به گزارش خبرگزاری حوزه، ۹۱ سال قبل در ۲۴ تیر ۱۳۱۳ شمسی، آیت الحق جامع معقول و منقول سید موسی زرآبادی قزوینی عالمی از نسل پاک حضرت سیدالشهدا علیهالسلام به ملکوت اعلی پرکشید که حضرت آیة الله حاج سید ابوالحسن رفیعی قزوینی (رحمة الله علیه) بر سنگ مزارش چنین نوشت:
السید السند، العامل العالم، الفاضل الکامل، سید العلماء العاملین، و قدوة الاتقیاء و الصالحین الجامع لفنون الفضائل الانسیة، و الحاوی لصنوف المکارم الخلقیه… قدوة اخوان الصفا و زبدة خلان الوفاء… اللهم أفض علینا من برکاتهم و ألحقنا بدرجاتهم.
برخی از مواعظ اخلاقی و نکات عرفانی ایشان بدین شرح است:
سپس بدانکه افضل اعمال – بنابر آنچه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در جواب سؤال حضرت علی (علیه السلام) فرمود – پرهیز از حرامهای خدایی است – هر چه در دین حرام شده است، از کردار و رفتار و گفتار) و افضل عبادتها – چنانکه در روایت آمده است، سخت ترین و دشوارترین آنهاست.
ممکن است بگوییم اخلاص در نیت این چنین است (پس باید در این باره کوشش بیشتری کرد) بعد از نیت خالص، افضل عبادتها نماز است، و روزه، و پرداخت زکات، و انجام دادن فریضه حج، و جهاد در راه خدا، و امر به معروف و نهی از منکر، و قبول ولایت (ولایت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و خاندان او) و ولایت، کامل ترین و تمام ترین همه آنهاست. (که کامل شدن و تمامیت یافتن آنها نیز به آن است).
و از میان دعاها افضل از همه، صلوات است و (سلام کردن بر محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم) سپس دعای کمیل و دعای سحر، و دعای افتتاح و دعای سمات، و از میان ذکرها افضل از همه، خواندن قرآن است و تسبیحات اربعه، و تسبیحی که در صحیفه سجادیه آمده است (دعای دوم، و ظاهراً سوم و چهارم) و امثال آنها مانند ذکر رکوع و ذکر سجده، و کلمات فرج و زیارتها بویژه زیارت عاشورا، و سجده مطلقا (یعنی در همه احوال بویژه سجده طولانی که در روایات بسیار تأکید شده است.
در نماز و بعد از نماز و در سحرها و بین الطلوعین، و اوقات و احوال دیگر و با ذکرهای خاص یا هر ذکری که بداند و اگر بشود بر روی خاک تمیز یا تربت حسینی) و ذکر تشهد (شهادتین – با توجه به معنای آن ها و خالی ساختن دل از هر چیز دیگر) و سلامهای نماز.
و از سوره های قرآن، از همه افضل سوره یس است و سوره تبارک و سوره طه، و سوره نور، و سوره توحید، و سوره فلق، و سوره ناس و سوره قدر، و از میان آیات قرآن، آیه آمن الرسول… و آیة الکرسی، و آیه قل اللهم مالک الملک، و آیه سلام قولاً من رب رحیم، و آیات آخر سوره حشر، و ایاک نعبد و ایاک نستعین (و بخصوص در نماز از توجه قلبی به هنگام گفتن این آیه غفلت نکند) و سبحان ربک رب العزة عما یصفون و سلام علی المرسلین، و الحمد لله رب العالمین.
و سوره فاتحه که همان سبع المثانی است – چنان که در روایت آمده است – و احتمال دارد که قرآن نام بقیه سوره ها باشد (یعنی عنوان سبع المثانی خاص سوره حمد باشد) و اذن و اجازه (از عالمان معنی گرای عامل و عابد و زاهد و مجاز و اهل ذکر استاد دیده دیده متشرّع متعبّد صحیح العقیده و صحیح العمل، نه هر مدعی و مجیز…) در همه (و در تأثیر کامل آنها) شرط است چنانکه مخفی نیست (با استناد به آیه) فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه.
در بالای صفحه بیتی از قصیده سلمان ساوجی آمده است:چیزی که خلاص تو در آن است خلوص است – باقی همه اجزای تو قیدند و حبایل...مطلع قصیده اینست: رفتند رفیقان و رسیدند به منزل – در خواب غروری تو هنوز ای دل غافل...
بیانات رهبر معظم انقلاب در جمع مردم قزوین
من خودم از دوران جوانی و طلبگی به مناسبت وجود دو استاد بزرگ در حوزۀ علمیۀ مشهد، به نام قزوین و قزوینی آشنا شدم؛ شخصیت برجستۀ مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینی و شخصیت ممتاز مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی؛ دو ستارۀ درخشان در حوزۀ علمیۀ مشهد که ما از دوران جوانی و نوجوانی نگاهمان به این دو چهرۀ ارزشمند بود. نام قزوینی در ذهن طلبۀ مشهدی، به برکت وجود این دو شخصیت بزرگوار، یک نام درخشان و همراه با افتخار تلقی شده است.
این دو نفر به خصوص مرحوم حاج شیخ مجتبی از ارادتمندان و شاگردان یک شخصیت برجستۀ دیگر قزوینی بودند؛ مرحوم آیتالله سیّد موسی زرآبادی؛ شخصیت عظیمی که در همین شهر، مرکز پرتوفشانیِ معنوی و سلوکی و عرفانی به شعاع وسیعی از طلّاب و جویندگان معرفت محسوب میشد
منابع:
ترجمه دستخط مرحوم آقا سید موسی زرآبادی را مرحوم استاد محمد رضا حکیمی در کتاب مکتب تفکیک آورده است.
اجساد جاویدان، علی اکبر مهدی پور
کیهان فرهنگی، سال نهم، شماره ۱۲
نظر شما