به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از تهران، حجتالاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در مراسمی با عنوان «روایت خونشریکی» که به منظور بزرگداشت محمد سرور رجایی، شاعر، پژوهشگر و فعال فرهنگی برجسته افغانستانی روز یکشنبه در حسینیه هنر برگزار شد، با تسلیت ایام صفر و گرامیداشت یاد شهدا و مروجین فرهنگ ایثار و شهادت، از رجایی به عنوان شخصیتی کمنظیر در جهان اسلام یاد کرد و اظهار داشت: مرحوم رجایی شخصیتی کمنظیر و انسانی دغدغهمند بود که فرهنگ و اجتماع را در هم آمیخت. یاد چنین عزیزانی باید زنده بماند. درباره شخصیت مخلصانه و مؤمنانه او باید تلاش شود و فعالیتهای چندرسانهای برای معرفیاش به نسل جوان تولید گردد.
وی با اشاره به مرزهای جغرافیایی ایجاد شده میان ایران و افغانستان گفت: استعمار باعث شکلگیری این مرزها شد، در حالیکه میان دو ملت، مرز فرهنگی وجود نداشته است. عرفان خراسان بزرگ، ادبیات توحیدی و سنتهای فکری، ما را به هم پیوند میداد.
حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه افزود: شخصیتهایی چون هجبینی، با وجود آنکه در افغانستان به دنیا آمدهاند، در حوزه تمدنی ایران بزرگ تعریف میشوند. خراسان و افغانستان دارای خردگرایی ویژهای هستند؛ چنانکه در شاهنامه فردوسی نیز از خرد و خرد ناب سخن رفته است. سازهای موسیقی چون دوتار و رباب نیز نمادهایی از این پیوند فکری و معنوی هستند.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به عهدنامههای استعماری که موجب جدایی سرزمینها شد، ابراز کرد: جدا شدن افغانستان و آذربایجان نتیجه سیاستهای استعمار است، این جداییهای جغرافیایی نباید ما را به این توهم بیندازد که فرهنگی جدا از هم داریم.
حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه تصریح کرد: متأسفانه افغانستان، که مهد علم و حکمت و عرفان بود، به واسطه جنایات شوروی سابق و آمریکا و با ترویج اسلام افراطی دچار بحران شد، ما باید به جایی برسیم که دیگر مرزی میان ایرانی و افغانی نباشد و به سوی تشکیل اتحادیه جهان اسلام پیش برویم، اتحادیهای که بر پایه عقلانیت، حکمت و آرامش شکل بگیرد.
وی با اشاره به کتابهای مرحوم رجایی، یادآور شد: ایشان در کتاب خود به شخصیتی چون احمدرضا سعیدی پرداخته که در افغانستان شهید شد، اگر تفکیکی میان ایران و افغانستان قائل بود، این کار را نمیکرد. رجایی تا پیش از سال ۱۳۷۳ در افغانستان سلاح به دست گرفته و میجنگید و پس از آن در ایران به فعالیتهای فرهنگی و رسانهای پرداخت. او اهل جهاد بود، نه اهل سکون.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی اظهار کرد: کارهای مرحوم رجایی به قدری بزرگ بود که باید از زندگی او یک فیلم سینمایی ساخته شود تا نسل جوان ایرانی و افغانی درک کنند که مرزی میان آنها نیست، ما هر بار در بهشت زهرا(س) توفیق حضور پیدا میکنیم، بر مزار ایشان نیز حاضریم، او زیستی شهیدوار داشت و شاید خداوند مقام شهادت را به او عنایت کرده است.
وی با طرح این سؤال که چطور اروپاییها با وجود زبانهای مختلف و تاریخ پرفراز و نشیب جنگ، موفق به تشکیل اتحادیه اروپا شدهاند، ابراز کرد: آنها پس از دو جنگ جهانی، به این بلوغ رسیدند که باید برای بقا متحد شوند، ولی ما مسلمانان هنوز به چنین درکی نرسیدهایم، این ضعف تأسفبار است. باید پیوند تمدنیمان را با گفتگو تقویت کنیم، گفتگو نیازمند صبر، حلم و شنیدن است.
حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه خاطرنشان کرد: افغانستان کشوری غنی از حیث ظرفیت نرم افزاری است، دانشآموختگان و طلاب افغانستانی در ایران فعال و خوشقلم هستند، ما باید به گذشته تمدنی مشترکمان بازگردیم، چرا که در گذشته چنین مرزهایی میان ما نبود. گوناگونی زبان و قوم در هر دو کشور وجود دارد، اما فرهنگ تمدنی ما مشترک است، امروز گروهی به نام طالبان دست به کشتار میزنند، این جنگهای درونگروهی، میراث تاریخی ما را نابود میکند.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: باید به آینده بیندیشیم و تمدن نوین اسلامی را بر پایه عقل و وحدت بنا کنیم، آرزو دارم که زمانی اتحادیه جهان اسلام شکل بگیرد و از دانش یکدیگر بهره ببریم. میراث بزرگان افغانستان در ایران استفاده شود و یا مثلا ارتباط ایران با عربستان و مصر تقویت شود و دیگر کشورهای اسلامی نیز با یکدیگر تعاملات و ارتباطات قوی داشته باشند.
گفتنی است مرحوم محمد سرور رجایی نزدیک به دو دهه از عمر خود را وقف گردآوری و روایت خاطرات شهدای افغانستانی دفاع مقدس و مجاهدین ایرانی حاضر در جهاد افغانستان کرد، کتاب مشهورش «از دشت لیلی تا جزیره مجنون» مجموعهای از خاطرات رزمندگان افغانستانی در دفاع مقدس است، اثری که در سال ۱۳۹۸ طی دیدار با رهبر معظم انقلاب، آن را شخصاً به ایشان تقدیم کرد. دیگر آثار ارزشمند او چون «مأموریت خدا»، «در آغوش قلبها» و زندگینامه شهید ایرانی جهاد افغانستان، احمدرضا سعیدی، تنها بخشی از دغدغههای ادبی و تاریخی او هستند.
انتهای پیام/
نظر شما