است: او دانشمندترین و حکیم‌ترین و پرهیزگارترین و بردبارترین و شجاع ترین و سخاوتمندترین و عابدترینِ مردم است.»

بعلاوه اینکه امام علیه‌السلام در مقام جانشینی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، در پی تعلیم و تربیت انسان هاست. بنابراین خود باید پیش از همگان و بیشتر از مردمان، به اخلاق الهی آراسته باشد.

امام علی علیه‌السلام در این رابطه می‌فرمایند:

«مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً، [فَعَلَیْهِ أَنْ یَبْدَأَ] فَلْیَبْدَأْ بِتَعْلِیمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِیمِ غَیْرِهِ؛ وَ لْیَکُنْ تَأْدِیبُهُ بِسِیرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِیبِهِ بِلِسَانِهِ.» (نهج البلاغه، حکمت ۷۳)

«کسی که [به امر خدا] خود را امام مردم قرار داده است، بر اوست که پیش از تعلیم دیگران به تعلیم خود همّت گمارد و باید دیگران را به وسیله رفتار خود تربیت کند، پیش از آنکه با گفتار تربیت کند.»

این بحث ادامه دارد...

برگرفته از کتاب «نگین آفرینش»، با اندکی تغییر

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha